Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-02-09 15:04

Ziekenhuis? Gang van zaken?

Geplaatst door de TopicStarter : 16-02-09 15:04

Moet het even van me afschrijven. Ziekenhuizen, is echt ongeloofelijk hoe ze met patienten omgaan.

Even bij het begin beginnen. Mijn vader is ernstig ziek en ca. 5 weken geleden opgenomen in het ziekenhuis. Hij is een man van rond de 1,96m en weegt nog 50 kg. Inmiddels weten we nog steeds niet wat hij heeft. De verpleging mag/kan/wil ons niks vertellen en de artsen zijn nooit te spreken. Of ze bellen zo van morgen om dat tijdstip moet je komen. Maar we kunnen niet zomaar vrij krijgen van het werk. Tot nu toe hebben we één gesprek gehad waar we totaal niks wijzer van zijn geworden.

Dan de verpleging. Heb me vader nu al 3 keer bibberend op een stoel in ondergoed gevonden met een vest om de schouders. Hij zat er al een hele tijd en hebben hem ook nog een uur zo laten zitten tijdens bezoekuur totdat ik er wat van zij. heb hem natuurlijk wel een deken omgeslagen enz.

Dan heeft hij ernstige diaree en als hij op de bel drukt dan moet hij ook gelijk want anders hebben ze heel wat p te ruimen. Heb nu al meerdere malen meegemaakt dan hij belde en ze komen en zeggen, kom er zo aan hoor meneer....... en dan dus terug naar de koffiekamer gaan.

Dan gaat het mis en lopen ze te mopperen dat ze alles weer op kunnen ruimen. _-:(

Ook is hij af en toe wat warrig van de medicatie, hij lag de eerste weken in quarantaine en toen wou hij mee de gang op wat niet mocht en heb ik de verpleging gewaarschuwd en kreeg ik te horen dat ze er wel even een pil in ging drukken als ze tijd hadt...... 8)7

Ook is hij de eerste weken amper gewassen en verzorgt. Hij kwam toen op een andere afdeling en die waren echt geschokeerd. En dan vraag je aan de hoofdzuster of er al meer bekend is en dan wordt je afgesnauwd dt ze geen tijd heeft en of ik niet zie dat ze de ronde met de dokter aan het doen is.

Die dus nergens te bekennen was.

Ik vindt zoiets zo respectloos. Is er iemand hier met ervaringen op dit gebied en wat er aan te doen? zou een klacht indienen zin hebben? Niet alle verplegers zijn slecht er zitten er een paar hele fijne tussen maar een aantal?

**Geplaatst**: 16-02-09 15:07

Re: Ziekenhuis? Gang van zaken?

Geplaatst: 16-02-09 15:07

jeetje, nou klinkt echt heel erg beroerd.
Misschien een idee om naar een ander ziekenhuis te gaan?
Mijn ervaring is dat het per ziekenhuis heel erg verschilt hoe je behandelt wordt....

**Geplaatst**: 16-02-09 15:09

Geplaatst: 16-02-09 15:09

wat vervelend dat je vader zo ziek is en vooral dat ze niet weten wat er aan de hand is...
kan me voorstellen dat je hier erg gefrustreerd van raakt, vooral als je dan ziet dat de verzorging ook te wensen over laat..
vind het overgens wel vreemd dat jullie de arts niet te spreken krijgen

jullie hebben toch het volste recht te weten wat er aan de hand is, weet je vader het zelf wel? krijgt hij wel uitleg over hoe en wat?

**Geplaatst**: 16-02-09 15:11

Geplaatst: 16-02-09 15:11

Wat vreselijk dat er zo met je vader omgegaan wordt zeg

Als wilt kun je een klacht indienen bij het klachtenmeldpunt van het ziekenhuis, als ik jou was zal ik dat zeker overwegen.
Kijk ook eens op http://www.zorgbelang-nederland.nl hier kun je je klacht extern melden.
Ik wens je vader heel veel beterschap toe :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-02-09 15:11

Geplaatst door de TopicStarter : 16-02-09 15:11

Nee hij weet ook niks. 3 weken geleden hadden ze het over hartproblemen en een een verdacht op een tumor en met die gedachtes lopen we nu al weken rond en duimen dat het allemaal meevalt en ondertussen zien we hem steeds verder achteruit gaan. Er zijn heel veel onderzoeken geweest waar we nog geen uitslag van hebben gezien.

