Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-02-09 17:31

Zijn er hier meer stiefmoeders? Of stiefdochters?

Geplaatst door de TopicStarter : 20-02-09 17:31

Ik heb sinds een half jaar een relatie met mijn vriend en die heeft een kind. Ik zou graag eens ervaringen uitwisselen, want er komt zoveel op me af :S ...Wie herkent dit?

**Geplaatst**: 20-02-09 17:50

Re: Zijn er hier meer stiefmoeders? Of stiefdochters?

Geplaatst: 20-02-09 17:50

Ik ben zelf wel een stiefdochter

wat zou je willen weten?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-02-09 17:52

Re: Zijn er hier meer stiefmoeders? Of stiefdochters?

Geplaatst door de TopicStarter : 20-02-09 17:52

Heeft je stiefmoeder ook kinderen of niet? Ik heb die namelijk niet en ik vind het nogal wat om ineens een stiefkindje te hebben. Ik vraag me af hoe ze over mij denkt, enz

**Geplaatst**: 20-02-09 17:56

Geplaatst: 20-02-09 17:56

Ik ben ook een stiefdochter.

Ik heb een stiefvader. Ik leerde hem kennen toen ik 9 en een sik was. Mijn ouders zijn gescheiden op mijn 8ste dus het was eigenlijk al redelijk snel dat hij in ons leven kwam. [ Wij zijn met vijf kinderen] Onze eerste reactie was : ' Hij gaat de plaats innemen van onze vader' We hebben echt een jaar lang gerebelleerd voor we konden aanvaarden dat hij er bij zou horen.

Hij heeft nooit geprobeerd om onze vader zijn plaats in te nemen, en hij heeft zich ook minimaal beziggehouden met onze opvoeding. Dit vooral omdat het moeilijk is om gezag te aanvaardden van iemand 'nieuw'. Gedurende al die jaren heeft hij meer zeggenschap gekregen over ons, maar hij was ook vaak 'de goede'. Omdat als we van mama iets niet kregen, hij misschien met mama kon praten om het om te draaien.

Ze zijn nu tien jaar samen, langer dan mijn vader met mijn moeder samen was. En hij hoort er nu gewoon helemaal bij.

**Geplaatst**: 20-02-09 17:58

Geplaatst: 20-02-09 17:58

Oh, en ik heb drie stiefmoeders gehad, en alledrie vond ik ze even leuk. Ze deden met ons echt meidendingen, en dat was veel leuker dan met papa en de broers naar de voetbal gaan/kijken. Trouwens, met een vrouw kan je zowiezo beter praten dan met een man.

* edit; Mijn stiefvader was ook kinderloos toen hij ons gezin ontmoette.

**Geplaatst**: 20-02-09 17:59

Geplaatst: 20-02-09 17:59

Nee, mijn stiefmoeder heeft geen kinderen. Ik vond het in het begin erg moeilijk en heb er erg veel moeite mee gehad toen al haar spullen in 'mijn' huis kwamen. Ik was toen 15 jaar oud en mijn moeder had erg veel moeite met haar en gaf dat ook weer door op mij. In de tussentijd is mijn moeder ook nog eens overleden. Dus het was best heftig allemaal.

Voor mij kwamen ook de nieuwe dingen die zij altijd gewend is... En mijn vader en ik waren al een tijd samen dus het is ineens heel anders. Maar kun je het niet eens vragen? Of met je vriend bespreken? Om eerlijk te zijn vond ik het in het begin erg moeilijk maar ik kan nu super goed met haar opschieten en het gaat echt super.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-02-09 18:06

Re: Zijn er hier meer stiefmoeders? Of stiefdochters?

Geplaatst door de TopicStarter : 20-02-09 18:06

Ze is 2.5 en mijn vriend is weggegaan toen ze 9 maanden was. Dus ze zal dalijk niet beter weten, maar ik voel geen moedergevoelens.....Iedereen zegt dat is normaal, maar vind het soms erg vermoeiend als ze er is. Ik denk dan ik kan opdraaien voor het kind waar mijn vriend niet goed bij na heeft gedacht. Ik zeg t nu erg negatief, zo bedoel ik het niet en zo denk ik ook niet dat jullie het opvatten. laat ik het anders zeggen; ik vind het leuk als ze komt, maar ook weer fijn als ze terug naar mams gaat. Ik ben zelf nog steeds bewust kinderloos, en weet ook niet of ik in de toekomst kinderen wil van mezelf.

