Geplaatst Afgelopen vrijdag had ik een meeloopstudent. Dat is iemand die misschien de opleiding wil gaan doen, op de open dag is geweest en vervolgens zich heeft aangemeld om een dag met een eerstejaars de lessen en colleges te volgen.
Ik studeer HBO-Logopedie, een typische meidenopleiding. We begonnen met 84 meiden en 1 jongen, en die is inmiddels gestopt
Dus praktisch alle meeloopstudenten zijn ook meisjes, gemiddeld tussen de 16 en 25.
Dit jaar kon ik me opgeven om begeleider van een meeloopstudent te zijn, leek me hartstikke leuk dus gelijk gedaan! Ik kreeg een mail, en tot mijn grote verbazing was mijn meeloopstudent van het mannelijke geslacht. "Gaaf, ik krijg gewoon een jongen aangewezen!" dacht ik. Nouja, de meeloopstudent gebeld voor een afspraak. Aan de telefoon zei hij dat hij al werkte, dus ik vraag naar zijn leeftijd. Bleek hij 43 te wezen. Nouja, ik had wel zoiets van "wtf?" maar er zijn natuurlijk genoeg mensen die zich op latere leeftijd laten omscholen.
Vroeg hoe ik hem kon herkennen "Nou ik ben uiteraard de knapste man van Groningen" okeee... 
Afspraak gemaakt voor de vrijdagmiddag van half 2 tot half 5. Alleen er kwam een roosterwijziging tussendoor, dus ik stuurde hem een sms (had alleen zijn mobiele nummer en ik had geen tijd om te bellen), met daarin de vraag of hij een halfuur eerder kon komen. Kreeg ik terug "Is goed, groet El-Magnifico"
Kreeg ik toch mijn bedenkingen bij. Het is een puur zakelijke afspraak in mijn ogen, dus je houdt toch een bepaalde afstand. Ik sloot mijn sms gewoon af met Paulien en zou het ook niet in m'n hoofd halen om er 'liefs, Plien' achter te zetten, wat ik wel bij vriendinnen doe.
Al die kleine dingetjes maakten toch dat ik een beetje een raar gevoel kreeg bij deze "meeloopstudent."
Vrijdagochtend werd ik gebeld door een meisje uit een parallelklas. Zij vertelde dat de meeloopstudent (zal hem verder in het verhaal R. noemen) zich op de open dag gigantisch vreemd had gedragen. Hij stelde voornamelijk vragen als "En hoeveel meiden zitten er op deze opleiding?" "Hoeveel contacturen heb je met je klas?" en hij had aan iemand van de opendag commissie gevraagd of "het allemaal zulke knappe meiden waren"
Werd spontaan misselijk toen ik het hoorde, zag echt tegen de ontmoeting met die vent op. Gelukkig heb ik een geweldige klas, 1 klasgenootje stond erop om samen met mij op R. te wachten en de rest van de klas keek vanuit de hal toe.
Ontmoeting viel nog mee, maar had echt een spontane afkeer van hem. Intuïtie zei dat het gewoon niet goed was ofzo.
Enfin, we hadden nog een kwartier voordat de les begon, voorgesteld aan de klas etc. Wel gevraagd naar wat hij op dit moment deed
"Ja ik zit op een groene stoel"
*zucht, niet grappig* "Werk je ook?"
"Ja ik werk parttime op een zorgboerderij, fulltime is helaas geen plek voor omdat ik ook redelijk oud al ben en pas 2 jaar terug mijn studie SPW heb afgerond en ik werk daarom ook nog 1 dag in de week als postbode"
Wat ik me dan afvraag, hoe wil je dan je studie gaan bekostigen? Hij heeft geen recht op Stufi, de studie is alleen voltijd te doen en waar wil hij dan het geld vandaan halen om van te leven? En de kans is zo klein dat ze nog iemand aannemen van 47, 48 die net een studie logopedie heeft afgerond.. Hij geeft nu al aan dat hij niet eens fulltime kan werken vanwege zijn leeftijd.. Nouja wie ben ik om daar over te oordelen. Inmiddels was het tijd om naar de les te gaan, we hadden zangles.
Hij stelde zich aan de docent voor als "El Magnifico - maar je mag me ook wel R. noemen hoor"
Docent was al ingelicht door de klas voor ons, dus die was al niet echt vriendelijk tegen hem.
We besproken even wat we in de les zouden gaan doen, en de zangpresentatie van de dag ervoor. Elke klas had een nummer uitgezocht, ingestudeerd, dans aangeleerd gekregen van studenten van de dansacademie, en dit alles werd op een ontzettend leuke manier gepresenteerd.