**Geplaatst**: 16-02-09 15:14

Re: Ziekenhuis? Gang van zaken?

Geplaatst: 16-02-09 15:14

Je kunt ook met de zorgverzekering overleggen, die willen ook nog wel eens een oplossing hebben.

**Geplaatst**: 16-02-09 15:16

Geplaatst: 16-02-09 15:16

even mijn eerste reactie (sorry als het te hard ovrekomt) maar als je vader echt zo ziek is, en je krijgt een kans met de artsen te spreken: DOE DAT DAN! ondanks dat je niet vrij kunt krijgen van werk. dan neem je toch vrij? ik zou toch aan nemen dat je dat belangrijker vind? en als je baas je geen vrij wil geven in zo`n situatie zou ik echt de schijt aan hem hebben...

verder vind ik t heel erg voor je vader dat hij zo slecht verzorgt wordt. je kan hier zeker een klacht over indienen. daar hebben ze wel folders over in het ziekenhuis. waarschijnlijk hebben ze ook vertrouwenspersonen, en misschien zelfs mensen die je willen helpen om de klacht goed in te dienen...

sterkte

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-02-09 15:33

Geplaatst door de TopicStarter : 16-02-09 15:33

Helaas krijgt mijn man niet zomaar vrij van het werk ook niet in dit geval. Hij kreeg laatst zelfs al met heel veel moeite vrij voor de begravenis van zijn oma. In we willen geen risico nemen om een goede baan te verliezen want dan hebben we een enorm probleem. Daar komt nog bij dat we in het buitenland wonen en we niet om de hoek wonen van het ziekenhuis. (we gaan overigens elke dag heen). Maar als mijn man werken is heb ik geen auto en daar we buiten af wonen geen openbaar vervoer. Daar komt nog bij dat ik zelf behoorlijk in de kreukels zit. Dus we willen wel maar onder werktijd gaat het gewoon niet. Dat hebben we duidelijk aangegeven en ook dat mijn man 7 dagen werkt en dan 5 dagen vrij is en dat we die dagen op elk tijdstip kunnen maar elke keer is de afspaark weer in die 7 dagen. Nou ja elke keer, we hebben in die 5 weken 2 afspraken aangeboden gekregen waarvan er 1 dus niet gaat lukken. Het probleem is dat wij een afspraak willen maar dat er dan een week overheen gaat voordat er reactie komt. Maar heb net weer aan de telefoon gehangen en heb na veel moeite een afspraak voor Vrijdag gekregen.

**Geplaatst**: 16-02-09 16:32

Geplaatst: 16-02-09 16:32

Ik kan me persoonlijk wel wat inleven in de verpleging, al is sommige dingen inderdaad niet goe het hoort.

**Geplaatst**: 16-02-09 16:42

Geplaatst: 16-02-09 16:42

Ik lag laatst in het ziekenhuis op de afdeling waar ik lag werden idd ook ouderen gelegd.
Een van de heren bevuilde zich constant trok catheters eruit enz enz
Wel 10x per nacht werd hij verschoond, de verpleging had het er heel druk mee.
En tot onze grote verontwaardiging kwam de familie op bezoek en het enige wat zij deden was mopperen dat pa in een operatiehemdje lag ipv
eigen pyama..
En ja ook deze meneer moest rechtop naast het bed zitten, voor de bloedsomloop en ook idd in dat operatiehemdje
Je ziet in dat ene uurtje bezoek niet wat er de overige 23 uur gebeurt en oordelen is natuurlijk heel simpel

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-02-09 17:03

Geplaatst door de TopicStarter : 16-02-09 17:03

Echwel schreef:
Ik lag laatst in het ziekenhuis op de afdeling waar ik lag werden idd ook ouderen gelegd.
Een van de heren bevuilde zich constant trok catheters eruit enz enz
Wel 10x per nacht werd hij verschoond, de verpleging had het er heel druk mee.
En tot onze grote verontwaardiging kwam de familie op bezoek en het enige wat zij deden was mopperen dat pa in een operatiehemdje lag ipv
eigen pyama..
En ja ook deze meneer moest rechtop naast het bed zitten, voor de bloedsomloop en ook idd in dat operatiehemdje
Je ziet in dat ene uurtje bezoek niet wat er de overige 23 uur gebeurt en oordelen is natuurlijk heel simpel

