Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-03-09 22:04

verwerking suicide van je vriend?

Geplaatst door de TopicStarter : 26-03-09 22:04

Ongeveer drie jaar geleden heeft mijn zus haar vriend verloren, hij heeft zelfmoord gepleegd en dit was vrij onverwachts. We hadden juist het idee dat hij zijn leven weer had opgepakt.
De laatste tijd zit mijn zus niet lekker in haar vel. Ze was vandaag naar huis gestuurd van haar werk omdat ze er met haar gedachte niet bij was. Ik ben gaan doorvragen en uiteindelijk eindigde dit in tranen. Ze was van de week weer naar het graf geweest en ze vertelde dat iedereen maar zegt dat ze door moet gaan met haar leven, dat ze dit moet oppakken omdat het 'al' drie jaar geleden is. Aan de ene kant is dat natuurlijk waar, maar dit kan ze niet.
Ze is in het begin naar een psycholoog geweest. Op dat moment werkte het voor haar, maar nu gaf ze aan dat dit eigenlijk niet werkte.
Ik zat zelf te denken aan een lotgenotengroep,
Ik was benieuwd naar bokkers die hetzelfde hebben meegemaakt. Een dierbare verloren door suicide.
Hoe hebben jullie het verlies een plekje kunnen geven? En wat kan mijn rol daarin zijn?
Ik zeg ook niet dat ze geen verdriet mag hebben, absoluut niet! Maar ze lijdt eronder, haar werk lijdt er onder en ze kan er niets mee. Meer dan een luisterend oor en begrip kan ik haar niet geven, maar ik zou haar graag willen helpen,

Hebben jullie ideeen

?

**Geplaatst**: 26-03-09 22:06

Re: verwerking suicide van je vriend?

Geplaatst: 26-03-09 22:06

Een luisterend oor, steun en begrip van jou kant kan iemand al heel veel helpen. Dat jij haar accepteerd zoals ze is, dat ze verdriet heeft en er nog steeds niet over heen is. Verder zou ik het zo snel ook niet weten. Heel veel sterkte in ieder geval!

**Geplaatst**: 26-03-09 22:08

Geplaatst: 26-03-09 22:08

Jeetje wat heftig! Zoiets heeft heel veel tijd nodig. Mijn moeder is inmiddels 3 jaar geleden overleden. En voor een deel moet je verder leven maar de 'wonden' zitten er nog wel.

Ik denk niet dat je heel veel meer kunt doen dat dat je al doet. Misschien eens meegaan naar het graf, of om de zoveel tijd samen gaan. Misschien wel samen herinneringen boven halen? (Mits ze dat fijn vindt) Of een keer een mooi foto herinneringsboek maken met z'n tweetjes.

Ik weet van mezelf dat een luisterend oor en begrip echt al heel veel voor mij betekende. Super dat je zo klaar staat voor je zus!

**Geplaatst**: 26-03-09 22:10

Geplaatst: 26-03-09 22:10

Lotgenotencontact kan heel goed werken. Ik denk dat het belangrijk is dat ze praat, praat, praat praat en praat.
Of als ze het niet kan, schrijven, schilderen over hem, aan hem.
Dat is ook een manier van verwerken.

Verwerken duurt bij 1 sneller dan de andere.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Rouwverwerking misschien kun je hier wat mee.
Maar ik denk dat het ook ligt aan hoe hij is overleden, dat het meer impact heeft gemaakt.

Ik wil je zus (en jij ook) heel veel sterkte wensen, ik weet hoeveel pijn het kan doen. Uiteindelijk heb ik het een plekje kunnen geven maar er is toch wel 1,5 jaar overheen gegaan.
Een doet er wat langer over dan de ander.

**Geplaatst**: 26-03-09 22:12

Geplaatst: 26-03-09 22:12

Wat moeilijk zeg.

Mijn moeder heeft bijna 7 jaar geleden zelfmoord gepleegd en daar heb ik t nog steeds ontzettend moeilijk mee.
Wat mij helpt is er veel over praten. En mensen die er naar vragen. Hoe t met me gaat. En er niet van uit gaan dat ik er wel over heen moet zijn omdat het al 7 jaar geleden is.
Gewoon luisteren en het niet proberen af te zwakken.

