Geplaatst Het begon op 1 januari 2008 om 00:05 uur al. Met vuurwerk afsteken (ik keek alleen toe) werd ik ineens bekogeld door het vuurwerk. Mijn broer zag het gebeuren en heeft het vuurwerk weggeschopt, enfin.. ik had alleen wat brandgaten in m'n kleding en m'n broer wat verschroeide haren, maar dat was nog maar het begin. Dit was immers goed afgelopen.
Op 15 januari heb ik mijn hondje in laten slapen. Hij kon echt niet meer... hij had het benauwd, hartproblemen en vocht in zijn buikje. Mijn kanjertje heeft 13 jaar mogen worden... In februari is er een oom van mij overleden, foutje van het ziekenhuis.. In maart is mijn broer naar Afghanistan gegaan, stressen, mensen opvangen. In april werd mijn oma ziek.. ze heeft een beroerte gehad en het leek de goede kant op te gaan, maar 2,5 week nadat ze de beroerte had gekregen, kreeg mijn oma complicaties (longontsteking, maagbloeding) en dat betekende meteen haar dood.. Dit ging sneller dan we bij konden benen.. Mijn broer heeft 'gelukkig' wel de begrafenis mee mogen maken, hij kon namelijk met een vlucht naar huis. Alleen.. hij moest ook weer terug.. dus stonden we weer op Eindhoven om hem uit te zwaaien. Eind mei ben ik met mijn schoonzusje 11 dagen naar Kreta geweest om te relaxen. Dit hadden we wel even nodig.. Wat we niet wisten is dat we even mochten opladen.. want mijn opa is in juni opgenomen in het ziekenhuis. Hij heeft daar een week gelegen en mocht gelukkig daarna weer naar huis. Mijn moeder is enigskind, dus alle zorg komt op haar neer.. Uiteraard help ik mijn moeder waar ik kan. In juli is een achterneef van mij overleden.. stonden we weer op het kerkhof!! Augustus was buiten de zorg voor mijn opa een 'rustige' maand. In september heb ik mijn moeder een week meegenomen naar Kreta.. wederom opladen, want in oktober is mijn andere oma overleden.. WEER naar het kerkhof.. houdt het dan nooit op?? Nee dus.. want nu ligt mijn opoe (de moeder van mijn opa) die volgende week 101 jaar wordt er slecht bij... Mensje heeft een goed en lang leven gehad.. is zeker niet uit de wieg gesmeten.. maar ik zie het somber in dat ik binnenkort WEER op het kerkhof sta
Inmiddels een aantal kilo's lichter en de glans uit m'n ogen probeer ik alles bij te blijven benen.. Ik ben nog steeds de 'vrolijke' meid in de ogen van anderen, maar van binnen voel ik me op dit moment echt een wrak. Aan de ene kant probeer ik te genieten van het leven, maar aan de andere kant lukt het me gewoon niet om steeds maar met een lach voor iedereen klaar te staan.
Ik hoop zo dat dit jaar snel afgesloten kan worden... en smeek dat 2009 een beter jaar zal worden... pfff
Je kan natuurlijk niet alles mee hebben maar jouw gezin heeft wel heeeel veel pech. Hopelijk wordt 2009 een dubbel zo mooi jaar voor jullie, en kunnen jullie de schade weer een beetje inhalen. 
Helaas komt ongeluk nooit alleen. Ik hoop dat je dit jaar alsnog goed kan afsluiten en dat er niet nog meer leed op je neerkomt. Op naar een (hopelijk) mooier 2009. 
