Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-12-13 17:37

Geplaatst: 13-12-13 17:37

Ik wil niet meteen je verhaal naar beneden halen maar ik heb dit soort dingen regelmatig en ik geloof niet meteen dat het iets bovenaards is. Er bestaat namelijk zoiets als hypnagoge hallucinaties, dan ben je wakker maar toch niet en je ziet echt dingen, levensechte dingen. Maar het is niet echt.
Elke keer dat het me overkomt dan denk ik: Zie je nou wel dat het echt is, zie je nou wel, het is dus echt wel echt. En dan doe ik de lamp aan en dan wacht ik even en dan kom ik bij zinnen en dan besef ik dat ik het weer 'gedroomd' heb. Het is zoiets als slaapverlamming alleen kan ik me wel bewegen en ik praat er ook tegen, ik zie het gewoon echt.
Laatste tijd wordt het wat minder gelukkig want ik werd echt bang om te gaan slapen.

Edit: http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/div ... aties.html

**Geplaatst**: 13-12-13 17:59

Geplaatst: 13-12-13 17:59

Suzanne F. schreef:
Ik wil niet meteen je verhaal naar beneden halen maar ik heb dit soort dingen regelmatig en ik geloof niet meteen dat het iets bovenaards is. Er bestaat namelijk zoiets als hypnagoge hallucinaties, dan ben je wakker maar toch niet en je ziet echt dingen, levensechte dingen. Maar het is niet echt.
Elke keer dat het me overkomt dan denk ik: Zie je nou wel dat het echt is, zie je nou wel, het is dus echt wel echt. En dan doe ik de lamp aan en dan wacht ik even en dan kom ik bij zinnen en dan besef ik dat ik het weer 'gedroomd' heb. Het is zoiets als slaapverlamming alleen kan ik me wel bewegen en ik praat er ook tegen, ik zie het gewoon echt.
Laatste tijd wordt het wat minder gelukkig want ik werd echt bang om te gaan slapen.

Edit: http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/div ... aties.html

Misschien een beetje offtopic, maar kan je met een slaapverlamming niet bewegen? Ik heb t namelijk ook best vaak, maar kan me wel gewoon bewegen. Doe in het 'echt' deze beweging dan ook. Ik praat ook wel eens, maar geen idee of ik dat in het 'echt' dan ook doe.

**Geplaatst**: 13-12-13 19:20

Geplaatst: 13-12-13 19:20

Ik heb nochtans zonder iemand te verliezen de laatste tijd ook veel nagedacht over "de grote vragen des levens".
Ik was ook katholiek opgevoed maar niet erg praktiserend. Ik was ook altijd heel erg nuchter en zeker geen zweverig type. Maar ook als kind al had ik heel erg veel levendige dromen, zag ook vaak spoken onder het bed e.d.
De laatste jaren waren voor mij een zoektocht, vooral naar wat gebeurd er nu hierna?
Ik kwam via youtube terecht bij enkele mensen waar ik veel van geleerd heb en stilaan is het echt een ontdekkingstocht geworden.

Alan Watts is een ervan. Ik kan het zelf nooit zo goed uitleggen maar van hem heb ik veel geleerd. Dat de wereld zoals ik hem voordien kende en nu ervaar helemaal anders is.
Dit is een kort stukje van een van zijn colleges maar je kan uren vinden op het internet. Zijn colleges hebben al mijn vragen beantwoord.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-12-13 22:57

Re: Bezoek van een overledene?

Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-13 22:57

Nogmaals bedankt voor alle reacties!
@Morgan: ik wist echt niet goed wat ik er mee aan moest vangen, alleen dat het voor mijn gevoel ‘niet goed zat’ dat hij bij mij was. Ik werd er haast verdrietig van: ik vond echt dat hij dringend bij zijn moeder een kijkje moest nemen; het vrouwtje is er natuurlijk helemaal kapot van. Alsof ik dacht: “het lukt jou nou eindelijk om contact te leggen, toe, ga snel naar je dierbaren!”... zonder te beseffen dat er wel een reden moest zijn waarom hij bij mij was. Nu voel ik me wel enigszins schuldig, op een of andere manier...
Mijn mams had dan weer het gevoel dat ze hem moest troosten. Ik heb er haar net nog even over gebeld, en ze bleef maar zeggen dat ze, zoals iedereen die hem kende, van hem hield en dat alles écht goed zou komen.

