Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-17 23:35

Geen contact met mijn vader... en nu ga ik trouwen.

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-17 23:35

Hoi allemaal, ik heb geen idee of dit hier op de juiste plek staat maar ik kon eigenlijk niet vinden waar ik het anders moest gaan typen!

Ik zoek eigenlijk mensen die misschien was in dezelfde situatie verkeren als ik...

Het verhaal begint 5 jaar geleden toen mijn lieve moeder op 42 jarige leeftijd plotseling overleed, wat een geregel, wat een gemis, mijn vader en ik waren als 2 handen op 1 buik, onze band was nog nooit zo sterk geweest als na het overlijden van mijn moeder...

in 2015 kreeg mijn vader een nieuwe vriendin, en ik kon het over het algemeen goed vinden met zijn nieuwe vriendin en haar dochters, via haar oudste dochter heb ik mijn vriend (Nu verloofde) leren kennen.
In 2016 zijn mijn vader en zijn vriendin getrouwd, later dat jaar in augustus zijn mijn vriend en ik met mijn oudste stiefzus en haar vriend (die samen met mijn vriend is opgegroeid) op vakantie geweest, daar liep de spanning hoog op, we zaten hutje mutje met 5 personen en 2 honden in een mini huisje, er ontstond wrijving, er zijn dingen gezegd van beide kanten die ook anders hadden kunnen opgelost.

er ontstond hevige ruzie waarna mijn vriend en ik met het openbaar vervoer weer naar huis zijn gegaan. waarna mijn vader mij keihard heeft laten vallen...

terwijl ik probeerde uit te leggen wat er allemaal gebeurd was zei hij glashard: jij liegt de hele boel bij mekaar en hun niet. later heeft de vriend van mijn stiefzus mijn vader ook nog wij gemaakt dan mijn vriend mij mishandeld en ook dat gelooft hij!

( als dat zo was geweest was ik al lang weg geweest hihi

)

tot op heden hebben we totaal geen contact meer met elkaar gehad... nu komt het, mijn vriend heeft mij een aanzoek gedaan, en we gaan in augustus 2018 elkaar het ja woord geven

maar nu krijg ik van familie natuurlijk de vraag: en je vader dan? ga je die uitnodigen? of in ieder geval inlichten? tja was zeg je dan, via via heeft hij natuurlijk te horen gekregen dat wij gaan trouwen!

mijn tante uit Oostenrijk was net op bezoek en ook zij vroeg ernaar, en vroeg of ik het diep in mijn hart niet wilde delen met hem... ik was al aan het uitstippelen, mijn opa's geven me weg en ook mijn vader dochter dans zou ik met mijn opa's doen, 2 mannen die wel altijd voor me klaar staan en super trots zijn op wie ik ben geworden en hoe ik in het leven sta...

Natuurlijk aan de ene kant zou ik heb erbij willen hebben, maar aan de andere kant heeft hij me keihard laten vallen en mij en mijn vriend voor leugenaars uitgemaakt en zwart gemaakt... dus waar doe ik dan goed aan...

Ik had het ook graag anders gezien, maar soms heb je het niet voor het zeggen...
zijn er mensen die dit ook zo mee maken?

Hoe maak ik in godsnaam deze beslissing...

Liefs Ramona

Laatst bijgewerkt door Ramona1993 op 29-11-17 23:48, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 29-11-17 23:40

Re: Geen contact met mijn vader... en nu ga ik trouwen.

Geplaatst: 29-11-17 23:40

Moeilijke situatie... ik denk alleen dat je het jezelf nooit vergeeft als hij er niet bij is als jullie het naderhand goed maken. Ik zou hem uitnodigen, maar wel met een briefje dat je eerst met hem wilt praten. Want als het niet uit gepraat is en je ziet hem op de grote dag, reken maar dat je niet helemaal geniet van jouw dag

en als hij niet wilt praten, zou ik het zo laten. Heb jij je best gedaan en volwassen opgesteld

**Geplaatst**: 29-11-17 23:43

Geplaatst: 29-11-17 23:43

Ik weet dat de tijd snel gaat, maar gelukkig heb je nog wel even om er over na te denken.

