Onze relatie had zo zn ups en downs, maar dat hoort erbij..
Over het algemeen ging het gewoon super goed, en het voelde allemaal geweldig, dus we besloten ons in te gaan schrijven bij woningnet..
Helemaal super natuurlijK! Samenwonen ging nog wel een half jaar tot een jaar duren, maar het idee was iig geweldig

We hebben al heel veel spulletjes gehad van zijn ouders, en zelf heb ik ook wat kleine spulletjes gekocht..
Maar vanaf gister avond ging het niet zo goed meer..
Hij is vrij vandaag, dus hij vroeg of ik bij hem wou slapen..
Eigenlijk wou ik dat niet, want hij gaat er altijd half 8 uit, om te gaan trainen, en vandaag was me enige vrije dag dat ik ook uit kon slapen, maar ja, toch maar gegaan..
Wou toch bij m zijn

Op de 1 of andere manier, liep het gewoon niet zo..
In het begin van de avond ging het wel oke, maar na een tijdje begon hij steeds meer te zuchten, en uiteindelijk ging hij (zonder kusje te geven,, wat hij altijd doet,,) slapen..
Dus na lang denken, begreep ik wat er aan de hand was..
Hij wou "het" doen..
Nou ja, ik ben er niet zo'n "fan" van (voor de rede via pm) dus zou het ook nooit uit me eigen doen.. En dat wou hij dus wel..
En vanochend was hij daardoor lekker chagerijnig enzo.. Weer geen kusje of iets, hij zei bijna niets..
Toen hij me thuis afzette, bleef hij boos voor zich kijken, en toen ik hem een kusje wou geven, gaf hij snel een kusje terug..
Ik was amper uitgestapt, en hij reed al met piepende banden weg...
Ik barste natuurlijk in tranen uit en vind het zo ontzettend poedersuiker..
Een kwartiertje later kreeg ik een smsje van hem..
"Ik slaap voorlopig even alleen, en dit keer meen ik het"
Ik schrok me natuurlijk kapot!
En vlak daarna nog een smsje..
"Ik wil ook met rust gelaten worden ik heb tijd nodig om na te denken"
Ik ben er echt kapot van, en ik weet echt niet wat ik moet doen..
Ik ben echt zoo bang dat hij het uit gaat maken.. Ben daar ook wel vrij zeker van..
En dat wil ik natuurlijk echt niet!!
Ik ben stapelgek op hem! Heb nog nooit zoveel voor iemand gevoeld, en wat wij hadden was gewoon super fijn...
We sliepen haast elke dag samen enzo.. En ik vind het gewoon fijn om bij hem te zijn..
Hij was degene die kwam met het inschrijven, en nu dit..
Nu ik er over nadenk zat het er eigenlijk al een beetje aan te komen..
Zaterdag belde hij al dat hij geen zin meer had om te smsen, want hij werd er nogal gek van.. (we smste redelijk veel)
En begin vd week zei hij al dat hij het gevoel had dat we uit elkaar aan het groeien waren..
Ik krijg net weer een smsje....
Ik stuurde na het laatste smsje: "oke.... ik hoor je wel weer dan.... ik hou van je..."
En daarop stuurde hij: "Moet vooral zo gaan doen, ben ik lekker snel klaar met denke. En ik denk dus dat we voorlopig maar even moeten wachten met samen wonen, want het gaat heel slecht tussen ons, ookal denk jij van niet. Ik irriteer me regelmatig en we hebben geen seks is niet gezond, en het is allemaal niet meer zoals het was"
Even schrikken dus... De rede waardoor we minder seks hebben (geen seks is niet zo, we doen het alleen niet zo vaak) weet hij, en dat heb ik hem al meerdere keren uitgelegd..
En dat het niet meer zo is zoals het was heb ik hem ook al uitlegd.. We hebben een serieuze relatie, en na een tijdje gaan de vlinders weg, en wordt het houden van.. En op het moment slaap ik minder bij hem, omdat hij nu verder weg werkt..
Maar ja, dat zijn dingen waar ik weinig aan kan veranderen..
En waarover hij zich irriteerd weet ik niet.. Durf ik ook niet te vragen, wat hij wil met rust gelaten worden..
Ik weet echt niet wat ik nou moet.. Ik voel me echt zoooo k*t... Ik hou van hem, en ik wil hem echt niet kwijt.. Maar ik ben zo bang dat ik hem wel kwijt ga raken..
Daarom is het dubbel zo moeilijk om hem echt met rust te laten..
Sorry voor het lange verhaal, maar ik moest het even kwijt....




