Geplaatst: 19-04-05 12:21 Lame schreef:Ik vind het wel erg dat als je zwanger bent, je je zwangerschap afbreekt om alle dingen te gaan doen die je nog zou willen doen.. Jij kan dan vinden dat er nog niks leeft in je buik, ik vind dat je iemands leven op dat moment afpakt!
MAar andersom kun je het ook stellen: het kind pakt ook min of meer het leven af van de moeder wat ze voor ogen had. De moeder heeft namelijk in dit geval niet om het kind gevraagd. Ze had nog allerlei dingen willen gaan doen ja, en dat is haar goed recht. Hoort ook een beetje bij de leeftijd. Kinderen zijn nu eenmaal ook een beetje een blok aan je been, je kunt niet zoveel meer met kinderen, je vrijheid is ZEER beperkt. Kinderen zijn niet alleen rosengeur en maneschijn. Je moet ze zo verschrikkelijk graag willen dat je er alles voor over hebt. Dat je het er voor over hebt om bij ze thuis te blijven en niet overal mee naar toe te leuren. Dat je er tijd in steekt en zo. Kinderen zijn niet vanzelfsprekend.
Het is niet dat ik abortus goedkeur. Maar ik zie hier allemaal mensen die ergens voor pleiten. De een voor abortus, de ander voor de komst van het kind. Ik kan het gewoon niet zeggen. Deze kwestie is echt veel te moeilijk. De moeder wil geen kind. Toch krijgt ze er een. Alternatief: abortus. Nou.... dat is ook niet niks.
Cassidy schreef:Lorena, mijn moeder was 20 dat ze mij kreeg. En ik ben erg blij met een jonge moeder die lekker met me gaat winkelen en me voorbij gaat als we aan het fietsen zijn (haar conditie is beter op dit moment dan die van mijn)
Ik zou er even niet aan moeten denken om een moeder te hebben die nogeens 20 jaar ouder is...
jong ben je vaak in je hart Cassidy. Niet altijd in leeftijd. Er zijn oude mensen van 20 en jonge van 60. Verkijk je niet te veel op cijfers.
Cassidy schreef:Ik zou het persoonlijk dan weer niet kunnen om een leven weg te laten halen. En die opleiding is echt niet zaligmakend. Een onderbreking van je studie kan dus ook echt wel als je met een kind zit. Een mens is tot heel veel in staat. Meer dan je denkt. Kwestie van prioriteiten stellen. En die zouden in dat geval bij het kind liggen.
Kinderen zijn ook niet zaligmakend Cassidy, alleen mag dit meestal niet hardop gezegd worden. En een opleiding is ook niet zaligmakend, maar wel belangrijk en bepalend voor je toekomst. En voor die van je kinderen. Stel als je in je leven van begin af aan altijd een bepaald doel voor ogen hebt gehad, een bepaald beroep of iets wta je met je leven wilt doen, dan is dat een belangrijke prioriteit. Dat laat je zomaar niet omver gooien. Je oordeelt. Bepaal niet voor een ander waar diens prioriteiten zouden moeten liggen.
Als gnoompje nu niet kiest voor abortus zal ze een tijdje afhankelijk zijn van de goodwil van haar omgeving. Als ze in de juiste omgeving zit, is dat geen probleem (en die indruk heb ik ook). Maar als dat niet zo zou zijn, komt er weinig nog terecht van al haar wensen.
Ik hoop niet dat ze abortus zal doen omdat de vader niet mee wil. Dat is geen goed argument. Ze zal zich nu op zichzelf moeten richten.
. 