Ga in gesprek met je vriend, wat is zijn visie?
Zet je eigen gevoel en gedachten op een rij (desnoods letterlijk op papier schrijven).

Het is en blijft je vader, dat is wat jou nu ook laat twijfelen.
Maar iemand die je zo hard laat vallen? Ik weet eigenlijk niet of ik die er wel bij zou willen hebben.

**Geplaatst**: 29-11-17 23:43

Geplaatst: 29-11-17 23:43

Ik maak het niet exact zo mee als jou maar ken wel 2 verschillende situaties, in het kort even ;
Mijn eigen verhaal is ook dat er door een verkeerd opgevatte opmerking ruzie ontstond tussen mij en mijn stiefmoeder en mijn vader en mij dat uit elkaar gedreven heeft. Ik ben op mijn kop gaan staan om het proberen goed te maken maar dit heeft heel veel tijd gekost, hierin ook meerdere malen gezegd laat maar zoek het maar uit met z'n allen maar het contact verbreken is nooit gelukt omdat mijn vader dat ook weer niet wou. Er is wel een hele periode weinig contact geweest.
Verder wil ik er best op in gaan als ik je daar mee zou kunnen helpen maar stuur me dan even een pb'tje dan kom ik er morgen op terug

Wel even een tip om de zin ik ben niet achterlijk iemand hoeft me met een vinger aan te raken en ik ben weg, even weg te halen. De praktijk heeft vaak genoeg uitgewezen dat mensen heel hard roepen als ie me aanraakt ben ik weg maar zo makkelijk is dat niet. Voor je daar misschien mensen mee tegen het zere been schopt, wat vast niet je bedoeling is

**Geplaatst**: 29-11-17 23:47

Geplaatst: 29-11-17 23:47

Eens met lizzy

Leg het antwoord bij hem neer. Uitnodiging maar wel eerst in gesprek. Wil hij dat niet, dan kiest hij er voor niet te komen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-17 23:49

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-17 23:49

Annet_Dottie schreef:
Ik maak het niet exact zo mee als jou maar ken wel 2 verschillende situaties, in het kort even ;
Mijn eigen verhaal is ook dat er door een verkeerd opgevatte opmerking ruzie ontstond tussen mij en mijn stiefmoeder en mijn vader en mij dat uit elkaar gedreven heeft. Ik ben op mijn kop gaan staan om het proberen goed te maken maar dit heeft heel veel tijd gekost, hierin ook meerdere malen gezegd laat maar zoek het maar uit met z'n allen maar het contact verbreken is nooit gelukt omdat mijn vader dat ook weer niet wou. Er is wel een hele periode weinig contact geweest.
Verder wil ik er best op in gaan als ik je daar mee zou kunnen helpen maar stuur me dan even een pb'tje dan kom ik er morgen op terug

Wel even een tip om de zin ik ben niet achterlijk iemand hoeft me met een vinger aan te raken en ik ben weg, even weg te halen. De praktijk heeft vaak genoeg uitgewezen dat mensen heel hard roepen als ie me aanraakt ben ik weg maar zo makkelijk is dat niet. Voor je daar misschien mensen mee tegen het zere been schopt, wat vast niet je bedoeling is

dankjewel voor je berichtje en ja je hebt gelijk ik heb het even aangepast haha

**Geplaatst**: 29-11-17 23:51

Geplaatst: 29-11-17 23:51

Als je vanavond gebeld wordt dat je vader op sterven ligt, ga je er dan heen?

**Geplaatst**: 29-11-17 23:54

Re: Geen contact met mijn vader... en nu ga ik trouwen.

Geplaatst: 29-11-17 23:54

Ik zou een brief sturen met de mededeling dat ik ga trouwen en dat ik fijn zou vinden vóór de grote dag de lucht te klaren, indien hij ook daarvoor open staat.

Hiermee is hij dus nog niet uitgenodigd, maar afhankelijk van of er een gesprek komt en hoe dat gaat kan je besluiten dat wel/niet te doen.

**Geplaatst**: 29-11-17 23:56

Geplaatst: 29-11-17 23:56

Voordat je hem uitnodigt zou ik een laatste poging doen om het weer goed te maken. Komt het niet goed, dan zou ik hem ook niet uitnodigen. Die spanning die het oplevert heb je niks aan op je grote dag!