Zegt R. van "Oh jammer, dat had ik wel willen zien!"
Docent "Tsja, het is maar net waar je voor komt hè.." Mooie steek onder water dus
Les verliep verder wel redelijk, maar R. onderbrak de hele tijd het verhaal van de docent met z'n vragen e.d. Terwijl het juist de bedoeling is dat je toekijkt en vragen stelt aan je begeleider, zodat je de les niet hoeft te verstoren.
Daarna hadden we een korte pauze en ik stond inmiddels echt te shaken/misselijk, ik had zo'n super naar gevoel bij R.... Klasgenoot zei ook al dat ze hetzelfde gevoel had.
Heb mijn vader even gebeld terwijl ik buiten een sigaretje aan het roken was (R. zat bij mijn klas in de kantine), en aan hem het hele verhaal gedaan omdat hij op zulke momenten net even wat helderder nadenkt. Want ik zag het echt niet meer zitten, zat nog 2,5 uur met hem opgescheept.... Zat midden in mijn verhaal, 3x raden wie er aan kwam lopen. Ik schakelde onmiddellijk over naar een ander onderwerp, en mijn vader aan de andere kant van de lijn heel rustig "Blijf maar praten en hou me aan de lijn, zorg dat mensen je blijven zien, kan je je klas nog zien? Ja? Mooi zo, blijf staan waar je staat en zwaai even naar je klas." en "Gebaar maar naar die R. dat het een belangrijk telefoontje is en dat hij je even niet mag storen, en zodra je gaat ophangen heb je het koud en loop je naar je klas toe." Zo gezegd zo gedaan, was papa zeer dankbaar dat hij zo rustig bleef want ik voelde me gelijk wat beter.
Toen was het tijd voor de volgende les, en terwijl we daarheen liepen vroeg R. ineens "Heb je altijd die kleur?"
"Hoe bedoel je? Ik ben blond van mezelf als je dat bedoeld.."
"Nee lak je altijd je nagels rood!"
*met stomheid geslagen en enigszins geïrriteerd omdat er nog geen zinnige vraag over de opleiding uit R. was gekomen* "Nee ik wissel af met knalroze"
Tijdens de les zelfde verhaal, R. onderbrak de hele tijd de les. Waren we de casus aan het inlezen/bespreken, zit hij door mijn casusboek te bladeren en zegt ineens "Ik zie hier ineens 'de stem kent afone momenten' staan, wat betekent dat?"
"Waar in de casus staat dat?"
"Nee niet in deze casus, maar in de casus van bladzijde..."
Klasgenote en ik hadden beiden zoiets van "waarom moet hij precies dat woord weten? Is toch niet van toepassing? In de casus die we nu behandelen staan zoveel moeilijke woorden, lijkt me handiger als je daar naar vraagt"
Maargoed, dat was blijkbaar niet zijn denkwijze.
Gelukkig waren we snel klaar met de les. Klas bleef nog even hangen, R. besloot gelukkig dat het tijd was om te vertrekken.
Nouja afscheid van hem genomen...Stilte.... we hoorden hem de gang uitlopen en de klas slaakte echt in koor een zucht van verlichting.Iedereen had een heel apart gevoel gehad de hele middag. We hadden ook unaniem het idee dat hij niet de intentie had om logopedist te worden, maar hij kwam er echt voor de meisjes.
De creep.Vandaag hebben we het er nog in de les over gehad. De docente snapte niet waarom hij een meeloopdag mocht doen als hij zich al zo apart had gedragen op de open dag. Dit zal ook besproken worden met de coördinator van de meeloopstudenten, waarschijnlijk word ik hier nog over bericht.
Maar, ik kan er een studiepunt mee verdienen! Ik mag een protocol gaan schrijven voor/over het aannemen en/of weigeren van meeloopstudenten, met de ervaring die ik hierboven heb beschreven erin verwerkt.
Vind het een ontzettend leuke uitdaging, toch nog een positievere draai aan zo'n toch wel vervelende dag.
Heb al een beetje zitten brainstormen over dingen voor in zo'n protocol, maar ik heb nog nooit zoiets gemaakt. Hebben jullie nog ideeën? Hoor ze graag!
Paulien
Edit:
Zie net in mijn mailbox dat zowel de teamleider als de coördinator van de meeloopstudenten mijn verhaal nog willen horen.
Echt ranzig zo'n kerel die alleen maar voor de meisjes komt. En wie noemt zich nou el Magnifico, alsof dat indruk maakt ofzo. 
Heb verder geen ideeën voor een protocol, heb het ook nog nooit gemaakt. 
. 
Wel fijn dat je van school nu een protocol erover mag schrijven, dat ze er toch wat aan doen! 