Dat ben ik met je eensin dat geval maar in mijn ogen zet je iemand met koorts niet in zijn ondergoed naast het bed in een stoel en een paar uur later ligt hij onder stappels dekens in bed.
Als je goed leest zie je ook dat ik schreef dat een aantal verplegers heel goed zijn en dat ik niet alleen maar wat te mopperen heb. En oparatiehempjes heb ik ook totaal geen problemen mee. Het gaat mij om de respectloze houding van meerdere verplegers en dokters en het laten merken hoe lastig ze wel niet zijn tegenover familie. IMO heb je dan een verkeerd beroep geleerd.

**Geplaatst**: 16-02-09 17:24

Geplaatst: 16-02-09 17:24

Ik begrijp dat je vader nu nog in het ziekenhuis ligt? Dan lijkt het mij de logischte stap om nu actie te ondernemen en aan te geven dat je een gesprek wilt met de teamleider oid. Ervan uitgaande dat je al met de verpleegkundigen hebt besproken dat je het niet eens bent met de gang van zaken. Je kunt natuurlijk achteraf wel een klacht indienen, maar daar heeft je vader nu niets aan.
Als er niets gebeurt kun je altijd contact opnemen met de klachtenfuncitonaris en mocht je hier geen gehoor krijgen dan zijn er nog diverse andere stappen die je kunt ondernemen, maar dat lijkt me nu geen prioriteit.

De situatie die ik van jou hoor rondom je vader klinkt idd niet optimaal. Maar ik ken de afdeling verder niet en kan er dan ook niet over oordelen.
Ik moet echwel wel gelijk geven in het punt dat je als bezoek maar een beperkt onderdeel van de dag meemaakt in het ziekenhuis. Ikzelf had het bijvoorbeeld vandaag druk en had daardoor niet alles op orde voor het bezoekuur. Dat kan dan al snel een rommelige indruk geven.
Ander voorbeeld: 's avonds proberen we altijd te eten tijdens het bezoekuur, ik kan me dan indenken dat als je iedere avond op bezoek komt, dat je dan denkt dat de verpleging niets anders doet dan eten.

Hiermee wil ik niet bagetaliseren hoor. Er bestaan veel verschillende verpleegkundigen en ik kom ook wel eens plegen tegen waarvan ik me afvraag waarom ze dit beroep hebben gekozen. Maar die mensen kkun je in iedere branche wel vinden ben ik bang.

Over gesprekken met artsen: Net als normale mensen werken zaalartsen(die wil je spreken neem ik aan) ip ook op kantoortijden, vaak van 8 tot 18. Meestal zijn ze wel langer aanwezig om klussen af te maken, maar dan willen ze geen gesprekken hebben. Op "mijn" afdeling, ben verpleegkundige, voeren artsen doorgaans familiegesprekken tussen 14 en 15 uur. Artsen doen namelijk nog een hoop andere dingen op een dag naast familie te woord staan. Je kunt proberen of je een telefonische afspraak kunt krijgen, maar niet iedereen doet dat.
En ik ben van mening dat je voor een zieke vader wel even vrij moet kunnen maken voor een gesprek. Hij ligt toch niet zomaar in het ziekenhuis?

Verpleegkundigen mogen alleen verpleegkundige informatie geven, dus geen medische dingen vertellen. Ik worstel hier zelf ook regelmatig mee, omdat ik als verpleegkundige meer familie zie dan de artsen, maar dit is nu eenmaal de taakverdeling.

**Geplaatst**: 17-02-09 21:53

Re: Ziekenhuis? Gang van zaken?