Van harte gefeliciteerd trouwens!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-11-17 00:01

Re: Geen contact met mijn vader... en nu ga ik trouwen.

Geplaatst door de TopicStarter : 30-11-17 00:01

Bedankt allemaal voor de snelle reacties, gelukkig heb ik nog even de tijd om alles goed op een rijtje te zetten! het is een moeilijke situatie waarin hij heel koppig is maar ik diezelfde koppigheid van hem heb geërfd en dat botst! maar het is fijn dat ik hier even mijn verhaal heb kunnen doen tegenover mensen die onpartijdig zijn! ik ga zeker wat doen met de tips!

**Geplaatst**: 30-11-17 00:02

Geplaatst: 30-11-17 00:02

Waarom wil je hem uitnodigen. Is het omdat je echt je vader erbij wil of omdat het nou eenmaal zo zou horen.
Is het het eerste dan zou ik inderdaad nog een keer het gesprek aangaan en kijken of dat werkt.
Is het het tweede dan zou ik al die moeite niet doen.

**Geplaatst**: 30-11-17 00:05

Geplaatst: 30-11-17 00:05

Heel simpel.. Wat wil jij? (alle sores ff vergetend)

**Geplaatst**: 30-11-17 00:06

Geplaatst: 30-11-17 00:06

Dit klinkt als een vervelende situatie die nooit fatsoenlijk uit is gepraat. Ik zou eerst een gesprek regelen, wellicht met iemand van buitenaf erbij. Er is hier veel onnodig onbegrip en dat is zonde; jullie hadden zo'n goede band. Het is veel waard als die band weer hersteld werd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-11-17 00:08

Geplaatst door de TopicStarter : 30-11-17 00:08

nuscaniels schreef:
Waarom wil je hem uitnodigen. Is het omdat je echt je vader erbij wil of omdat het nou eenmaal zo zou horen.
Is het het eerste dan zou ik inderdaad nog een keer het gesprek aangaan en kijken of dat werkt.
Is het het tweede dan zou ik al die moeite niet doen.

dat vraag ik mezelf ook af, ik voel zelf namelijk niet de drang om hem uit te nodigen omdat ik hem erbij zou willen hebben of omdat hij erbij zou horen, maar onder andere mijn vriend is bang dat ik er spijt van krijg als ik niet met hem praat. (voor mijn vriend hoeft het ook allemaal niet na het mishandel verhaal maar hij denk nu aan mij.)

**Geplaatst**: 30-11-17 00:20

Re: Geen contact met mijn vader... en nu ga ik trouwen.

Geplaatst: 30-11-17 00:20

Een poging doen om het uit te praten lijkt mij het beste wat je kunt doen. Dan hoef je hem nog niet persé uit te nodigen. Maar het is en blijft je vader en die zal hoe dan ook altijd onderdeel van jou zijn. Geef het een kans, dan kan je later tenminste zeggen dat je er alles aan hebt gedaan.

**Geplaatst**: 30-11-17 08:06

Re: Geen contact met mijn vader... en nu ga ik trouwen.

Geplaatst: 30-11-17 08:06

Wat wil JIJ... Dat is de hamvraag. Heb je vrede met de situatie zoals het is? Of wil je diep in je hart dat het goed komt?

**Geplaatst**: 30-11-17 08:19

Re: Geen contact met mijn vader... en nu ga ik trouwen.

Geplaatst: 30-11-17 08:19

Probeer nog 1 keer met hem te praten en baseer je beslissing daar op. Dan heb je in ieder geval je best gedaan. Mocht het gesprek goed gaan kun je overwegen hem toch uit te nodigen gaat het niet goed dan kun je het niet doen. Maar vooral luister naar je gevoel.

**Geplaatst**: 30-11-17 09:58

Geplaatst: 30-11-17 09:58

Palmera schreef:
Ik zou een brief sturen met de mededeling dat ik ga trouwen en dat ik fijn zou vinden vóór de grote dag de lucht te klaren, indien hij ook daarvoor open staat.