@Mickey: Dat is wel een goede tip. Of het nou ‘echt’ is of niet (hoewel alles in mij momenteel schreeuwt dat ik best wéét dat het echt gebeurd is), sowieso is vragen stellen dan een oplossing. Op een of andere manier schrikt het me af, omdat het dan allemaal nog echter zou lijken. Langs de andere kant kan het natuurlijk ook iets moois zijn om te kunnen voelen, en is er mee leren omgaan (zoals vragen stellen) beter, lijkt me.
Kan je ook helemaal uit jezelf en op jouw eigen initiatief contact leggen? Bijvoorbeeld in dit geval met J, die mij eerst uit zichzelf bezocht heeft deze nacht?

IHJ: wat rot hoe die vrouw met je is om gegaan... Als jij dan net contact probeert te leggen met je moeder, moet je toch wel heel harteloos zijn om mensen in de maling te nemen, jeetje... En goede tip, afgaan op je gevoel is vaak het beste.

Eileen: Bedankt ☺ Ik heb net even op zijn doodsprentje gespiekt, en J is op 11 september overleden. Inmiddels is het nu al drie maand verder, en zowel mijn moeder als ik hadden er niet meer over nagedacht de laatste weken. J was immers gewoon een kennis, en ik zelf had hem in jaren niet meer gezien.
Als ik over mijn oma droom, dat kan ik vaak een goede logische verklaring geven: ik mis haar enorm, dus denk ik (ook in mijn onderbewuste) vaak aan haar. Ik dacht ook: het is maar een droom... tot mijn moeder exact hetzelfde droomde. Alleen was zij zo slim om er wel mee te praten.

Phoe bizar Cabloco... zo dingen doen je toch echt gauw denken dat er meer is...

Phor: Bij jou zijn het dus mensen die je wel kent? Ik heb dus hetzelfde. Ik geloof er niet in als ik onder de mensen ben en het zonnetje schijnt, tot het donker wordt en ik alleen ben en haast in mijn broek doe.
Maar sinds dat hele ‘toeval’ met mijn moeder, begin ik er toch wel héél sterk in te geloven. Vriendlief mag meegaan vanavond, als ik iets te drinken wil beneden...
Het is niet zo lang geleden toch, dat je die enge geluiden hoorde? Bah, ik mag er niet aan denken...

@Viva: exact zoals ze het op wiki beschrijven heb ik het dus ook gehad, een week of drie geleden. Ik dacht dat ik bijna dood ging, en het bleef maar duren. Deze nacht voelde ik echter dat ik niet bang hoefde te zijn (alleen voor het onbekende ben ik nog steeds zo bang).

@ Suzanne: ik ga er ook maar even naar googelen, bedankt!
Echter zit ik nog steeds met het probleem dat J vervolgens bij mijn moeder ging aankloppen. En dat vind ik dus zo vreemd!

Lizzi, bedankt voor het filmpje! Ik ga even naar die meneer googelen.
Maar jij ‘ziet’ dus echt dingen? In mijn droom zag ik J dus wel, maar tot nu toe heb ik nog maar 2 keer iets visueel waargenomen. Maar zoals Phor zegt, ik zou het besterven moest ik echt heel duidelijk een geest zien.

Iedereen heeft het over ‘er voor open staan’. Maar hoe weet je eigenlijk of je er voor open staat? Vrolijke geesten, met goede bedoelingen, die ik ken, daar kan ik best mee leven. Maar gemene gevallen, daar heb ik het toch niet zo op...
Bijzonder ook dat iedereen het anders waarneemt. Ik kan het niet beter uitleggen dan dat ik tussen wakker en dromen in ‘iets’ waarneem, in een soort van vage gesprekken, maar waar ik me toch genoeg van bewust ben om een boodschap op te pikken. En gewoon dat ik vaak het gevoel heb dat er iets of iemand is, vaak kwaad, en waar mijn hele lichaam erg primair en instinctmatig op reageert (vaak nog voor ik het zelf door heb, met mijn bewustzijn).