**Geplaatst**: 20-02-09 18:10

Re: Zijn er hier meer stiefmoeders? Of stiefdochters?

Geplaatst: 20-02-09 18:10

Ik kan jou heel goed begrijpen, jij hebt immers niet om kinderen gevraagd... Maar moet jij veel doen voor zijn dochtertje dan?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-02-09 18:12

Re: Zijn er hier meer stiefmoeders? Of stiefdochters?

Geplaatst door de TopicStarter : 20-02-09 18:12

Nee hij verwacht niks van me, maar we staan op het punt om samen te gaan wonen en nu slaat de schrik me wel om het hart...
Ik zal in het kort mijn echte dilemma neerzetten:
Ik ben 27 en mijn vriend is 26.

Hij heeft uit zijn vorige relatie en dochtertje van bijna 3. We hebben elkaar een half jaar geleden leren kennen en zijn hartstikke verliefd op elkaar geworden. Dat hij een kleintje had, maakte me niet zoveel uit, ik wist niet goed waar ik aan begon. Inmiddels kan ik wel zeggen dat de eerste verliefdheid en roze bril minder is en kom ik er dus langzaam maar zeker achter waar ik aan ben begonnnen. jeetje wat is dit moeilijk zeg.

Ik ben een persoon die nog niet goed wist wat ze met haar leven wilde. Wil ik wel/ geen kinderen en ga zo maar door. nu heb ik dus een stiefkindje. Ik heb geluk met haar omdat ze me accepteert en hoe klein ze ook is, meerdere malen zegt; ik hou van jou...Ook met mams gaat alles goed, ze verwacht niks van me maar we kunnen wel goed door een deur en praat ook positief ten opzicht van mij tegen de kleine. ook mijn vriend zal er alles aan doen om het mij niet te moeilijk te maken, hij verwacht ook niets en begrijpt mijn twijfels af en toe.

Toch kom ik er maar niet uit. Ik weet voor het eerst in mijn leven wat echte liefde is (op mannen en liefdesgebied dan he, thuis altijd alle liefde gehad).

Maar ja dan krijg je er een stiefje bij en hoe leuk ze ook is, het voelt raar en zie vaker op tegen de dagen dat ze komt. Als ze er dan is dan zet ik mijn knop op automatische piloot en zorg ik ook met liefde voor haar, maar ben weer altijd blij als ze weg is.

Manlief hoeft geen alimentatie te betalen maar stort iedere maand een bedrag op de rekning van de kleine. Dus ook dat is weer een geluk. Echter hebben we het niet zo breed en blijft er weinig geld over om leuke dingen te doen voor onze relatie. We staan nu op het punt om maar te gaan samenwonen zodat er nog wat geld overblijft, maar ik wil niet zomaar in het diepe springen. Ik denk dan ook weer stel we krijgen samen kinderen, die zullen nooit zo'n dik gevulde spaarrekening krijgen dan de kleine van hem als die 18 is. Ik vind dat oneerlijk, maar tegelijkertijd blij want dit is beter dan alimentatie.

Ook wil ik zo graag ik heb zo de behoefte samen een vakantie te boeken, maar hij wil dan liefst een vakantie met kind erbij, terwijl ik juist eens snak om hem voor mezelf te hebben. Hij zegt ik begrijp je wel, maar ik ben niet alleen he...

Wat moet ik er toch allemaal mee! Twijfels twijfels en twijfels, of denk ik te diep over de dingen na?

**Geplaatst**: 20-02-09 18:16

Re: Zijn er hier meer stiefmoeders? Of stiefdochters?

Geplaatst: 20-02-09 18:16

Nouja samenwonen is niet niets natuurlijk! En je krijgt er, zoals je zelf al zegt, een kindje bij. Maar waarom zie je er tegenop dat ze komt? Heb je dan het gevoel dat je vriend minder aandacht voor jou heeft? Of?