Geplaatst: 17-02-09 21:53

heel triest hoor jou verhaal.. veel sterkte ermee.

mijn ervaring is van niet zo lang geleden, mijn moeder is toen met spoed opgenomen geweest vanwege longemfyseem.. door zuurstoftekort was ze extreem benauwd en ook heel verward. De verpleging heeft toen gevraagd of er iemand van ons (mn zus en ik) bij kon blijven, ook 's nachts... dat hebben we dus toen gedaan voor onze moeder. Wel even wat geregel met werk en gezin, maar op zo'n moment moet dat maar.
we zijn er een week lang dag en nacht bijgeweest, dat was echt heel zwaar, vooral omdat moeder nauwelijks sliep, en heel onrustig was. Ik heb wel respect voor de verpleging hoor, een paar van zulke patienten op je afdeling waar geen familie bij kan blijven lijkt me echt een ramp. De verpleging heeft gewoon geen tijd om 24 uur toezicht te houden op alle patienten. Gelukkig knapte mijn moeder snel op en is ze inmiddels weer thuis, maar nu ik het ook van de andere kant van dichtbij heb meegemaakt heb ik heel veel respect voor de verpleging gekregen.. en begrijp ik de constante druk en frustraties waarmee ze moeten werken. ze waren ook heel dankbaar dat wij konden helpen.

praat natuurlijk jouw verhaal niet goed, maar ik wilde het toch even kwijt.

**Geplaatst**: 17-02-09 22:02

Re: Ziekenhuis? Gang van zaken?

Geplaatst: 17-02-09 22:02

Wat vervelend.

IK heb de afgelopen maanden meerdere ziekenhuizen van dichtbij meegemaakt. Wat mij is opgevallen is het verschil in verpleegkundige kwaliteit per ziekenhuis (natuurlijk ook per individu verschillend). Als de zorg voor je vader onder niveau is zou ik ten eerste in gesprek gaan en anders serieus nadenken over een second opinion, mits je vader dit ook wil.

Succes ermee!

**Geplaatst**: 18-02-09 08:43

Geplaatst: 18-02-09 08:43

Als je een afspraak met de dokters wil hebben dan zal daar even alles voor moeten wijken. Klaar.
Je man zal echt niet ontslagen worden voor een dagje verlof.
En kun je trouwens geen auto van een buurvrouw/man lenen?? Die willen je toch ook vast wel helpen in zo'n noodgeval?

Ik ben het met je eens dat de zorg nog wel eens wat laks kan zijn, maar zij doen uitsluitend wat in hun macht ligt en hebben ook te maken met bezuinigingen en personeelstekort. Dat is niet de schuld van de verpleging maar van het beleid in het ziekenhuis. Als je veel patienten op een afdeling hebt liggen dan kan het gewoon af en toe niet anders dan dat er iemand even moet wachten.

Ik moet natuurlijk ook eerlijk toegeven dat het behoorlijk frustrerend is dat je na zo'nlange tijd nog steeds geen diagnose kent. Maar ook daarvoor zou ik vechten. Is hij al gescand? MRI? Is er anders in gee nander ziekenhuis plek? Desnoods in duitsland? Met andere woorden: DOE IETS voor het te laat is!
Als mijn vader daar zo lag dan zou ik niet anders doen dan mijn nek uitstekend totdat een oorzaak bekend was! Dagelijks dokters platbellen, duidelijkheid EISEN, niet weggaan voordat ik precies wist hoe en wat en als me dat te lang ging duren dan naar het buitenland naar het ziekenhuis, want helaas wijst de ervaring dat het daar nog steeds beter geregeld is.
(voorbeeld: mijn schoonvader kreeg een diagnose dat hij een hele nieuwe knie zou krijgen, er was het eerste plaats in duitsland en dus gaat hij daar heen. Eenmaal aangekomen blijkt dat een meniscus operatie alle klachten zou kunnen verhelpen. Dus niks geen nieuwe knie nodig! Dan sta je daar mooi!)

Dus... actie.

**Geplaatst**: 18-02-09 10:59

Geplaatst: 18-02-09 10:59

Ten eerste wat super erg voor je vader.
Klinkt echt niet fijn..

Praten met leidingevende heeft ook geen nut?

heb 8 dagen in het ziekenhuis van Utrecht gelegen, heb het er goed naar mijn zin gehad.