**Geplaatst**: 13-12-13 23:11

Geplaatst: 13-12-13 23:11

Het is wel toevallig..

Toen mijn opa ziek was heb ik geweten dat hij overleed en wanneer.
Mijn ouders moesten regelmatig s'nachts weg naar mijn oma omdat ze moesten helpen.
Elke keer geeft dat toch stress, toen ben ik wakker gebleven tot ze terug waren.
De laatste keer vertelden mijn ouders dat ze naar opa gingen ben ik enorm relaxed gaan slapen.
Met een heel rustig gevoel, ik wist dat het over was.
Ik heb echt heerlijk geslapen op een een of andere manier die nacht.
Toen ik wakker werd zat mijn moeder op mijn bed en voor ze het kon zeggen vroeg ik het al;
''hij is dood hé?'' wat uiteraard bevestigd werd.
Mijn neef hadden ze niets verteld maar die heeft diezelfde nacht het ook gevoeld, hij was op vakantie trouwens dus kon al helemaal niets weten.

Zo heeft een kennis een vlinder in huis gehad en ze wachtte op een telefoontje uit het ziekenhuis voor een of andere uitslag.
Exact op het moment dat ze de vlinder vrij liet uit het raam ging de telefoon, het nieuws dat ze was overleden. Ze schijnt ook wat met vlinders gehad te hebben altijd.

Hier in de buurt hebben wij ook een behoorlijk sensitief mensje.
De laatste keer dat mijn moeder met mijn opa een visje ging halen kwam ze naar mijn moeder toe.
Dat het niet lang meer ging duren en dat hij heel slecht aanvoelde. Terwijl wij echt geen idee hadden wanneer het zou gebeuren. Dat kon rustig nog maanden duren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-12-13 23:23

Re: Bezoek van een overledene?

Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-13 23:23

Jeetje wat vreemd, van dat meisje, ik krijg er gewoon kippenvel van... maak dat eens mee zeg, heel beangstigend. En wat bijzonder ook, van dat vlindertje... Ik vind het altijd vreemd om te accepteren dat zo zaken toeval zijn.
Net als met dat jij en je neef gewoon wisten dat het voorbij was. Dat zijn dingen die je jezelf ook niet kunt doen geloven, en al helemaal niet als je nadien zo rustig slaapt. Wat gek dat jullie dat gewoon konden voelen. Ik kan me voorstellen dat je moeder er ook wel van schrok toen ze op je bed zat, en je vertelde dat je het al wist.

Offtopic, maar door die vlinder denk ik er aan. Ik geloof niet in reïncarnatie, maar toen bijvoorbeeld mijn overgrootmoeder overleed, is blijkbaar op exact hetzelfde moment het paardje geboren dat mijn vriend heeft gekocht. Hij heeft echt maanden gezocht, en plots had hij zijn droompaardje gevonden. Pas toen vriendlief al beslist had dat hij haar wou kopen, vielen we op de datum en het tijdstip en op de plotse geboorte. Dat vind ik op zich toch minstens merkwaardige gevallen van 'toeval'.

**Geplaatst**: 13-12-13 23:32

Re: Bezoek van een overledene?

Geplaatst: 13-12-13 23:32

Ik heb hier ook een periode "last" van gehad.. Heb hele erge angstmomenten gehad, maar ook levensechte dromen gehad die heel mooi waren.
Na het inslapen van Joris heb ik gedroomd dat hij met een andere pony( van een stalgenootje, tevens ingeslapen voor Joris) samen aan het galoperen waren over mooie groene weides en mijn stalgenootje had het zelfde gedroomd. Toeval? Ik weet het niet, maar het gaf mij heel veel rust.

