Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-12-18 00:04

Problemen met moeder

Geplaatst door de TopicStarter : 01-12-18 00:04

Dit is een goedgekeurd schaduw account. Mocht je me denken te herkennen, dan graag in pb.

Ik zal proberen zo kort mogelijk te zijn. Hebben jullie vragen of zijn er dingen onduidelijk, vraag het gerust.

Toen ik een jaar of 4 was, zijn mijn ouders gescheiden. Ik ging eerst met mijn moeder bij mijn opa en oma wonen omdat mijn moeder nog geen eigen woning had. Mijn moeder is alcoholverslaagd (geweest) en hoewel ik dat toen ik zo klein was niet in de gaten had, weet ik me nog heel helder voor de geest te halen dat er eens een verjaardag gevierd werd toen wij nog bij opa en oma woonden. Mijn opa was altijd de rust zelve en ging conflicten altijd uit de weg. Maar die avond had mijn moeder gedronken en was ze dusdanig dronken dat opa haar een klap in haar gezicht heeft gegeven en mijn 2 ooms haar naar boven hebben moeten brengen omdat ze zo dronken was dat ze dat zelf niet meer kon. Ik was geschrokken en mij tante zei dat mijn moeder te veel gedronken had en opa daarom boos was, maar dat er verder niks aan de hand was en dat mama ging slapen en het morgen allemaal weer over was. Op dat moment begreep ik er niks van... Wel dat mama iets heel ergs had gedaan, want opa sloeg nooit, maar wat de precieze reden was besefte ik later pas. (Hoe kun je je klem zuipen als je een kind van 4 hebt waar je alleen voor verantwoordelijk bent op dat moment)

Ik ga een paar jaar verder rond mijn pubertijd. Ik was opstandig, want mijn moeder was elke avond onder invloed van drank en inmiddels was daar ook een medicatie verslaving bij gekomen. Ook hadden wij een buurman van dik in de 70 die elke ochtend om 7 uur al koffie kwam drinken (er dus zat als ik mijn bed uitkwam om naar school te gaan) elke middag als ik uit school kwam en in de avond kwam hij dan weer nadat hij thuis gegeten had. Ik vond het vreselijk, ooj vaak gezegd tegen mijn moeder, maar de buurman vond dat zo gezellig en schoof mijn moeder regelmatig geld toe, dus jammer voor mij, maar de buurman kon ze de deur niet wijzen , want dan kreeg ze geen geld (en medicatie) meer. De kinderen van de buurman hadden regelmatig een woordenwisseling met hem, dat hij niet met mijn moeder om moest gaan, die zagen waarschijnlijk dat er redelijk wat geld naar mijn moeder ging. Op een dag was wezen logeren bij een vriendin en kwam thuis om me klaar te maken om te gaan stappen. Uiteraard zit de buurman er en wordt er vanuit het niks door mijn moeder tegen mij gezegd; Ik heb een zelfmoordpoging gedaan. De buurman begint te vertellen dat in de ochtend de sleutel in de voordeur zat (zoals wel vaker zodat hij naar binnen kon) (we woonden in een afgesloten flat) en dat hij mijn moeder nergens zag. Vervolgens vond hij haar op bed en was ze helemaal van de wereld..(te veel slaapmedicatie genomen in de hoop dat ze niet meer wakker werd) lang verhaal kort, ze werd wakker. Ik uiteraard erg geschrokken en vraag waarom in vredesnaam! Krijg ik als antwoord, omdat jij zo lastig bent.... Wauw, een klap in mn gezicht! Huilen, schreeuwen noem maar op. Maar het bleef mijn schuld....
Weer een hele poos later, had ik inmiddels mijn eerste kindje en woonde ik op mezelf. Mijn kindje had er op 7 jarige leeftijd een handje van om dingetjes te pikken. Mijn moeder was hiervan op de hoogte. Een of 2 jaar later was zij eens bij haar aan het logeren en ik was werken. Mijn dochtertje belt mij overstuur op, want oma had gepikt in de winkel. Nu is mijn kindje emotioneel niet helemaal op niveau en dat zorgt ervoor dat zij zelden tot nooit huilt, maar nu was ze echt overstuur!
Ik heb me afgemeld op het werk, ben haar gaan halen en heb alle contact verbroken, nadat ik van mij dochter gehoord had dat ze tegen oma nog had gezegd je vergeet wat op de band te leggen oma en oma haar toen boos toe siste dat ze dr mond moest houden en gaar achteraf probeerde wijs te maken dat ze dat al gekocht gad, terwijk mijn dochter had gezien dst ze het vanuit het schap in het mandje deed en dus niet betaald had. Mijn dochter was zo stellig dat ze zelfs zij, laat de supermarkt de videobeelden maar terug kijken, dan kunne ze het zien! Mijn moeder bleef ontkennen, wat ze bij mij ook vaak deed, terwijl ik toch echt gezien/gehoord had wat er gebeurd was. Goed, contact verbroken...