**Geplaatst**: 18-02-09 11:07

Geplaatst: 18-02-09 11:07

Kan je je vader niet naar een ziekenhuis in Dld laten komen, daar is de zorg iig een heel stuk beter

!
(Sorry voor degene die het zorgsysteem in Ned. zo verdedigen; ik vind het iig knap beroerd

en ondanks dat ik al ruim 20 jr. in Dld woon, heb ik helaas ook regelmatig te maken/ te maken gehad met z´huizen in Ned.)
Is het misschien mogelijk voor je om je man ´s ochtends vroeg naar z´n werk te rijden zodat jij de auto tot je beschikking hebt?
Iig beterschap voor je vader en ik hoop dat ze er snel achter zijn wat er nu precies met hem aan de hand is :(:)

!!

**Geplaatst**: 18-02-09 11:38

Re: Ziekenhuis? Gang van zaken?

Geplaatst: 18-02-09 11:38

aller eerst heel veel beterschap voor je vader
en sterkte voor jezelf, zal allemaal niet meevallen.

Is er geen telefonich spreekuur.
Of kan je iemand anders sturen die opkomt voor jou vaders belangen ( mm dat staat zwaar)
Of heb je geen andere familieleden/kennisen die je kunnen brengen of waar voor je nemen.
En wat hier idd al eerder was genoemt de zorgverzekering bellen.
En geen genoegen nemen van wij bellen u terug. Nee je zegt/eist want zover ben je al, ik bel u dan terug om zolaat en ik wil een antwoord.
Het is niet leuk maar je zal het harder moeten spelen.
En tussen verpleging warvan je denkt ga je omscholen, lopen ook zat lieve mensen met hart voor hun werk. Maar doordat er zoveel gedaan moet worden in korte tijd hebben ze vaak geen tijd. En dat ga je steeds meer tegen komen helaas.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-09 12:05

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-09 12:05

Naar Duitsland is helaas geen optie i.v.m. verzekering. Kon dat maar. Heb namelijk hier super ervaringen met ziekenhuizen, doktoren en verpleging.

Ik heb zelf heel veel respect voor mensen in de zorg, laten we dat voorop stellen. Maar er zitten er een hoop tussen die zeer respectloos omgaan met patienten en dat vindt ik niet kunnen. Je laat niet iemand in de kou zitten in ondergoed met koorts. Heb gister van de verpleging gehoord dat hij een longonsteking heeft, deze hadt hij 3 weken geleden absoluut niet.

Telefoneren doen we dagelijks meerdere malen ook gaan we elke dag er heen maar het is op de één of andere manier onmogelijk iemand te spreken die wat kan/mag zeggen.

Een aantal jaren geleden lag mijn opa in hetzelfde ziekenhuis en toen was alles top. Geen enkel probleem, alles duidelijk.

Vrijdag hebben we een gesprek en ben heel benieuwd. Onderzoeken zijn er vele geweest, MRI, CT scan, röntgenfoto's, echo's, bloedonderzoeken enz. Waar we tot nu toe geen uitslag van hebben gezien ook niet bij het vorige gesprek. Daar zijn de doktoren wijzer van geworden (vragen over mijn vader) dan dat wij wijzer zijn geworden. Ook mijn vader weet helemaal niks. Ja dat hij naar een verpleegtehuis moet. Wat hij niet begrijpen kan daar hij niet weet waarom hij niet meer beter wordt en wij die antwoorden ook niet kunnen beantwoorden.

Dus ik heb geen goed woord voor dit ziekenhuis, wat me spijt voor die verplegers/dokters die wel super hun best doen en alles doen wat in hun macht ligt. Daarbij werk ik in een (is toch vergelijkbaar) dierenartspraktijk waar ik jaren gewerkt hebt als enige assistente. Dan heb je heel wat werkdruk en stress. Maar kan van mezelf zeggen dat ik tegen alle patienten vriendelijk ben geweest en de baasjes altijd netjes te woord stond. Dus dan moet dat daar ook kunnen.