Over die vlinder zo ken ik nog enkele verhalen. Een vrouw die al in het hospice lag had elke dag een roodborstje voor haar raam zitten op de dag dat zij overleed lag het roodborstje dood voor het raam. Toen mijn oma overleed stond de kaars aan bij de foto van mijn reeds overleden opa. Op het moment dat mijn oma haar laatste adem uitblies ging de kaars uit en hoorde ze het poortje open en dicht gaan terwijl het windstil was. Mijn moeder zegt altijd: het voelde net of opa haar kwam ophalen...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-12-13 23:38

Re: Bezoek van een overledene?

Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-13 23:38

Dat is echt een mooie droom over Joris

Ik kan me voorstellen dat je daar hoe dan ook veel troost en kracht uitput.
Dat bedoel ik nou, met dat je moeder 'voelde dat opa je oma kwam halen'... Dat zijn van die zaken die je gewoon aanvoelt, en ik kan het niet goed op een andere manier uitleggen of verklaren... Ik 'voelde' dat J er deze nacht was, en hoe wazig het nu lijkt, ik wist het gewoon zeker op dat moment. Ik klink nu vast heel zweverig

Wat een bijzonder voorval zeg...

**Geplaatst**: 13-12-13 23:40

Geplaatst: 13-12-13 23:40

Ik zie hier vaker slaapverlamming voorbij komen. Maar een slaapverlamming heeft niets paranormaals. Een slaapverlamming is een staat van wakker worden maar nog heel dicht bij de REM slaap, en het lichaam slaapt nog. Ik heb het regelmatig, soms één keer per week en soms een paar maanden niet. Je ziet je kamer, of iets anders (ik zag bijvoorbeeld een kat, terwijl ik er destijds geen had) en je wil wel bewegen, maar je lichaam reageert niet. Juist het feit dat je nog half slaapt en dicht bij je dromen aan zit, maakt dat je soms rare dingen kan zien. Dat je lichaam verlamt is (want in de REM slaap word het lichaam stil gelegd om verwonding te voorkomen) maakt de ervaring best bijzonder, en zelfs eng als je het voor de eerste keer mee maakt. Begrijp me niet verkeerd, het kan echt zijn dat je bezoek hebt gehad, er dwaalt meer op deze aarde rond dan wij kunnen waarnemen. Maar een slaapverlamming is imo niet boven natuurlijks, maar gewoon een kleine stoornis in ons functioneren, net als een computer die vastloopt en daardoor rare dingen doet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-12-13 23:46

Re: Bezoek van een overledene?

Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-13 23:46

Dat snap ik helemaal Lara, en je hebt volledig een punt. Maar ik denk dat de meesten in het topic zich ook getroost voelden net door te geloven in een slaapverlamming, omdat je van een slaapverlamming niet bang hoeft te zijn - 't is immers logisch te verklaren, en het heeft niets met geesten oid te maken.

Ik kon mij ook prima bewegen, ik ben in mijn deken opgekruld en heb me zowat achter mijn vriend verstopt. Had ik luidop willen spreken had ik dat ook nog wel gekund. Het was ook niet zo dat ik 'uit mijn lichaam' trad, ofzo. Ik noem het tussen slaap en wakkerzijn in, omdat de boodschap van op een ander niveau leek te komen. Alsof je plots van nature kan communiceren en boodschappen kan overbrengen zonder te spreken, alsof je het gewoon 'voelt'. Ik hoop dat ik het zo een beetje verduidelijkt heb?

**Geplaatst**: 13-12-13 23:51

Geplaatst: 13-12-13 23:51

Waar we op de dag van de crematie trouwens vreselijk om gelachen hebben.
Mijn opa en oma hebben twee vijvertjes in de tuin, grote cementbakken en propvol kikkers!
Uiteraard had mijn opa om die reden een giga hekel aan reigers en hij joeg ze altijd weg.
Op de dag van de crematie waren we bij mijn oma en komt er een reiger aangevlogen.
Beest gaat bij die vijver zitten en vist voor onze ogen die halve vijver leeg.
Zelfs toen mijn vader naar buiten bij het beest ging zitten bleef hij zitten.
De reiger ging doodkalm door met kikkers vangen.