Hiermee is hij dus nog niet uitgenodigd, maar afhankelijk van of er een gesprek komt en hoe dat gaat kan je besluiten dat wel/niet te doen.

Dit lijkt mij het beste advies.

**Geplaatst**: 30-11-17 10:12

Geplaatst: 30-11-17 10:12

Inderdaad, zou ik ook doen. Een brief of een berichtje sturen dat je gaat trouwen.
Hoor je niks, weet je genoeg.

**Geplaatst**: 30-11-17 10:30

Geplaatst: 30-11-17 10:30

Allereerst, gefeliciteerd!

Ik heb mijn vader sinds ik 15 was (nu 26) niet meer gezien of gesproken. Deze keuze heb ik heel bewust zelf gemaakt omdat er gewoon teveel gebeurd was en ik geen zin had in de zoveelste teleurstelling. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik een jaar of 5 was en ik heb nooit echt het 'vadergevoel' gehad. Het scenario dat je schetst speelt bij mij ook wel eens door mijn hoofd, ik vind dat heel lastig.

In jouw situatie daarentegen vind ik het helemaal niet zo lastig. Je geeft aan dat jullie ontzettend close waren en dat er door een ruzie het een en ander geëxplodeerd is. Tja, dat is niet goed te praten maar is dat nou echt een reden om de relatie voor eeuwig op te breken? Ik zou dat heel zonde vinden.

Ik denk dat je jezelf straks voor het hoofd slaat als je niet probeert dit op te lossen zodat hij erbij kan zijn. Soms moet je ook gewoon 'the bigger man' zijn en dat hoeft helemaal niet te betekenen dat jij de schuld op je neemt, maar wel dat je die eerste stap zet.

Ik zou inderdaad de tip hierboven aanraden. Stuur een uitnodiging met een begeleidend briefje waarin je hem uitnodigd in gesprek te gaan.

**Geplaatst**: 30-11-17 10:38

Re: Geen contact met mijn vader... en nu ga ik trouwen.

Geplaatst: 30-11-17 10:38

Herkenbare situatie,
Ik en mijn vader hebben ook geen contact meer sinds hij een nieuwe vriendin heeft. En heel eerlijk zoals hij mij heeft behandeld zou ik hem er niet bij willen. Ookal hoort het misschien zo, mijn gevoel is gewoon anders.
Dus bedenk gewoon voor jezelf:
1 Doe ik dit omdat ik wil dat hij erbij is
2 Voelt het goed voor mij als hij er is
3 Doe ik dit niet voor familie
4 Wil ik überhaupt nog een band met hem

Als alle vier zonder twijfel ja is moet je hem zeker uitnodigen. Twijfel je toch dan moet je het niet doen. Het is jouw dag, jij moet alleen mensen om je heen hebben die je wil. En ja hij is familie... Maar ik vind dat zo kul dat je mensen die je niet daar wil ff uitnodigd. En de rest van het jaar zie je ze niet meer.
Hou het bij de groep die ook echt achter je staan, die je steunen en echt wat voor je betekenen.

**Geplaatst**: 30-11-17 10:59

Re: Geen contact met mijn vader... en nu ga ik trouwen.

Geplaatst: 30-11-17 10:59

Het feit dat je hier een topic over opent, betekent volgens mij dat je best graag stappen zou willen nemen om weer met je vader om te kunnen gaan. Mijn advies zou zijn om die stappen dan ook daadwerkelijk te nemen. Afhankelijk van wat er gebeurt, kan je altijd nog de beslissing nemen om hem wel of niet uit te nodigen voor je trouwdag. Ook de rol die hij die dag wel of niet heeft, kan je overleggen.

Aangezien jullie volgens eigen zeggen nogal koppig zijn, zou ik er wel voor gaan dat je vooralsnog alleen met je vader praat, op basis van gelijkwaardigheid. Nodig hem uit voor de koffie in een leuke lunchroom en ga het gesprek aan. Misschien heeft hij er wel net zoveel last van als jij. En als hij er niet op in wil gaan, dan heb jij je best gedaan. Wellicht zijn er wel meerdere pogingen nodig van jouw kant. Het is aan jou aan je eigen grenzen te bewaken.

Gefeliciteerd met je voorgenomen huwelijk! Een mooi vooruitzicht.