**Geplaatst**: 26-03-09 22:15

Geplaatst: 26-03-09 22:15

Ik heb dan niemand verloren door zelfmoord, maar ik denk dat je een grote steun en toeverlaat bent voor je zus als je gewoon een luisterend oor voor haar bent, er voor haar bent als het niet goed gaat, en haar knuffelt als ze niets wil zeggen.
Dat soort dingen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-03-09 22:16

Geplaatst door de TopicStarter : 26-03-09 22:16

Wat fijn de reacties al

. Het was toen ook best heftig inderdaad. Juist omdat het allemaal de goede kant op ging. Hij had weer werk, betere vrienden, was gek op mijn zus.... en toen van het een op het andere moment.
Ik zat zelf ook al te denken aan iets van een herinneringenboek maken. Dat ze het van zich af kan schrijven als ze ergens mee zit. Het is jammer dat ze niet veel mooie foto's heeft om aan terug te denken, dat was toen nog niet zo. Maar ze heeft vast een hoop mooie herinneringen die ze kwijt kan

Lotgenoten contact leek me ook wel iets omdat die haar echt kunnen begrjpen en er ècht met haar over kunnen praten..

**Geplaatst**: 26-03-09 22:16

Geplaatst: 26-03-09 22:16

tijd heelt alle wonden... en zo'n geval heeft zeker heel erg veel tijd nodig. Dat het 'al' drie jaar geleden is heeft daar helemaal niks mee te maken. Zo'n onverwacht overlijden heeft enorm veel impact op je leven, en ik kan me dan ook heel goed voorstellen dat ze daar nu nog last van heeft. Sterker nog, dit is iets wat ze de rest van haar leven met zich mee zal dragen.

Een luisterend oor, en zo'n begripvolle zus doet denk ik al heel veel voor haar. Een lotgenoten groep zou misschien ook goed zijn, al heb ik er zelf niet zo fijne ervaringen mee. Iedereen praat elkaar daar lekker de put in, en praten over hoe erg het allemaal is werkt imo ook niet.

Waar ze misschien wel steun aan kan hebben is een psycholoog die gespecialiseerd is in rouwverwerking.

en verder samen leuke dingen blijven doen, zorgen dat ze wel onder de mensen blijft en zich niet gaat afzonderen. Leuke herinneringen over hem ophalen, lachen om hoe hij was, anekdotes vertellen aan elkaar. Misschien zoals Princesje zegt, een herinneringsboek maken. Zoiets kan ook heel helend werken

Of misschien kan ze een dagboekje bijhouden die ze 'aan hem' schrijft.

**Geplaatst**: 26-03-09 22:21

Re: verwerking suicide van je vriend?

Geplaatst: 26-03-09 22:21

"Dat tranen gedroogd zijn, wil nog niet zeggen dat het verdriet ook weg is" <-- vind ik een hele mooie quote!
Inmiddels ruim 6 jaar geleden heeft een vriend van vakantie (gewone vriend) zelfmoord gepleegd, en pas sinds een jaar kan ik hier zonder angst aan denken/erover praten. En dat was dan nog wel een gewone vriend...
Wat mij geholpen heeft is een bladzijde in mijn agenda inrichten met uitspraken en foto's van hem/hem en mij. Die pagina heb ik jarenlang mee verhuisd in mijn agenda

**Geplaatst**: 26-03-09 22:23

Geplaatst: 26-03-09 22:23

Ja dat dagboekje zat ik ook net aan te denken verootjoo. Je zus kan ook elke keer als ze een leuke of mindere leuke herinnering heeft die in een mooi boek opschrijven. Gewoon even van haar af schrijven. Heeft ze ooit echt een moment gehad dat ze 'bewust' afscheid heeft genomen?

**Geplaatst**: 26-03-09 22:23

Geplaatst: 26-03-09 22:23

Ik heb zelf ontzettend veel brieven geschreven, misschien wel 100?
Het heeft mij zeker geholpen.. Voor mij was het soort van een middel om te communiceren, mijn vragen te stellen van waarom? hoe, wanneer enz (hier gaat het niet om suicide maar ik had wel enorm veel vragen, nu nog wel steeds maar ja ik weet, ze zullen nooit worden beantwoord, dat schrijven heeft daar dus mee bijgedragen.)

**Geplaatst**: 26-03-09 22:29

Geplaatst: 26-03-09 22:29

ChantalSmook schreef:
ze vertelde dat iedereen maar zegt dat ze door moet gaan met haar leven, dat ze dit moet oppakken omdat het 'al' drie jaar geleden is.

Overigens vind ik dit soort uitspraken absoluut níet kunnen! Mensen die dit zeggen hebben of geen enkele vorm van levenservaring en zelf niks meegemaakt, of het inlevingsvermogen van een krop sla $:\$
Het verlies van iemand die je zo na staat heeft een grote impact op de rest van je leven, of dit nu 3 jaar geleden is (wat imo nog maar heel kort geleden is) of 50 jaar, die impact blijft er. Het leven gaat door, dat sowieso, maar haar verdriet blijft, en dat ze na 3 jaar er nog niet overheen is, vind ik helemaal niet raar.