We blijven het apart vinden hier.

**Geplaatst**: 14-12-13 00:39

Geplaatst: 14-12-13 00:39

Bhriseis schreef:
Dat snap ik helemaal Lara, en je hebt volledig een punt. Maar ik denk dat de meesten in het topic zich ook getroost voelden net door te geloven in een slaapverlamming, omdat je van een slaapverlamming niet bang hoeft te zijn - 't is immers logisch te verklaren, en het heeft niets met geesten oid te maken.

Ik kon mij ook prima bewegen, ik ben in mijn deken opgekruld en heb me zowat achter mijn vriend verstopt. Had ik luidop willen spreken had ik dat ook nog wel gekund. Het was ook niet zo dat ik 'uit mijn lichaam' trad, ofzo. Ik noem het tussen slaap en wakkerzijn in, omdat de boodschap van op een ander niveau leek te komen. Alsof je plots van nature kan communiceren en boodschappen kan overbrengen zonder te spreken, alsof je het gewoon 'voelt'. Ik hoop dat ik het zo een beetje verduidelijkt heb?

Dan was er toch iets 'anders' aan de hand dan een slaapverlamming hoor!

Een ontmoeting hebben met een entiteit is imo wat anders dan een slaapverlamming, en die mogen ook niet verwisseld worden. Maar het is echt niet onmogelijk dat je bezoek hebt gehad. Mijn moeder heeft het een paar keer gehad, zij vroeg dan simpelweg of het weg wou gaan en dan was het nare gevoel ook meteen weg.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-12-13 01:21

Geplaatst door de TopicStarter : 14-12-13 01:21

Bedankt voor je tip! Ik schrik er best van dat er toch heel wat mensen zijn die een soortgelijke ervaring hebben meegemaakt.
Dat geeft wel een beetje moed, nu ik een beetje nerveus ben omdat ik moet gaan slapen

Edit: dat is inderdaad wel komisch en heel bijzonder Moonfish

Toch wel héél erg toevallig!

**Geplaatst**: 14-12-13 08:30

Geplaatst: 14-12-13 08:30

Lara_Silver schreef:
Bhriseis schreef:
Dat snap ik helemaal Lara, en je hebt volledig een punt. Maar ik denk dat de meesten in het topic zich ook getroost voelden net door te geloven in een slaapverlamming, omdat je van een slaapverlamming niet bang hoeft te zijn - 't is immers logisch te verklaren, en het heeft niets met geesten oid te maken.

Ik kon mij ook prima bewegen, ik ben in mijn deken opgekruld en heb me zowat achter mijn vriend verstopt. Had ik luidop willen spreken had ik dat ook nog wel gekund. Het was ook niet zo dat ik 'uit mijn lichaam' trad, ofzo. Ik noem het tussen slaap en wakkerzijn in, omdat de boodschap van op een ander niveau leek te komen. Alsof je plots van nature kan communiceren en boodschappen kan overbrengen zonder te spreken, alsof je het gewoon 'voelt'. Ik hoop dat ik het zo een beetje verduidelijkt heb?

Dan was er toch iets 'anders' aan de hand dan een slaapverlamming hoor! Een ontmoeting hebben met een entiteit is imo wat anders dan een slaapverlamming, en die mogen ook niet verwisseld worden. Maar het is echt niet onmogelijk dat je bezoek hebt gehad. Mijn moeder heeft het een paar keer gehad, zij vroeg dan simpelweg of het weg wou gaan en dan was het nare gevoel ook meteen weg.

Er zijn verschillende vormen van slaapverlamming zoals ik al schreef, namelijk de hypnagoge hallucinaties.
Ik kan me me ook altijd nog bewegen en spreken. Maar toch zie ik echt dingen die er niet zijn.

En ik hoorde iemand zeggen dat je niet bang hoeft te zijn bij een slaapverlamming??? Nou ook al kan ik me bewegen, ik vind het toch echt doodeng dat ik ineens dingen op mijn kamer zie die er niet horen.