Ik vind het juist goed dat je erover nadenkt. Je staat inderdaad op een moeilijk punt... En even apart blijven wonen is geen idee? Zodat je wat meer tijd hebt om te 'wennen'? En dat je dan altijd nog een besluit kunt nemen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-02-09 18:23

Geplaatst door de TopicStarter : 20-02-09 18:23

Ik heb juist het gevoel dat er een knoop doorgehakt moet worden, zodat ik stop met twijfelen. Als ik niet samenwoon is het zo lost vast....Ik zie ertegenop omdat ze super druk is en ik gewoon dat verliefde gevoel niet voor haar heb. Ik werk in het onderwijs en ze voelt voor mij hetzelfde als een kind uit mijn klas. Ze is echt heel druk en ben kapot savonds....iets wat ik zelf eigenlijk beuwst nog niet wilde...

**Geplaatst**: 20-02-09 18:48

Re: Zijn er hier meer stiefmoeders? Of stiefdochters?

Geplaatst: 20-02-09 18:48

En als je dit zo aan je vriend verteld, wat is zijn reactie hier dan op? Hoe ziet hij jullie toekomst samen (dus met z'n tweetjes)?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-02-09 18:55

Re: Zijn er hier meer stiefmoeders? Of stiefdochters?

Geplaatst door de TopicStarter : 20-02-09 18:55

Hij wil dolgraag met mij verder en zegt dat hij voor zijn dochtertje geen betere stiefmamma kan wensen. Hij is op dit moment heel verdrietig en huilerig omdat hij heel erg bang is mij kwijt te raken. Hij zegt er wel bij: ze zal voor altijd bij mij horen...en dat is ook zo.

**Geplaatst**: 20-02-09 19:08

Geplaatst: 20-02-09 19:08

Phoe, moeilijk joh! Tsja er zit wel een kern van waarheid in. Wil je hem dan heb je ook zijn dochtertje erbij. Als je een knoop wilt doorhakken zou ik zeggen; ga ervoor! Probeer het gewoon en spreek met elkaar af dat er genoeg tijd voor jullie samen over blijft. Het dochtertje kan niet weg, die blijft, hoe je het ook went of keert. En als jullie beide heel veel van elkaar houden dan vrees ik dat je het maar 'voor lief' moet nemen...

Edit; Misschien moet je het zo zien, wat weegt zwaarder op tegen elkaar: Je vriend (+ zijn dochtertje) of zonder je vriend verder...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-02-09 19:15

Geplaatst door de TopicStarter : 20-02-09 19:15

Ik ben ook gewoon bang dat ze als ze ouder is mijn gevoelens aanvoelt en zich dan tegen me gaat afzetten.
Hoe zat dat bij jouw stiefmoeder? Die gevoelens enzo, en hoe oud was zij en hoe oud was jij? En waar woon je?

**Geplaatst**: 20-02-09 19:30

Re: Zijn er hier meer stiefmoeders? Of stiefdochters?

Geplaatst: 20-02-09 19:30

Ik zit een beetje in een ander schuitje voor het gehele verhaal moet je maar even PB-en. Maar ik was op dat moment 15 en zij rond de 40 jaar. De gevoelens tussen ons waren in het begin wel erg moeilijk. Ook zij heeft hiervoor het een en ander meegemaakt maar zij stond er wel voor 'open'. Zij zat zelf ook in het onderwijs en is vroeger zelfs één jaar mijn biologielerares geweest. Best heel raar... Wat ik in het begin erg moeilijk vond was het feit dat het tussen haar en mijn vader wél goed ging en tussen mijn moeder en mijn vader niet. Plus het gevoel dat er ineens een 'gezin' is. Maar ik ben op mijn 17e op kamers gegaan en ik moet eerlijk zeggen dat ook dat erg geholpen heeft. Maar nu gaat het heel goed tussen ons. Het is geen moeder-dochter verhouding maar onze band is wel goed!

**Geplaatst**: 20-02-09 20:31

Geplaatst: 20-02-09 20:31

Ja helaas krijg je er altijd iets bij als je een relatie begint met een man die al een kind heeft. En eigenlijk ook altijd gezeik met de ex.

Daarom willen veel vrouwen ook geen man met kids.

