Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Regallie schreef:@Suzanne, jeetje vanaf 3 maanden al. Ben je nog steeds alleen of heb je inmiddels wel weer een partner. Mag ik vragen wat voor omgangsregeling jullie hebben?
Bon_charmeur schreef:hoi allemaal ik meld me ook als alleenstaande moeder. vanaf de zwangerschap tot nu toe alleen met mijn zoontje van 3. mijn ex vroeg me vanaf het eerste moment abortus te plegen. heb dit geen seconde overwogen en vanaf dat moment nooit geen persoonlijk contact meet met hem gehad.
ik heb hem meerdere keren in kennis gesteld van de geboorte door middle van een kaartje, foto en berichtje.
helaas heft hij nooit de moeite genomen om ergens op te reageren. op de 1e verjaardag van mijn zoontje heb ik hem wederom een bericht gestuurd of hij zich misschien had bedacht, dat ik niks van hem wou en enkel maar er wou zijn voor zijn zoon.
helaas ook hier geen reactie op.
op zn 2e verjaardag wederom bericht. geen reactie.
nu mijn zoontje 3 is en meer besef krijgt hem opnieuw bericht. ik hoef geen geld van hem enkel maar erkenning voor zijn zoon.
helaas kom ik steeds mensen tegen waaraan hij verkondigd dat of hij geen zoon heft en mensen die wel van zijn bestaan weten zegt hij tegen dat hij hem niet MAG zien en ik alles tegen houd.
erg frustrerend en word er ook erg boos en verdrietig van.
maar desondanks hebben we het erg leuk met zn 2.
groetjes van een alleenstaande moeder
Jildau schreef:Bon_charmeur schreef:hoi allemaal ik meld me ook als alleenstaande moeder. vanaf de zwangerschap tot nu toe alleen met mijn zoontje van 3. mijn ex vroeg me vanaf het eerste moment abortus te plegen. heb dit geen seconde overwogen en vanaf dat moment nooit geen persoonlijk contact meet met hem gehad.
ik heb hem meerdere keren in kennis gesteld van de geboorte door middle van een kaartje, foto en berichtje.
helaas heft hij nooit de moeite genomen om ergens op te reageren. op de 1e verjaardag van mijn zoontje heb ik hem wederom een bericht gestuurd of hij zich misschien had bedacht, dat ik niks van hem wou en enkel maar er wou zijn voor zijn zoon.
helaas ook hier geen reactie op.
op zn 2e verjaardag wederom bericht. geen reactie.
nu mijn zoontje 3 is en meer besef krijgt hem opnieuw bericht. ik hoef geen geld van hem enkel maar erkenning voor zijn zoon.
helaas kom ik steeds mensen tegen waaraan hij verkondigd dat of hij geen zoon heft en mensen die wel van zijn bestaan weten zegt hij tegen dat hij hem niet MAG zien en ik alles tegen houd.
erg frustrerend en word er ook erg boos en verdrietig van.
maar desondanks hebben we het erg leuk met zn 2.
groetjes van een alleenstaande moeder
Maar hij wilde dus geen kind. Jij zet de zwangerschap door ondanks dat je weet dat je (toenmalige) vriend het niet wil. Vind het vrij logisch en begrijpelijk dan dat hij niet op je berichten reageert en zou daar ook mee stoppen als ik jou was. Jij hebt hiervoor gekozen en hij niet dus dan moet je accepteren dat je dit alleen doet.
Dannon schreef:Hallo! Wat lief dat alleenstaande vaders ook mee doen in de openingspost, dankjewel!
Hier inmiddels al bijna vier jaar alleenstaande vader (give or take a week or two). De kinderen waren toen 4 en 1; inmiddels zijn ze dus al weer 8 en 5. De tijd vliegt voorbij...!
We hebben hier drie verschillende roosters gehad inmiddels. In het begin zaten we op 5-2-2-5 als co-ouderschap, maar dat was lastig te combineren in verband met netwerk en de drukke studie van moeders, waardoor ze vaak ook verderop in de provincie zat.
Daarna hebben we een paar jaar op 5-2 gezeten: doordeweeks de kinderen bij mij, en in de weekenden bij hun moeder. Dat was op zich goed te doen (ik werkte voornamelijk vanuit huis), maar gaf toch ook wrijving. Het is voor een moeder ook erg lastig om de kinderen minder te zien snap ik dan... en ook een stuk minder geaccepteerd door je omgeving.
Sinds een paar maanden zitten we nu op een 'echt' co-ouderschap: week om week. Moeder heeft intussen ook een eigen huis hier op het dorp en werk hier op het dorp. Dat stabiliseert wel enorm.
Maar goed... in die paar jaar hebben we genoeg advocaten gezien, rechters gesproken, en hulpverlening er uiteindelijk ook bij om de boel weer stabiel te krijgen. Stiekem is die hulpverlening vanuit de gemeente wel erg fijn om er bij te hebben wanneer het allemaal niet zo soepel loopt.
Hoewel ik wel veel contact heb met andere ouders, zijn die over het algemeen niet alleenstaande ouder. Soms mis ik dan ook wel contact met andere alleenstaande ouders die het ook zelf doen, dus zonder meteen een andere partner er bij. Moeder heeft wel al een vriend er bij weer, en je merkt toch dat dat een heel andere situatie is dan wanneer je zelf alleen bent met je kinderen.
Vooral het aandacht verdelen is af en toe een uitdaging. Maar goed, dat heb je vooral als je meer dan 1 kind hebt natuurlijk
En om af te sluiten met goed nieuws... stiekem vind ik het soms ook wel erg fijn om juist alleenstaande ouder te zijn... Goed, niemand om mee te overleggen over hoe je iets aan moet pakken. Maar... je kan wel fijn het allemaal gewoon zo doen zoals je zelf denkt en wil, in je eigen huis. Stiekem een fijne vorm van vrijheid