**Geplaatst**: 14-12-13 10:25

Geplaatst: 14-12-13 10:25

Suzanne F. schreef:
Er zijn verschillende vormen van slaapverlamming zoals ik al schreef, namelijk de hypnagoge hallucinaties.
Ik kan me me ook altijd nog bewegen en spreken. Maar toch zie ik echt dingen die er niet zijn.

En ik hoorde iemand zeggen dat je niet bang hoeft te zijn bij een slaapverlamming??? Nou ook al kan ik me bewegen, ik vind het toch echt doodeng dat ik ineens dingen op mijn kamer zie die er niet horen.

Ho even, geen dingen gaan verwisselen! Er zijn geen verschillende vormen van slaapverlamming, het is een simpel fenomeen. Het kan inderdaad wel voorkomen in combinatie met hypnagoge hallucinaties. Maar aangezien je tijdens het hebben van die hallucinaties niet per definitie verlamd bent, kan het niet onder slaapverlamming gerekend worden. Het zijn twee verschillende termen voor twee verschillende symptomen. Desalniettemin kan het vreselijk beangstigend zijn als je tijdens het hebben van deze hallucinaties ook nog eens slaapverlamd bent. Ik zelf ervaar het enkel als irritant en het raarste wat ik gezien heb was een kat, maar veel mensen zien dingen die wel een stuk enger zijn.

**Geplaatst**: 14-12-13 10:30

Re: Bezoek van een overledene?

Geplaatst: 14-12-13 10:30

Ik geloof niet in geesten, dingen als slaapverlamming, lucide dromen en hypnogoge hallucinaties zijn prima fysieke verklaringen, maar wil wel één vraag stellen: waarom in hemelsnaam zouden geesten bedreigend zijn? Dooie opa, die tijdens z'n leven de liefste opa ter wereld was, komt dood langs en is dan opeens eng? Waarom? Het was toch de liefste opa ter wereld? Als er íets is waar die liefde inzat, is het z'n geest...

En zélfs als iemand vermoord in, waarom zou hij/zij jou bedreigen? Dat-ie z'n moordenaar iets wil aandoen, OK, maar als er íemand weet wie 'm vermoord heeft, is het wel het slachtoffer. Dus waarom zou wie dan ook daar wat van te lijden hebben?

**Geplaatst**: 14-12-13 10:36

Re: Bezoek van een overledene?

Geplaatst: 14-12-13 10:36

Het is ook niet eng. Het is eng omdat ons aangepraat wordt dat het niet bestaat. Ons hele leven al, spoken bestaan niet als je 3 bent en zeker wat ziet in de hoek van de kamer.
En dan overkomt het je als volwassene, voel en weet je dat er iemand is en verstandelijk denk je, maar dat kan toch niet dat is mijn hele leven ingeprent. Dat maakt het eng.

**Geplaatst**: 14-12-13 10:47

Geplaatst: 14-12-13 10:47

Hallo,

Ik heb ook al vanaf kleins af aan nooit het gevoel gehad alleen te zijn.
Dit is altijd gebleven. Ik was altijd als de dood voor geesten... Verlamd was ik dan.
S`nachts lag ik te baden in het zweet als ik weer eens een aanwezigheid voelde. Toen ik wat ouder werd ben ik er over gaan lezen. Vandaag de dag voel ik goed aan of het iemand is die goed is of dat er een negatieve energie hangt. Ik heb ooit gelezen dat je jezelf dat in een wit licht (bol of zo) moet plaatsen. Dan ben je veilig. In dat witte licht kan het kwade niet komen (verdragen ze niet).
Ik moet zeggen dat dit veel veiliger voelt. 9 van de 10 keer is de angst zo verdwenen.
Ik heb veel mee gemaakt. Dit typ ik nog wel eens als ik wat meer tijd heb.