Even een klein stukje terug toen ik nog geen kinderen had, toen heb ik eens iets gepikt en dat aan mijn moeder gegeven, omdat ze het zo mooi vond. Zij wist dat dit gepikt was.

Op het moment dat ik de eerste x het contact verbrak, was het zon 10 jaar gelden dat ik dat ding gepikt had. Ze wilde mij daarvoor aangeven, in de hoop dat ik uit de ouderlijke macht gezet zou worden en zij dan haar kleinkind kon zien. Ze vergat alleen dat haar kleinkind haar niet wilde zien, ik heb en hou mijn kinderen daar ten alle tijden vrij in.

Vervolgens vond ze een nieuwe man, schat van een man. Met hem heb ik altijd contact gehouden, ook als ik geen contact had met mijn moeder. Op een geven moment werd hij ziek en moest naar het ziekenhuis terwijl ik geen contact had met mijn moeder. Mijn moeder had mijn nummer uit zijn telefoon gehaadl. Toen ik mijn moeder op straat zag, heb ik meteen naar hun huis gebeld en kreeg haar man aan de lijn. Hij heeft snel mijn nummer opgeschreven en dit letterlijk mee gesmokkeld naar het ziekenhuis. Mijn moeder bezocht hem om de dag of om de twee dagen altijd overdag en wij (mijn man en ik) gingen dan stiekem elke avond bij hem op bezoek. Hij genoot hiervan! Ook begreep hij heel goed dat ik niks met mijn moeder te maken wilde hebben en dat respecteerde hij ook.

Inmiddels is deze schat overleden. Ik heb hem op zijn sterfbed beloofd zo goed als mogelijk voor mijn moeder te zorgen.

Het contact was inmiddels dusdanig dat we vaak tussen de middag even een sigaretje gingen roken bij mijn werk. Ik kon meer als dit niet meer opbrengen...

Vervolgens krijg ik wederom vanuit het niks weer naar mijn hoofd geslingerd dat ik de belofte aan haar man heb verbroken en dat ze nog eens na moest denken of ze met zulke mensen wel contact wilde. Ik was woest! Zoveel als ze mij (en haar man) had aangedaan en dan nu zo doen! Uiteraard gezegd dat het nu definitief klaar was. Vervolgens komt er een zielig verhaal op fb van haar man te staan dat ik mijn woord aan hem heb gebroken en dat hij dat vast niet verwacht had. Dat staat openbaar met veel gezamelijke vriendschappen, hoe banketstaaf kun je je voelen om zo over fb te gaan. Ohh en ze begon meteen weer met dreigen over dat dingetje wat ik (inmiddels bijna 20 jaar geleden) gejat had, maar wat ze nog steeds heeft, aangifte te doen.

Inmiddels schijnt te zelf ziek te zijn. Dusdanig ziek dat alleen bestraling nog helpt, operatie niet mogelijk. Maar zodra er uitzaaiingen zijn kunnen ze niks meer voor haar doen. Dit weet ik nu een week of 3 en het begint steeds meer te knagen.... afgelopen weekend er zelfs over gedroomd.... alsof de duivel ermee speelt, heeftze mn voicemail ingesproken. Daarin zegt ze, als jij dot zo wilt, oke prima. Na er een nachtje over geslapen te hebben, haar toch maar gebeld. Ik vroeg haar wat ze nu wilde.... Ze snapte niet wat ze had misdaan en waarom ik geen contact wilde. Dus uitgelegd dat ze me met het verhaal van haar man voor de zoveelste keer op mn hart getrapt had en dat zíjdegene was die wilde nadenken of ze wel met 'zulke' mensen om wilde gaan en dat ik daarop de knoop heb doorgehakt. Ik dacht, nou misschien dat ze het nu snapt, maar nee.... Ze begon erover dat ze voor niemand meer te leven had en dat ze geen behandeling wilde, dat haar broers daar wel can geschrokke waren, maar de enige voor wie ze nog te leven had was haar moeder en dat ze door mij 'gedwonge....' uhhhde keuze had gemaakt om niet te behandelen. Ik dacht, misschien moet er eerst gepraat worden, voordat we het over je hele leven kunnen hebben, maar nee, ze is en blijft vooral heel erg zielig, wil naar haar man en het is vooral mijn schuld dat ze zich zo voelt. Vervolgens zegt ze nou, fijn dat je terug gebeld hebt, het ga je goed....

Echt wat wil ze nu! Wel of geen contact, zo niet waarom laat ze me fsn niet met rust. Echt altijd als ik het weer probeer voel ik niks als alleen maar frustratie.

Wat ik hiermee wil, geen idee, maar zolang mijn moeder leeft zal dit een probleem blijven en is het fijn als ik af en toe van me af kan typen.

Bedankt voor het lezen.