Geplaatst 
*Na een rot maand te hebben gehad voor de zomer, kwam ik onverwachts een leuke jongen tegen ( L. ) . En het klikte vrijwel meteen met elkaar.
Ik werkte in het bedrijf van zijn ouders, dus zag hem elke dag. Soms de hele dag, soms alleen een dagdeel. Maar iedere keer als we ‘samen’ waren, dan was het grote pret! Gewoon klieren, ouwe prutsmutsen, hoe je het ook noemen wilt. Het was gewoon erg gezellig. Maar ja, ik ken mezelf, en werd verliefd… Een heel goede vriendin van me, werkte ook in dit bedrijf, en zag een liefde bloeien. Zo zei zij het tenminste tegen mij.
Na een paar dagen (het was een stage bedrijf
) moest ik weer naar huis, maar na twee weken was ik weer in het bedrijf te vinden hoor. Weer dikke mik tussen ons twee. Helaas moest ik na twee weken weer naar huis, maar we belden en smsten wel veel! En anders waren we op msn. Hij heeft twee keer gebeld, na de eerste keer, kwam m’n ‘stiefvader’ de volgende dag naar me toe voor een gesprek. Hij zag hoe verliefd ik was, hoe erg ik was veranderd etc. Maar hij zei, dat ie bang was dat ik hard gekwetst zou raken als ik geen duidelijkheid meteen zou krijgen! Door dit gesprek is alles ava rechts gegaan, ik heb naar hem geluisterd in plaats van m’n hart/ gevoel.
L. belde deze avond weer op, en merkte dat er wat dwars zat. Ik voelde me gedwongen om het te zeggen… Waardoor het nog erger klonk aan de telefoon.
“Hoe zit het nou met ons twee?” Vroeg ik letterlijk…
Sinds dien heeft hij niet meer gebeld, wel gesmst etc. Maar bellen deden we niet meer…
Mijn zus heeft dit ook gehoord, en luchte haar hart naar mij toe. Zo zei ze o.a. dat hij te oud voor mij was (hij 25, ik 19), dat het nooit iets zou worden, dat ze ontzettend jaloers was etc. Mijn moeder ging hierin mee, dat hij te oud voor me zou zijn... Maar leeftijd daar val je toch niet op? Je valt toch op een persoon? (is mij geleerd altijd?)
Om het verhaal kort te maken, ik ben nog steeds gek op hem… Maar door m’n ‘stiefvader’ voelde ik me zo overdonderd, en heb ik het zo verknald voor mijn gevoel…
Maar nu, minstens drie maanden later, huil ik het verdriet weg. Ik mis die tijd zo erg, voor het eerst kon ik echt met een jongen goed opschieten. (Ben al zo onzeker over mezelf, en bij hem was ik 100% mezelf… Bij hem durfde ik het!)
Als ik de tijd terug zou draaien, had ik het graag gedaan en veranderd… Want nu lijkt mijn ‘liefde’ voor hem, onbeantwoord.
Iedere dag wordt het mij duidelijk, hoe erg we elkaar leuk vonden… Enkele voorbeelden:
- iedere ochtend smsen of we goed hadden geslapen, terwijl ik hem over een uur dan weer zag
- iedere avond smsen “truste kus” of wat we aan het doen waren
- iedere dag dat ik daar was, kwam hij vaak met een smoesje naar me toe, of met een smoesje even plagen.
- Hij belde me twee keer, om m’n stem te horen.. (zei hij letterlijk)
- Vragen wanneer ik weer kwam!
- Hij is zelfs een keer, naar de kroeg gekomen waar ik toen was met een groepje met zijn vrienden, terwijl hij daar al maanden niet was geweest. Hij had me gesmst waar ik was, en na 20 min. Stond hij binnen. Iedereen was verbaasd.
- Ik heb enkele smsjes gehad savonds, dat hij vroeg of ik naar buiten wou komen. (Helaas sliep ik al vroeg…)
- tijdens het werk als ik geen pauze had, en hij wel, verkorte hij zijn pauze om mij even te plagen of gesprek aan te gaan. Vaak liep dit uit de hand, naar plagen, of een knuffel.
Allemaal van dit soort dingen… Het is niet eens alles!
Thuis zijn ze hier minder blij mee… Ik ben te veranderd, te vrolijk thuis gekomen de laatste keer. Ik mag niet te vaak naar hun toe, omdat ik de realiteit onder ogen moet zien…
Hoe moet ik dit nou aan pakken? Vele avonden voel ik me verdrietig, mis ik hem aan alles… Maar mijn ouders (moeder en ‘stiefvader’ ) lijken het niet toe te laten…. Terwijl het echt geen verkeerde jongen is...
*Meerdere mensen, die mij kenden en/of hem, zeiden dat het wel op viel, die mooie vlinders tussen ons....*
Bedankt voor het lezen in ieder geval… Ik hoop op lieve/steunende/ nuttige reacties en tips… Ik voel me zo kapot van binnen….
(twee zinnen toegevoegd, van mijn zus haar reactie en over hem
2e x: ik blijf toevoegen... )
hahaha dat is het probleem dnk ik... k vind hem heel erg leuk, maar door mn ouders 'liet ik het schip varen' zeg maar... 