Om even een voorbeeldje te geven. Ik heb zelf 2 jaar geleden iemand zien crashen tijdens het skiën, en daar heb ik een jaar lang nachtmerries gehad, huilbuien, en was compleet van slag. En diegene kénde ik nog niet eens. Om maar aan te geven wat zo plotseling geconfronteerd worden met de dood met je doet.

**Geplaatst**: 26-03-09 22:32

Geplaatst: 26-03-09 22:32

Een vriend van mij die onverwacht dood ging (niet suïcide) had ik ook heel veel verdriet van.
Ik heb toen inderdaad zoals degene hierboven, heel veel geschreven. Met wat goede (huil)muziek erbij en lekker fel tikken op die computer, voel ik me in ieder geval al heel opgelucht.

Misschien werkt het voor je zus. Ik hoop het want dit is echt verschrikkelijk en ook al is het nog maar 3 jaar geleden; je hebt soms gewoon meer tijd nodig.

**Geplaatst**: 26-03-09 22:56

Re: verwerking suicide van je vriend?

Geplaatst: 26-03-09 22:56

Ik kan uit eigen ervaring vertellen dat voor rouw geen tijd staat en dat rouw n.a.v. een suicide veel ingewikkelder is dan rouw n.a.v. een ziekte, ongeval o.i.d.
Voor meer informatie met concrete vragen mag je me altijd pb'en!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-03-09 08:41

Geplaatst door de TopicStarter : 27-03-09 08:41

Princesje schreef:
Ja dat dagboekje zat ik ook net aan te denken verootjoo. Je zus kan ook elke keer als ze een leuke of mindere leuke herinnering heeft die in een mooi boek opschrijven. Gewoon even van haar af schrijven. Heeft ze ooit echt een moment gehad dat ze 'bewust' afscheid heeft genomen?

'bewust' weet ik eigenlijk niet, ze gaat er nog regelmatig heen, en ze was ook op de begravenis enzo...
Mss dat ik het daar eens een keer over moet hebben

Mss koop ik anders wel een mooi boek voor haar, dat ze er iets mee kan......

**Geplaatst**: 27-03-09 08:58

Geplaatst: 27-03-09 08:58

Ik heb 2 klasgenoten gehad waarbij dit helaas ook is gebeurd, bij allebei heeft de vriend zelfmoord gepleegd, de ene 2 jaar geleden, de andere 1,5 maand geleden. Moet zeggen dat ik het bij de eerste keer ook wel moeilijk heb gehad, ook al kende ik hem niet zo heel goed. Het idee van een boek lijkt mij een heel goed idee, zo kan ze toch haar gevoelens kwijt. En erover blijven praten, praten, praten, praten. Merkte ook wel die eerste keer dat mensen na een aantal maanden het praten beu zijn, om elke keer het verhaal aan te horen, omdat ze zoiets hebben van 'ben je dr nu nog niet overheen? het is al maanden geleden'. Rouw kent geen tijd, voor de ene duurt het maanden voordat het een plekje heeft gekregen, voor de ander duurt het jaren en heeft daar nog steeds geen rust bij...

Ik wens je zus heel veel sterkte...

**Geplaatst**: 27-03-09 08:59

Geplaatst: 27-03-09 08:59

tip voor een boek: http://www.bol.com/nl/p/boeken/over-rouw/1001004002713839/index.html

**Geplaatst**: 27-03-09 09:00

Geplaatst: 27-03-09 09:00

Mijn situatie was wel een beetje anders maar ik heb op de begrafenis van mijn moeder een speech gehouden en ik draag iets bij me wat ik namens haar heb (Voor mijn 18e verjaardag heb ik een trollbead armband gekregen, weet niet of je die kent? En toen heb ik een kraaltje gekocht met de naam regenboog en dan namens haar. Dus nu leg ik de link regenboog ook met haar en dat vind ik zelf heel fijn).

Maar het is wel belangrijk om een keer heel bewust afscheid te nemen. Koop bijvoorbeeld een mooie bos bloemen en gooi ze op zee of iets anders natuurlijk. Maar dat zij zelf ook het gevoel heeft dat ze dit bewust heeft gedaan. Want dan pas kan ze verder met verwerken. Nu is ze misschien nog vooral bezig met de vragen 'waarom' en mogelijk dat ze na het bewust afscheid nemen makkelijker kan verwerken dat haar vriend er niet meer is maar dat hij nu op een andere manier altijd bij haar is.

Ik weet helemaal niet of dit bij je zus speelt hoor, ik ken haar verder natuurlijk niet. Maar ik weet dat het bij mij heel erg geholpen heeft!

**Geplaatst**: 27-03-09 09:11

Re: verwerking suicide van je vriend?