**Geplaatst**: 30-11-17 11:11

Geplaatst: 30-11-17 11:11

Gewoon uitnodigen. Iemand moet de eerste stap zetten en als hij echt nog kwaad is, dan komt hij niet.

Ik weet dat dat een nieuwe k*tsituatie kan opleveren, maar die kans is er net zo goed als je hem niet uitnodigt. En als je hem wel vraagt, hoef jij je in elk geval niet schuldig te voelen.

**Geplaatst**: 30-11-17 11:16

Geplaatst: 30-11-17 11:16

Allereerst: Gefeliciteerd!

Ik zit in een soortgelijke situatie als jij, maar dan net een beetje anders omdat ik nooit ruzie met mijn vader heb gehad.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik een paar maanden oud was en ik ben alleen opgegroeid met mijn moeder. Mijn vader kwam vaak zijn bezoekafspraken niet na en heeft mij vaak in de steek gelaten. Toen mijn oma overleed in 2002 leek het contact met mijn vader weer wat beter te worden. Echter, sinds een jaar of 7 spreken en zien we elkaar amper meer. Hij nodigt mij elk jaar uit voor zijn verjaardag, en soms kom ik maar dan praten we eigenlijk niet met elkaar. Het lijkt wel of hij geen interesse in mij heeft en zich geen houding weet te geven. Met mijn opa, tante en oudste halfbroertje (woont bij zijn moeder, zij is inmiddels ook al een tijd van mijn vader gescheiden) en zijn moeder (mijn ex stiefmoeder) heb ik wel heel goed contact!

Ook mijn vriend en ik zijn verloofd en in september 2018 gaan wij trouwen. Ik heb besloten om mijn vader wel een uitnodiging te sturen en dan moet hij maar zien of hij die accepteert. Wel heb ik ervoor gekozen om hem geen rol te geven op onze bruiloft. Mijn moeder mag mij weggeven, want zij is immers degene die al bijna 28 jaar voor mij gezorgd heeft

Bij mijn vaders laatste bruiloft werd ik door de moeder van de bruid op de 4e rij geparkeerd. "de eerste rij was alleen voor familie". Dat zal ik hem niet aan doen. Maar als de opstelling zo moet zijn dat de familie niet op 1 rij past (en dat gaat zo zijn), dan wil ik wel graag dat hij plaatsneemt op een rij achter mijn moeder en haar familie..

In jouw situatie zou ik jullie koppigheid dit niet laten verpesten. Ik begrijp dat je je misschien gepasseerd voelt en dat het je pijn doet dat je vader jou niet gelooft, maar ik kan me zomaar voorstellen dat dit geen ruzie is die de rest van jullie leven gaat duren. Als ik de kans had, zou ik de band met mijn vader graag willen herstellen maar daar is het bij mij helaas te laat voor. Dus misschien is het een idee om de koppigheid aan de kant te zetten en met hem in gesprek te gaan?

zet de eerste stap en laat daarmee meteen zien dat je een volwassen vrouw bent!

**Geplaatst**: 30-11-17 11:17

Geplaatst: 30-11-17 11:17

Aangezien je schrijft dat je voorheen wel heel close was met je vader zou ik het goedmaken. Als je nu trouwt zonder hem uit te nodigen komt het misschien nooit meer goed, want daar zal hij wel gekwetst door worden.

Ik zou alleen niet de ruzie gaan uitpraten. Je geeft zelf al aan dat er dingen zijn gezegd van beide kanten die niet juist waren. Ga je die oude koeien weer uit de sloot halen dan is er grote kans dat de ruzie juist weer opgerakeld wordt. "ja, maar jij zei... ik zei..." Ook omdat er nog dingen door derden zijn gezegd, dus dat wordt er dan ook weer bijgehaald, gaat het ook niet beter van worden.

Ik zou eerder zeggen: ik wil graag een nieuwe start maken, de ruzie laten rusten. Van beide kanten zijn er vervelende dingen gezegd, laten we dat niet weer herhalen en de band proberen terug te krijgen zoals hij was nadat mama stierf.

En dan ook inderdaad alles laten loslaten en opnieuw beginnen...