Geplaatst Maar ik ben gevraagd door mijn tante (die meer een zus is voor mij) waar ik een mega
goede band mee heb om als zij er niet meer is voor mijn neefje te zorgen .
Op mijn neefje ben ik ook mega gek .
Wat kun je toch veel houden van zo'n klein kereltje .
Nu gaan we er gewoon vanuit dat dit niet gebeurt maar als we reeel blijven zit deze kans erin .
Mijn tante heeft namelijk een auto-imuun? ziekte die prima met medicijnen te behandelen is .
Maar het geeft je wel stof tot nadenken .
Zodoende heeft mijn tante mij dus gevraagd om eventueel de zorg van mijn neefje op mij te nemen als het nodig is .
Vader is helaas overleden dus dat is ook geen optie .
Opa en oma van vaders kant zijn voor mijn tante geen optie want die geven niet zoveel om kind .
Mijn neefje is een prachtkereltje maar wel met een gebruiksaanwijzing .
Dat geeft niks want daar kunnen wij allemaal prima mee omgaan .
Hij is inmiddels tien en gewoon een geweldig kereltje .
En ik vind het altijd geweldig om hem over de vloer te hebben maar ik moet eerlijk zeggen dat ik altijd blij ben
als hij ook weer thuis is afgeleverd .
Verder zijn mijn tante en ik de enige in de familie , er is geen verdere familie dus .
Ik zelf heb geen kinderen en wil dat de eerste tijd niet .
De wens is er wel heel erg maar eerst ons leven wat beter op orde .
En dat is dan ook meteen mijn grootste punt :
Mijn leven is op dit moment gewoon een beetje een rotzooi .
Dat is helemaal geen punt want heb voor niemand te zorgen behalve voor mezelf en vriend .
Wat nu als mijn tante wel komt te overlijden en ventje komt wel bij ons thuis .
Ik kan helemaal niet voor een kind zorgen (tuurlijk als iets moet kan alles) .
Ik heb het er met mijn vriend al uitgebreid over gehad en hij zegt gewoon dat komt wel goed .
Hij is dan ook absoluut bereid het kereltje in huis te nemen .
(Wat een schat)
Ik ben 25 en mijn vriend 35 , we kunnen dan wel een stabiele thuisbasis bieden
dat is er gelukkig wel en de rest komt dan wel goed .
Maar wil ik dit wel , ik wil graag eerst mijn eigen kind(eren) opvoeden .
sowieso denk ik dat zo'n beslissing ietsje makkelijker is als je al kinderen hebt
omdat je weet wat er bij komt kijken .
Gelukkig is mijn tante hier niet dwingend in en heeft ze me op het hart gedrukt dat als ik denk dat ik dat niet kan
dat ik me niet schuldig hoef te voelen als ik het niet wil en dat ik gewoon eerlijk moet zijn .
Want het is niet zomaar iets .
En ik word nu tussen van alles geslingerd voor mijn gevoel .
Ik ben zelf opgegroeid bij mijn oma en later in kindertehuizen en crisiscentrums enz.
Dit is iets wat ik mijn neefje eventueel niet aan wil doen .
Maar ik weet ook dat er hele fijne pleeggezinnen zijn die je een hele goede thuisbasis kunnen bieden
en die ervaren zijn en zo'n jongetje prima kunnen begeleiden en verder opvoeden .
Maar ja , zie maar zoiets te vinden .
En wie laat nu familie in de steek ? vooral zo'n jongetje waar je gek op bent en nu nog zo afhankelijk is .
Ik weet gewoon echt niet wat ik nu moet doen .
Mijn tante wil het allemaal wel gaan vastleggen .
Ik ben absoluut geneigd om te zeggen dat hij hier mag komen als er wat gebeurd
maar ik neig ook om te zeggen van nee , ik ben daar de persoon niet toe .
Ik kan hem geen stabiel huis geven (wel liefde genoeg maar daar kan ik geen mond mee vullen) .
Ik kan hem wel begeleiden in alles en ik begrijp hem dan ook helemaal maar blijft deze verhouding zo als hij eventueel hier woont .
Zou mijn relatie hier ook tegen bestand zijn en kan ik het financieel opbrengen .
Daarbij word het ventje ook ouder en kan ik , iemand die zelf nog maar een paar jaar puber af is hem wel goed begeleiden
als hij gaat puberen .
Mijn neefje en ik hebben een hele goede relatie we kunnen echt lezen en schrijven met elkaar
in hoeverre zal dit veranderen als hij bij mij zou wonen .
Is het dan niet eerlijker om hem een hele goede basis te geven bij een ander gezin zodat hij de relatie met mij kan behouden en dat hij eventueel
een vertrouwens persoon heeft , iemand die altijd naar hem zal luisteren en er altijd voor hem zal zijn buiten het gezin .
Allemaal punten om rekening mee te houden .
en ik ben dan ook als ik heel eerlijk ben geneigd om te zeggen dat ik hem in eerste instantie niet in huis wil halen .
Want ik denk dat hij dan geen goede kans in het leven krijgt .
Maar aan de andere kant , wie begrijpt hem beter als zijn moeder er niet meer zal zijn als ik .
En waar zou hij zich veiliger voelen , ik denk dat dat bij mij is .
Het is een heel makkelijk mannetje maar dat wil niet zeggen dat dat zo blijft en ben ik bij machte om dat eventueel op te vangen .
Gelukkig is dit allemaal maar een wat als en is het nu niet aan de orde.
Ik heb mijn tante ook al gezegd dat als ze doodgaat dat ik haar persoonlijk kom opzoeken en haar vermoord
gelukkig is ze er nog
Maar mijn vraag , want ik kom er even niet helemaal meer uit .
Laat ik mijn neefje in de steek als ik eventueel nee zeg tegen mijn tante ?
Ik denk wel dat als het wel zover is dat ik dan niet zal twijfelen dan neem je dat mannetje in huis en doe je je best
maar hoe het nu van te voren word gevraagd ga je toch erg nadenken over andere maatregelen en de wat als .