Geplaatst: 27-03-09 09:11

Om te beginnen moet ze iedereen die zegt dat ze zich 'er nu maar een keer overheen moet zetten' uit haar leven weren

Mijn broer is 8 jaar terug overleden, geheel onverwachts en mij werd zelfs na 3 maanden al door iemand verteld dat het leven door ging! 8)7

Heb haar flink uitgekafferd en vervolgens nooit meer gesproken. Lucht enorm op! Zelfs nu na 8 jaar hoeft niemand mij te vertellen hoelang het al geleden is.

Mensen die je verdriet niet serieus nemen, doen je enorm twijfelen aan jezelf, waardoor het verdriet echt niet minder wordt, je blijft er constant mee bezig.

Misschien is het constant ermee bezig zijn ook wel iets wat haar tegenhoudt in haar verwerking. Misschien moet ze minder vaak naar het graf, weer eens een date met iemand anders.

Ik noem maar even wat hoor, misschien sla ik volledig de plank mis, iedereen verwerkt het geheel anders en de een heeft meer tijd nodig dan de ander. Ik denk zelfs dat je dergelijke dingen nooit helemaal verwerkt, je leert er alleen mee omgaan.

Ik heb zelf een tattoage genomen ter ere van mijn broer. Vind het nog altijd een enorm fijn idee dat ik dat altijd bij me houd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-03-09 13:20

Geplaatst door de TopicStarter : 27-03-09 13:20

XoNo, die mensen uit je leven weren is best moeilijk. Voor ons thuis is de situatie heel anders, we kijken er heel anders tegen aan omdat mijn zus een hele andere band had met hem dan wij met hem hadden. Bovendien zagen we hem ook niet veel, ze was voornamelijk bij hem. Mijn moeder bijvoorbeeld vind dat ze verder moet met haar leven, omdat het al drie jaar geleden is. zelf had ze niet echt een band met de jongen en dan gaat dat proces veel sneller. Ze begrijpt het denk ik gewoon niet.. Zelf snap ik aan de ene kant wel dat mijn moeder het belangrjk vind omdat er op sommige momenten van alles onderlijdt, maar je kan niet opeens die knop omzetten. En ik vind het jammer dat ze dat niet begrjpt, dat zou voor mijn zus al een stuk fijner zijn. En haar uit je leven weren kan ook niet, het blijft toch haar( en mijn moeder)

**Geplaatst**: 27-03-09 13:30

Geplaatst: 27-03-09 13:30

Ik heb wel een forum gevonden die over jong je partner verliezen gaat, misschien dat je daar iets aan hebt?
http://www.jjpv.nl/forum/index.php

**Geplaatst**: 27-03-09 13:32

Re: verwerking suicide van je vriend?

Geplaatst: 27-03-09 13:32

vooral een luisterd oor is erg belangrijk, ik maak me altijd het meest druk over wat ik zeggen moet, maar eigenlijk hoef je niet veel te zeggen, alleen maar te luisteren en een schouder te bieden.

verder kan je je zus misschien eens meenemen om iets leuks te doen, zodat ze toch haar hoofd ergens anders bij heeft.

**Geplaatst**: 27-03-09 13:36

Re: verwerking suicide van je vriend?

Geplaatst: 27-03-09 13:36

Wat je zus vooral moet in zien is dat er geen "al" bestaat.
Ze mag zoveel verdriet hebben en er zolang de tijd voor nemen als ze zelf nodig heeft.
Dat geldt bij elk verlies van dierbare, je verwerkt dingen pas als je er de tijd voor krijgt, geforceerd verwerken werkt nooit en dan komt de pijn ook altijd terug..
Mensen die geen ruimte geven voor haar verdriet zijn ook geen echte vrienden, dat klinkt heel hard, maar het is helaas wel zo..

**Geplaatst**: 27-03-09 13:49

Re: verwerking suicide van je vriend?

Geplaatst: 27-03-09 13:49

Hey Chantal,
wow dat ik hier opeens moet vinden.
Ik was een beetje aan het rondneuzen en kwam dit tegen...
Echt moeilijk wat je zus doorstaat..
Het is belangrijk dat je als zus zijnde de moed niet op gaat geven denk ik zo. blijf haar altijd zo goed mogelijk steunen. Het is voor haar doen al super goed dat ze er met je over wil praten. Benut dit goed en blijf positief in je schoenen staan!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-03-09 13:59

Re: verwerking suicide van je vriend?

Geplaatst door de TopicStarter : 27-03-09 13:59

Hee Pauke

Ja inderdaad, zat er aan te dneken om het anoniem te doen.. Maar het is niet echt een geheim, ook al weten niet veel mensen het geloof ik van jullie

Hier thuis weet ik ook niet zo goed wat ik er mee moet dus vandaar inderdaad een topic

.

Ze heeft trouwens op dit moment een gesprek op het werk over haar functioneren n.a.v. gister. Ben heel benieuwd hoe het gegaan is..