Ik ging vanavond nog ff naar Honey toe om de shets te poetsen. Van poetsen is echter weinig gekomen.
Ik liep naar de wei, en hoorde iets piepen. Een Kievit, dacht ik..
Maar nee, het was toen ik beter luisterde toch duidelijk een jong poesje.
Oh wat leuk denk ik, kittens.
Dus ik zoeken naar waar het nestje zou zijn, toen ik bijna op iets grijs ging staan. Een kitten dus. Staartje kapot, achterpootje kapot, oortje kapot, bloedneusje, en moederziel alleen, midden i het gras.
Dus ik hem opgetild, en naar Annie gelopen, kijk nou toch eens.
Annie zij dat ik hem terug moest brengen naar waar ik hem gevonden had, dan zou zijn moeder hem vanzelf ophalen. Ok, ik gedaan.
AL vrij snel kwamen er diverse katten kijken, die er even aan snuffelde en dan wegliepen, of nog even naar de kleine uithaalde.
Laten liggen, en af en toe kijken. Zo rond een uur of 9 lag ie er nog!!!
Ik heb hem in mijn binnezak gestoken, en heb hem mee naar huis genomen.
Toen de Dierenambulance gebeld, en na veel heen en weer gepingel (sliedrecht mocht niet bij ons komen, Gorinchem antwoordapparaat, uiteindelijk zijn ze vanuit vianen gekomen) kwamen ze dan.
Ze hebben hem snel tegen een kruik gelegd, en we kregen te horen dat ie echt nog geen week uit was. Waarschijnlijk een dag of 2, 3. Ze denken dat een rat o.i.d. hem uit het nest heeft gesleept, en dat de moeder door zijn verwondingen niets meer van hem wil weten.
Ze denken in iedergeval wel dat ie het haalt.
Het is een cypertje met witte pootjes en een wit bekkie. En toch, ik heb hem maar een uurtje ofzo in huis gehad, maar toen ik hem af moest geven, vond ik het toch best jammer.
We worden nog gebeld in welk asiel of bij welke opvang ie komt, en dan kunnen we zelf contact houden om te horen hoe het met hem gaat.
Pfffffffffffff
wat een dag weer.....