**Geplaatst**: 14-12-13 11:09

Geplaatst: 14-12-13 11:09

Suzanne F. schreef:
Ik wil niet meteen je verhaal naar beneden halen maar ik heb dit soort dingen regelmatig en ik geloof niet meteen dat het iets bovenaards is. Er bestaat namelijk zoiets als hypnagoge hallucinaties, dan ben je wakker maar toch niet en je ziet echt dingen, levensechte dingen. Maar het is niet echt.
Elke keer dat het me overkomt dan denk ik: Zie je nou wel dat het echt is, zie je nou wel, het is dus echt wel echt. En dan doe ik de lamp aan en dan wacht ik even en dan kom ik bij zinnen en dan besef ik dat ik het weer 'gedroomd' heb. Het is zoiets als slaapverlamming alleen kan ik me wel bewegen en ik praat er ook tegen, ik zie het gewoon echt.
Laatste tijd wordt het wat minder gelukkig want ik werd echt bang om te gaan slapen.

Edit: http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/div ... aties.html

Dit heb ik ook, van die hallucinaties. Ik heb het echt regelmatig, soms meer dan drie keer per week, en inmiddels zegt mijn vriend al 'je bent weer aan het hallucineren, rustig!!'. En dan word ik 'echt' wakker en zoek ik mijn hallucinatie en kan ik het niet vinden. Ik zie van alles. Soms rare dingen als ineens het hoofd van een beer voor het raam (waar gewoon een dicht rolluik zit), tamme ratjes die over mijn bed rennen, een grote spin op mijn kussen (die nog het vaakst eigenlijk), personages uit series etc. Soms zie ik ook mijn overleden hond. Ik geef er geen paranormale betekenis aan, aangezien ik ook al die andere dingen zie. Ik zal gewoon met hem bezig zijn geweest middels één of andere prikkel overdag (wellicht onbewust). Mijn moeder heeft dit echter ook (ook enkel tijdens het slapen/wakker worden) en die gelooft gelijk sterk dat de hond op bezoek is etc. etc.

Ik geloof zelf niet zo in het paranormale, maar ik zal nooit zeggen dat het niet bestaat, aangezien ik dat gewoon niet weet. Wel vind ik het heel frappant dat dit soort dingen altijd exclusief in iemands subjectieve waarneming plaatsvinden en nog nooit objectief gemeten zijn (hoewel daar wel degelijk heel veel pogingen voor ondernomen zijn). The mind is a tricky thing. Onze waarneming wordt op zo verschrikkelijk veel manieren beïnvloed, door interne fysiologische processen, maar ook door ons geloof en waar we onze aandacht op richten.

Het kan zijn dat jij echt bezoek hebt gehad van een geest, maar het kan ook zijn dat jij last hebt van slaapverlamming (je beschrijving van eerdere ervaringen klinkt heel erg zo) en van hypnagoge hallucinaties. De psychologische verklaring van wat je hebt meegemaakt, zou ongeveer zo gaan: je had die nacht een bepaalde ervaring, herinnert je de betekenis die je hebt gegeven aan de andere ervaringen, en geeft aan deze ervaring eenzelfde betekenis ('het zal toch niet tóch!'). Dan richt je je aandacht sterk op je zintuiglijke waarneming, waardoor je nog meer gaat waarnemen, wat aroused (opgewonden/alert) raakt en nóg meer waarneemt (dit zijn processen die bij ieder mens voorkomen). Aandacht voor je zintuiglijke waarnemingen is de sleutelfactor in dezen. De angstige gevoelens die je beschrijft vanuit je jeugd, kunnen een aanwijzing zijn dat geesten echt bestaan, maar vanuit de psychologie zou ik het verklaren als een normale kinderlijke angst (zulke angsten komen bij bijna alle kinderen wel voor, angst voor het donker/angst om alleen te zijn, dit hoort bij een bepaalde ontwikkelingsfase) die misschien langer dan normaal is blijven bestaan omdat je er aandacht voor had, betekenis aan gaf (in plaats van te denken 'oh ik ben bang' dacht je misschien 'er is iets/iemand waardoor ik bang ben'), of door de betekenis die je ouders/anderen er wellicht aan gaven. Dit zijn allemaal puur hypotheses hoor! En ik zou nog wel andere psychologische processen kunnen bedenken die je waarneming in deze zouden kunnen hebben beïnvloed. Of het is allemaal echt natuurlijk. Ik doe een wetenschappelijke opleiding, maar kom uit een gezin dat sterk gelooft in paranormale dingen en ben opgevoed met geen enkel ander idee dan dat deze dingen echt zijn. Het is maar puur sinds ik psychologie doe, dat ik zie dat onze waarneming op bepaalde manieren wordt beïnvloed en dat ik ineens de ervaringen van o.a. mijn eigen moeder op een heel andere manier kan verklaren.

