Ik open dit topic om even van me af te schrijven, raad geven mag gerust maar verwacht aub van mij niet dat ik het ook opvolg.
In 2007 leerde ik mijn vriend kennen, hij was 27 en ik 16, grote leeftijdsverschil maar we kwamen perfect overeen, zelfs nu nog. Alleen, hij heeft rare trekjes.
Hij is een jaar lang in een psychiatrisch ziekenhuis opgenomen vanwege een depressie. Ik ben dan telkens op en af gegaan naar hem en hij kwam ook naar mij toe. Dit viel perfect te combineren met mijn fulltime studie. In 2008 zijn we dan ook gaan samenwonen, ook dit gaat prima en we zijn gelukkig samen, alleen...
Ik merkte al snel dat hij geen schoonmaakmens is, prima dacht ik. Zal vast nog komen door zijn slaappillen en doordat hij pas uit de kliniek is. Zal wel overgaan,niet dus!
Thuis zijn ze ook enorm slordig en rommelig en zitten zowel hij, zijn vader als zijn broer continu voor de pc. Voor hem en zijn broer zijn het uitlaatkleppen, DE plek waar ze tot rust kunnen komen, ze hebben nooit geleerd te praten met hun omgeving.
Met beide dingen kan ik leven, als hij liever op zijn pc zit te typen dan met mij over moeilijke onderwerpen zit te praten, of als hij het even moeilijk heeft, prima. Als hij zijn ei maar kwijt raakt?
Hij gaat ook 1x per week op groepsessie in de kliniek en 1x per week of om de week(afhankelijk hoe hij zich voelt) naar een therapeut.
Maar wat merk ik nu? Hij is en blijft zo! Ik heb het lang kunnen verdragen maar vandaag deed de wélbekende druppel de emmer overlopen:
Ik kom om 17u15 thuis van mijn studie, mijn vriend om 12u30-13u (soms later) van zijn werk en al de hele week tref ik hem telkens aan voor de pc. Doet hij wel vaker MAAR hij ruimt niet op! Soms zie ik nog de vuile borden staan van 's ochtends of liggen er nog kruimels op tafel of is de salontafel nog niet schoongemaakt.
Op vrijdag gaan we bij mijn ouders eten, meestal krijgen we zondag een nieuwe propere wasmand mee met nette kleren. Dat blijft de hele week staan als ik het niet opruim.
Zijn kleren gooit hij vaak NAAST de wasmand ipv erin, zo hangt hij ook zijn handdoek amper omhoog en moet ik de badkamer opruimen na onze douche.
4weken geleden zei ik de badkamer volledig te boenen, is me niet geluk vanwege een dip dat ik had.
Ik vroeg aan hem om het even over te nemen en dan zegt hij: jij ging dat wel X weken geleden doen he!
Waarna ik het uiteindelijk toch doe omdat hij me geen keus laat: soms letten we op een kleuter van bijna 4 en dan kan ik niets anders dan schoonmaken.
De hele week al tref ik hem aan achter de pc, er is dan niets opgeruimd. Vandaag was ik het zo zat dat ik er een opmerking over maakte: zit je nou ALWEER voor de pc?
Hij werd pissig en riep: ik trek het niet meer! zoek maar een ander huishouden als het je niet aanstaat.
Waarop ik terugriep: als jij zo voort doet zal ik dat zeker doen!
Ik sloot een site waar hij op was en hij werd pissig omdat hij bijna dat nieuw spelrecord had verbroken.
Kom zeg, hij kwam tegen 13u30-14u thuis en gaat direct achter de pc en eet niet eens! Vandaag at hij pas om 15u3O.
Het is zelfs zo erg dat hij gaat surfen als een dvd'tje dat we gaan bekijken nog aan het opstarten is, zelfs tijdens het praten tussen ons kijkt hij op zijn pc.
Ik trek het niet meer, op school word ik gepest waardoor ik al zeker me niet lekker voel, en dit er dan nog eens bij? Nee, dat lukt niet lang meer.
Ik kan niet rustig met hem tv kijken want dan zit hij zichzelf te krabben. Kijk ik tv en internet ik terwijl gaat hij nerveus doen en ijsberen en weet hij niet wat te doen met zichzelf. Word er gek van!
Sorry voor het lange verhaal, moest even van me afschrijven
Ik zou daar eerlijk gezegd echt niet tegen kunnen... Een relatie doe je samen, praat je met elkaar, als je samenwoont zorg je samen dat het huis netjes blijft. Kijk als hij nou een drukke baan had en overuren moest maken kan ik me voorstellen dat hij minder aan het huishouden zou doen. Maar dit zou ik echt niet pikken... Is het niet mogenlijk dat jij een keer met die therapeut praat ofzo? Uitlegt hoe de situatie is thuis enzo. 
Een relatie ga je over 't algemeen aan met iemand die je leuk vindt zoals diegene is op 't moment dat je diegene ontmoette. Niet omdat je hoopt dat diegene nog gaat veranderen. 
want daar heeft hij geen zin in, nee s'ochtends
Maar hij doet wat en daar moet ik maar mee leren leven...Klussen kan hij gelukkig wel goed en dat doet hij ook altijd, dus dan denk ik maar weer, ...laamaa.