Lijkt me heel moeilijk voor je.

**Geplaatst**: 20-02-09 22:49

Re: Zijn er hier meer stiefmoeders? Of stiefdochters?

Geplaatst: 20-02-09 22:49

ik snap dat het moeilijk is, maar het went echt... geef het tijd..

mijn stiefvader kwam 8 jaar geleden bij ons, hij kreeg er met een rap tempo 4 kinderen bij waarvan 2 ontzettend druk, en ondanks dat we niet zn eigen kinderen zijn is hij nu echt dolblij met ons allemaal

**Geplaatst**: 20-02-09 23:41

Re: Zijn er hier meer stiefmoeders? Of stiefdochters?

Geplaatst: 20-02-09 23:41

Ik ben een stiefdochter(al 25 jaar).
Mijn moeder is overleden toen ik 13 was en 5 jaar later kwam mijn vaders nieuwe vriendin bij ons wonen.
Zij had zelf 3 zoons,de jongste kwam ook bij ons wonen,was een jaar jonger dan ik.
Haar oudeste 2 zoons zijn niet de leukste,echt tuig,gelukkig zien we ze nooit meer.
de jongste is dankzij mijn vader wel een leuke vent geworden die ook echt als broer gezien wordt.
Wat ik het moeilijkst vond was dat de spullen van mijn moeder het huis uit gingen en haar spullen erin kwamen(van die kitsch zooi) en dat ze haar zoon voor trok.
In het begin klikte het totaal niet en op een moment heeft ze tegen mij gezegd of jij eruit of ik eruit, toen ben ik maar bij mijn vriend ingetrokken.
Mijn vader was(is) gelukkig met haar dus daar wou ik niet tussen komen.
Tegenwoordig kunnen we wel goed met elkaar opschieten(mijn vader weet niet dat ik om die reden het huis uit ben gegaan).

jouw situatie is natuurlijk heel anders,maar daarom voor jouw niet minder moeilijk.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je het niet leuk vind,maar als je bij je vriend wil blijven heb je geen keus en zal je haar erbij moeten accepteren.
Haar leeftijd is ook niet het makkelijkst, als ze wat ouder wordt wordt het ook wel makkelijker.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je met je vriend alleen op vakantie wil.maar dat hij met z'n dochtertje erbij wil is ook begrijpelijk.
Misschien kan je het ook allebei doen.
Hoe vaak is zijn dochtertje bij jullie?

**Geplaatst**: 20-02-09 23:50

Geplaatst: 20-02-09 23:50

ik ben sinds 4 jaar een stiefdochter.
Ik kreeg er plots 2jongere zussen bij en een klein broertje... Een hele verandering in mijn leven hoor!

Het heeft lange tijd geduurd eer ik mijn stiefvader kon accepteren, maar na 3,5jaar begint het toch stilaan te lukken. Hij heeft wel echt veel moeite moeten doen om mij aan "zijn kant" te krijgen. Mama heeft dikwijls gehuild omdat wij niet konden opschieten met elkaar...

**Geplaatst**: 20-02-09 23:52

Geplaatst: 20-02-09 23:52

Ik heb een stiefmoeder/vader, ben dus een stiefdochter en heb nog 5 stiefbroer(tjes) erbij gekregen....

Is het misschien een idee dat je voordat je gaat samenwonen wat meer met dat dochtertje optrekt? Ga bijvoorbeeld een keer gezellig naar de winkel of park ofzo. Je zult zien dat je haar dan meer gaat 'verdragen'.

Gaat ze ook wel eens naar haar opa en oma? Je zou haar langzaam kunnen laten wennen aan het idee 'bij opa en oma slapen' zodat jullie een weekje op vakantie kunnen gaan. En met dat dochtertje kan je in de vakantie gewoon gezellige dingen gaan doen.

Niets doen waar je je niet goed bij voelt. Bouw eerst een band op met die dochter (voorzover dat kan).

Succes

**Geplaatst**: 21-02-09 01:02

Re: Zijn er hier meer stiefmoeders? Of stiefdochters?