**Geplaatst**: 14-12-13 11:34

Geplaatst: 14-12-13 11:34

@Bhriseis Gister zag ik je topic voorbij komen en dacht ik zal ik het lezen? Nee.. ook al ben ik er altijd heel erg geïnteresseerd in...zo dacht ik gister een paar keer nee ik lees het niet! En waarom? Geen idee....

Ik zat net achter de pc en je topic sprong weer in het oog en kippenvel bekroop me...
Ik las een paar zinnen en wist het op 1 of andere manier dit ging over hem.
Begon verder te lezen en voelde het, ik had het ook j is voor meerdere jaren mijn vriend geweest en toen ik het hoorden ben ik er helemaal stuk van geweest ook al hadden we al enkele jaren weinig contact soms een praatje maar zagen elkaar niet meer. Het brak me hart.

Ben er tijden verdrietig om geweest heel intens, vond het moeilijk zijn eerste en enige echte lieveke te zijn geweest en dat ie me nooit meer zou aanspreken op fb met iets liefs of grappigs over ze pony's.

Wou alleen zeggen dat als hij heel speciaal was en als hij bij je is geweest zal dat wel een reden hebben gehad. Verder weet ik eigenlijk ook niet waarom ik reageer, het deed het intense verdriet weer opkomen, dat was alles.

**Geplaatst**: 14-12-13 11:43

Re: Bezoek van een overledene?

Geplaatst: 14-12-13 11:43

aww nuvel toch... :(:)

Ik lees eigenlijk alleen maar mee, maar vind het voor jou toch wel extra verdrietig, sterkte meiss!

**Geplaatst**: 14-12-13 11:58

Re: Bezoek van een overledene?

Geplaatst: 14-12-13 11:58

Nuvel, heel veel sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-12-13 11:03

Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-13 11:03

Bedankt voor alle reacties!
Door een geval van koliek kan ik nu pas antwoorden.

@Ibbel: precies, zo zie ik het ook. Ook al zou het een bekende geest zijn, ik ben bang van het onbekende, namelijk het idee dat een geest contact zoekt. Ik ben erg nuchter en dit staat echt haaks op alles wat ik als 'normaal' beschouw. Bovendien kan ik het me voorstellen dat een geest iemand zou opzoeken wegens unfinished business, en zich daar niet goed bij voelt (bang, boos...). Aangezien het gaat om heel intense gevoelens die je ervaart, lijkt mij dat heel eng te kunnen zijn.

(typo)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-12-13 11:09

Re: Bezoek van een overledene?

Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-13 11:09

@Vogeltje M: dat is eigenlijk wel een heel interessante manier om er naar te kijken. Bedankt voor je uitgebreide uitleg!

@Claudia: Een andere bokker heeft me dezelfde tip gePBt. Ik moet me er maar eens over in gaan lezen, want er komt best veel op me af. Ik zou ook niet goed weten zoiets te doen; ik ben nooit met zo zaken beziggeweest en heb me er nooit in verdiept! Heel erg bedankt voor je tip, ga ik zeker iets mee doen!

@Nuvel: Jeetje meid, wat ontzettend erg... Gecondoleerd...
Het was natuurlijk niet mijn bedoeling om bij nabestaanden het verdriet weer naar boven te brengen; ik dacht: hoe groot is de kans dat Nederlandse bokkers een jongen uit Oost-Vlaanderen kennen...
Veel sterkte!