Mijn man werkt in 7 ploegen en kan daar helaas niks wisselen daar ze daar ook mensen te kort hebben en vrij nemen kan alleen in een uiterst noodgeval ( waar zelfs begravenissnen al een probleem zijn) en daar valt een gespek met een arts niet onder. Een auto lenen heb ik helaas niks aan doordat ik door medicatie niet autorijden mag. (tenminste niet in Dld.) Het is nu al rennen en vliegen om op tijd op de bezoekuren te komen door werk en de veestapel thuis die ik ook niet aan het lot over kan laten.

**Geplaatst**: 19-02-09 17:02

Geplaatst: 19-02-09 17:02

Maar we zijn nu 3 dagen verder...
Heb je al (bij verpleging/teamleider) aangegeven dat je het niet eens bent met de zorg die geleverd is?

Als je achteraf gaat klagen heeft je vader daar weinig aan...

**Geplaatst**: 19-02-09 23:24

Geplaatst: 19-02-09 23:24

superlotje schreef:
Over gesprekken met artsen: Net als normale mensen werken zaalartsen(die wil je spreken neem ik aan) ip ook op kantoortijden, vaak van 8 tot 18. Meestal zijn ze wel langer aanwezig om klussen af te maken, maar dan willen ze geen gesprekken hebben. Op "mijn" afdeling, ben verpleegkundige, voeren artsen doorgaans familiegesprekken tussen 14 en 15 uur. Artsen doen namelijk nog een hoop andere dingen op een dag naast familie te woord staan. Je kunt proberen of je een telefonische afspraak kunt krijgen, maar niet iedereen doet dat.
En ik ben van mening dat je voor een zieke vader wel even vrij moet kunnen maken voor een gesprek. Hij ligt toch niet zomaar in het ziekenhuis?

Meeste zaalartsen werken officieel maar tot 17.00 uur

Ik probeer mijn gesprekken altijd zoveel mogelijk op de middagen te plannen en streef ernaar om iig eens in de twee weken een voortgang gesprek te houden met pt + familie. Bij veel onderzoeken en nog weinig duidelijkheid praat ik mensen wekelijks bij.
En als mensen echt met werk zitten of op andere manieren problemen hebben om midden op de dag te komen, bijv door ver weg wonen oid dan probeer ik daar altijd wel een oplossing voor te vinden. Zo vaak komt het niet voor dat het mensen niet lukt om te komen, die ene keer dat het dan eens begin van de avond op het bezoekuur moet kom ik dan wel overheen

Heb laatst ook weleens om 20.00 een gesprek gehad, ga ik niet alle dagen doen, maar wilde die familie wel spreken en het was gewoon overdag niet te realiseren. Dan krijg je een situatie dat je of 5 dagen moet wachten voor je verder beleidsplan kan maken of je blijft een keer wat langer. In het ziekenhuis kun je ook eten en er ligt altijd genoeg administratie om jezelf te vermaken tot halverwege de avond. En anders moet je nog wel een presentatie oid voorbereiden.

Vervelend dat het allemaal zo moeizaam gaat in het ziekenhuis, kan me voorstellen dat je daar behoorlijk gefrustreerd van raakt als pt en familie!
Mijn eigen ervaring met familie in het ziekenhuis is ook niet best, met name in kleine regionale ziekenhuizen waar geen assistenten zijn kan het weken duren voor je iets hoort over de onderzoeken en gedachten over oorzaken. Werd toen zelfs verteld dat we maar afspraak op de poli moesten maken, gemiddelde wachttijd 4,5 week!

**Geplaatst**: 19-02-09 23:33

Geplaatst: 19-02-09 23:33

Je MOET een klacht indienen, zo horen ze niet voor de mensen te zorgen. Ja, ze hebben het druk, ja de één is minder aardig dan de ander en jááá je hebt wel eens je dag niet, maar dit moet toch niet mogen kunnen?
Een klacht indienen is het minste wat je kunt doen, want dan wordt de verpleging hopelijk op de vingers getikt en dat zou toch een goede manier zijn om deze cyclus te verbreken.
Ik vind het ook werkelijk ongehoord dat zusters mopperen over diarree wat ze op moeten ruimen terwijl ze:
1. al van te voren waren gewaarschuwd
2. mopperen dus in het bijzijn van patient én familie (bewaar dat voor achter de schermen)
3. het een vervelend klusje is wat bij het werk hoort

Ik meen het werkelijk dat mijn demente oma beter werd verzorgd in haar verzorgingstehuis, waar één persoon 6 volwassenen moest aankleden/naar de wc brengen/schoonmaken/voeden enz...enz.. (daarmee wil ik zeggen dat zij daar niet veel mensen over hadden)

Sterkte, ik hoop dat je vader beter behandeld gaat worden.