Geplaatst: 21-02-09 01:02

Ik heb een stiefmoeder, en die heeft een zoon.
En die zoon heeft hele leuke vrienden

.
Haha. Maar ik kon meteen goed optrekken met mijn stiefmoeder en mijn stiefbroer is ook heel aardig.
Hij is nu 19 en ik 14.
Ook heb ik nog 2 ''echt'' zussen die zijn 21 en 19.

**Geplaatst**: 21-02-09 02:49

Re: Zijn er hier meer stiefmoeders? Of stiefdochters?

Geplaatst: 21-02-09 02:49

Ik heb een stiefpa, stiefma, 2 stiefbroertjes en een halfzusje.
Ff simpel uitgelegd:
mijn ouders zijn gescheiden toen ik 4 was, mijn mams hertrouwde toen ik 5 was en uit dat huwelijk komt mijn halfzusje.
Inmiddels is mijn moeder gescheiden en alweer 11 maanden gelukkig met onze stiefpa en stiefbroertjes.
Op mijn 16e is mijn pa hertrouwd met mijn stiefma.
Ik heb vnl moeite gehad met mijn stiefma, maar dat wijt ik vnl aan de pubertijd. :Y)

**Geplaatst**: 21-02-09 03:14

Re: Zijn er hier meer stiefmoeders? Of stiefdochters?

Geplaatst: 21-02-09 03:14

Oh ja, ik ben zelf 'stiefma' geweest van in totaal 6 kinderen varierend van 27 tot 9 jaar.
Maar ik had weinig/niets te maken met ze.
2 waren het huis, 2 hadden geen contact met hun vaders en de andere 2 zou ik ontmoeten en toen gingen hun pa en ik uit elkaar.
De 2 die uit huis waren heb ik wel ontmoet en kon ik goed mee overweg, maar ze zagen me niet als stiefmams, meer als het uberjonge dinnetje van hun pa.

**Geplaatst**: 21-02-09 11:51

Geplaatst: 21-02-09 11:51

ikke24 schreef:
Ik ben ook gewoon bang dat ze als ze ouder is mijn gevoelens aanvoelt en zich dan tegen me gaat afzetten.
Hoe zat dat bij jouw stiefmoeder? Die gevoelens enzo, en hoe oud was zij en hoe oud was jij? En waar woon je?

Ik heb jaren een 'stief'moeder gehad die exact over mij en mijn broertje dacht als jij over je 'stief'dochter. En ik heb me er altijd behoorlijk PIEP onder gevoeld! Ik voelde wel degelijk aan dat ze alleen voor mijn vader ging en het ontzettend lastig vond om mijn broertje en mij een weekend in de twee weken over de vloer te hebben. Ik heb altijd de uren afgeteld in de weekenden dat ik daar was en ik ben er erg ongelukkig onder geweest.

Ze eiste bijv. dat ze alleen met mijn pa op vakantie ging, wij mochten niet mee, we werden dan weer bij ons moeder gedropt, wij kwamen altijd op de tweede plaats en dat doet pijn! Natuurlijk heeft mijn vader daar ook een aandeel in gehad, maar zij was de leading factor. Ik ben paar x van een paard gedonderd of andere ongelukjes gehad waarvoor ik gelijk naar de huisarts had gemoeten en het enige wat zij zei was 'nou meisje hier doet mama maandag wel een kusje op en dan is het over, nu op houden met janken en ga maar weer lief spelen.' _-:(

Zij was 35 of zo toen ze kwam en ze is van mijn 6de tot mijn 15de bij mijn vader geweest. Toen is ze vreemdgegaan terwijl ze nog wat met mijn pa had, ze is zwanger geraakt van die kerel en heeft het kind gehouden, is tijdje bij mijn pa weggeweest en toen het kind er was was ze er ineens weer. En ineens had ik een 'stief'broertje waar ze enorm om gaf en wij werden nog verder in een verdomhoekje neer gezet.

Wat ik hiermee wil zeggen is als volgt, ik snap dat je voor je vriend gaat, je hebt een relatie met hem en je krijgt een kind erbij. Maar probeer van het kind te houden alsof het je eigen kind is, zoiets moet groeien, natuurlijk. Maar geeft het kind liefde en behandel het alsof het je eigen is en doe de dingen niet op de automatische piloot.