preciess schreef:Ik moet wil met mijzelf aan de slag, dingen in andere perspectieven leren te zien.
Niks moet. En dat bedoel ik niet als stom woordgrapje, maar heel serieus. Je moet niet veranderen. Je mag ervoor kiezen om er nu nog even niks mee te doen. Die nuance is belangrijk, omdat het alles te maken heeft met die compassie. Gun jezelf altijd de ruimte om keuzes te maken, en leg jezelf geen onnodige verplichtingen op. Immers: 'ik durf niet naar die verjaardag want ik zie er helemaal niet leuk uit/ik heb niks te vertellen/iedereen is beter dan ik' is net zo schadelijk voor jezelf als 'ik moet gewoon naar die verjaardag en ik moet niet zo moeilijk denken.' Als jij helemaal geen zin hebt in die rotverjaardag en je wil het liefst huilend onder de dekens kruipen dan mag dat ook best een keertje. En ik heb zelf gemerkt dat ik juist méér doe doordat ik op die manier ben gaan denken. Voorheen haakte ik helemaal af zodra ik dacht dat iets niet voor 100% zou gaan lukken - om me vervolgens te frustreren omdat ik 't gewoon had moeten doen. Nu gun ik mezelf de ruimte om minder m'n best te doen, of om een keertje over te slaan, en omdat die druk er dus niet meer is denk ik veel sneller: Oké, ik doe 't gewoon en ik zie wel hoe ver ik kom. Je mag er dus altijd voor kiezen om even de brui te geven aan dat hele Grote Veranderen. Maak er geen project van wat zo snel en goed mogelijk moet, maar een leerproces waarin elke volgende stap waardevol is.
Laatst las ik een (vond ik) hele mooie analogie.
Als kinderen leren fietsen dan gaat dat altijd gepaard met mislukte pogingen. Ze vallen van de fiets, rijden tegen een lantaarnpaal op, vliegen uit de bocht. Maar elk kind blijft het proberen, en proberen, en weer proberen. Want ze denken: "Iedereen kan fietsen, dus ik kan dit ook leren. Ik ga het gewoon nóg een keertje proberen." Weet je wat dat kind nooit denkt?
"Laat maar, ik zal nóóit een topwielrenner worden."
"Dit heeft geen zin, iedereen is beter dan ik."
"Andere kinderen leren het veel sneller, dus ik kan net zo goed stoppen."
Het gaat dat kind niet om de beste zijn. Hij wil gewoon leren fietsen. En elk kind leert uiteindelijk fietsen - behalve het kind wat na twee dagen stopt omdat hij overtuigd is van zijn falen. Onthoud dat. Geef jezelf het vertrouwen en de tijd, en dan komt alles echt wel in orde.