**Geplaatst**: 19-02-09 23:42

Geplaatst: 19-02-09 23:42

Ik ben het volledig eens met Superlotje.

Ik ben zelf ook verpleegkundige.
Toen ik nog op een afdeling werkte, worstelde ik ook vaak met wat je wel/niet mag en kan zeggen tegen bezoek.
Ook bij ons hielden de artsen bepaalde tijdstippen familiegesprekken. Artsen hebben het zo enorm druk, dat je ook
niet kan verwachten dat ze op de tijden dat het jullie uit komt, familiegesprekken gaan doen.
De verpleging mag geen uitspraken doen over medische zaken, zoals uitslagen van onderzoeken e.d., dat moet de
arts doen. En als er dan net geen arts voorhanden is (die kan dan op de polikliniek zijn, of op een andere afdeling,
of in vergadering, of vrij), dan kan er helaas geen informatie gegeven worden aan het bezoek.

Dit alles neemt niet weg dat ik jouw frustratie niet begrijp. Je wil gewoon weten wat er precies met je vader aan de hand is.
En als de artsen dit ook niet precies weten, dan wil je weten waar ze mee bezig zijn qua onderzoeken en waarom. Dat is
natuurlijk heel logisch.

Mijn advies is ook: Spreek de verpleegkundigen er persoonlijk op aan.
Ik weet van mezelf dat ik soms ook wel kortaf kon zijn tegen bezoek als ik het super druk had, nét even 10 minuten kon eten
en dat het bezoek dan weer aan de bel hing.
Maar laat je dan niet zomaar afschepen als je een reactie krijgt die je niet verwacht te krijgen.
In mijn opzicht kan je prima vriendelijk, maar vastberaden aangeven wat je dwars zit en daar over praten (en dat hoeft dan geen
gesprek van een uur te zijn, maar wel even die frustraties uit de wereld helpen).
Als dat niet werkt, klop dan bij de teamleider aan. Vraag aan de secretaresse of ze de teamleider erbij wil roepen als de verpleging
dit niet wil doen.

En in het gesprek met de arts, schrijf al je vragen op een briefje en loop ze 1 voor 1 na. Schrijf ook snel in een kladje op wat de
arts tegen je heeft gezegd, zodat je zeker weet dat je overal antwoord op hebt.

Succes en beterschap voor je vader!

Enne soms, is verpleegkundige zijn best frustrerend, lees dit topic maar even:
[LZP] Voor alle verpleegkundigen/verzorgenden onder ons

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-02-09 22:56

Geplaatst door de TopicStarter : 20-02-09 22:56

Inmiddels hebben we vandaag een gesprek gehad. Als eerste met een maatschappelijk werker die ook zeer verbaasd was over het fijt dat we nergens van op de hoogte waren. Hij is ook bij het latere gesprek erbij geweest met de artsen. Daar hebben we ook eeerlijk gezegd hoe en wat. We zijn heel wat wijzer geworden al was het zeer zeker niet positief.
Er is ons aangeraden alle klachten in een brief te zetten en deze af te geven aan de algemene balie wat dan bij iemand trecht komt die daar wat mee gaat doen. Helaas heeft mijn vader daar niet veel meer aan daar hij op zeer korte termijn naar een verpleegtehuis gaat daar ze niks meer voor hem kunnen doen op dit moment.

**Geplaatst**: 22-02-09 21:59

Geplaatst: 22-02-09 21:59

Wat fijn dat de maatschappelijk werker begrip kon opbrengen voor jullie situatie en ook met de klachten heeft geholpen (wat daarbij de volgende stap moet zijn). Wel zwaar om te horen dat er op dit moment niets voor je vader gedaan kan worden...Heel veel sterkte de komende tijd! :(:)