Geplaatst Zaterdag middag vroor het hier stevig en mijn oma wou vetbolletjes voor de vogeltjes ophangen. Nou dat ging allemaal goed, totdat ze er 2 op moest hangen waar ze eigenlijk niet bij kon. Ze wou ergens op gaan staan, maar mijn opa zei dat ze dat niet mocht doen, straks val je. (mijn ouders en ik waren niet thuis en anders hadden wij het gedaan, maar ze wou niet wachten en ze vroeg niet graag zei ze) Dus mijn opa en oma ruzie en mijn opa klimt op een hoge platte steen...en glijdt uit! Ze had verschrikkelijk veel pijn dus mijn opa (niet de tegenwoordigheid van geest om een ambulance te bellen) tilt mijn oma zo goed en zo kwaad als het gaat, met zijn lichaam dat niet veel meer is dan een wrak, in de auto en racet naar het ziekenhuis. Daar deden ze eerst nog moeilijk over de opname omdat er een ziekenhuis 1,5km dichterbij ons huis zit. Maar aangezien wij in the middle of nowhere wonen maakte het niet zoveel uit waar we heen gingen en dit was makkelijker te bereiken. Dus in het ziekenhuis wouden ze ons terug sturen naar dat andere ziekenhuis! Toen werd mijn opa vervelend en mocht oma naar de huisartsenpost, aldaar foto's gemaakt met als uitkomst: de hele linker schouder is aan gruis geslagen. Dus mijn oma werd opgenomen. Omdat er nog een weekeinde tussen zat en de bestelling van een nieuwe schouder pas op maandag plaats zou kunnen vinden heeft ze daar 4 dagen gelegen en zou ze op woensdag middag om half 2 geopereerd worden met een zeer sterke plaatselijke verdoving en een roesje. Ze haalden de naald van de plaatselijke verdoving uit haar lijf en toen kreeg ze een hartinfarct. Ze hebben 5 minuten gereanimeerd en daarna klopte haar hart weer. Ze is direct naar de IC gereden en krijgt daar nu een koeltherapie, ze word dus kunstmatig in slaap gehouden en haar lichaamstemperatuur wordt terug gebracht naar 32 graden, zodat eventuele hersen beschadigingen minder heftig optreden of zelfs voorkomen kunnen worden, omdat de hersenen bij die temperatuur veel minder zuurstof verbruiken. Die therapie duurt alles bij elkaar 24 uur en daarna heeft ze 9 uur nodig om weer op temperatuur te komen. Als ze op temperatuur is, worden de slaapmedicijnen langzaam weggenomen en wordt ze hopelijk wakker. Zo niet, dan is ze weg
Op dit moment zijn ze bezig met de slaapmedicijnen minderen en vanmiddag zou ze wakker moeten worden, laten we er het beste van hopen. Het enige wat mij en de familie hoop geeft is het feit dat als wij daar zijn en met haar praten, ze met haar lichaam beweegt en zelf probeert adem te halen(ze ligt dus aan een ademhalingsmachine). Ook probeert ze in je hand te knijpen en probeert ze steeds door de slaapmedicijnen heen wakker te worden.Hoe het echt afloopt, is natuurlijk pas te zeggen als ze werkelijk wakker wordt (of niet), maar ik ben helemaal aan m'n eindje nu
Bedankt voor het lezen van mijn verhaal, ik moest gewoon even kwijt waar ik mee zat en ik heb de afgelopen paar nachten niet geslapen, net als de rest van het huis. Ik denk dat ik zo maar eens afleiding bij de paardjes ga zoeken.
