Moderators: NadjaNadja, Essie73, Polly, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird

Ik zou als er eenmaal andere mensen in wonen niet meer zo vaak langsrijden, mocht je dat van plan zijn, dat is extra pijnlijk, vond ik.
Ik heb er niet zo'n moeite mee gehad.
In het begin heb je wel wat last van kijkers die puur komen om te kijken en niet eens de intentie hebben om te kopen. Ook de brochures lopen in het begin hard, omdat er een nieuwe woning te koop staat en iedereen de ins-en outs wil weten van het huis. Wij hadden veel kijkers uit het dorp, waarvan we gelijk al wisten dat ze het niet eens konden betalen en dan komen ze met een openingbod van meer dan een ton minder dan de vraagprijs...

). Eigenlijk heb ik er pas echt een punt achter gezet toen het hele huis ook echt leeg was. Alles was weg, het rook niet meer als 'thuis', het klonk niet meer zo en de hond was ook al over. Toen het huis echt leeg was had ik echt het gevoel van 'waarom hecht ik zoveel emotionele waarde aan een hoop bakstenen met een dak?' terwijl je het antwoord echt wel weet.
Maar de rest van het huis mis ik nu eigenlijk niet meer zo. Het slijt wel. Maar het afscheid nemen van een speciaal plekje is niet leuk

). Pijnlijk, maar het helpt wel want zo wordt het huis langzaam steeds minder van jou.
Ik woon er niet meer maar ben er wel opgegroeid en de locatie is uniek, iedereen vindt het zonde.. maargoed, het is niet mijn beslissing. Vrijdag komen er weer kijkers en ik vind het toch elke keer wel weer spannend.
Het wordt steeds beter moet ik zeggen


.