Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-09-03 12:19

Hyperventilatie

Geplaatst door de TopicStarter : 11-09-03 12:19

Ik ben net door mijn mentor en een andere docent naar huis gebracht. Ik had weer een aanval. Verschrikkelijk, ik voel me echt belabberd.

Wie heeft nog meer last van HV-aanvallen (hyperventilatie). Maar dan ook echt de aanvallen dus:

*vermoeidheid,algemene zwakte
*prikkelbaarheid
*slapeloosheid
*angst en onrust
*depressie
*concentratiestoornissen
*fobiëen
*verlamming
*trillingen
*stijfheid, mond, handen en voeten
*algemene spierstijfheid
*hartkloppingen, ongeregeld ritme kloppen of 1x overslaan
*pijn op de borst
*koude, klamme handen
*hoofdpijn
*duizeligheid
*bewustzijnsstoornissen
*wazig zien
*benauwdheid
*beklemming op borst
*kriebel in de keel
*zuchten, luchthonger
*frequent ademen, hijgen
*pijnlijke ademhalingsspieren
*opgeblazen gevoel
*pijn in maagstreek
*misselijkheid

Vandaag was het dus zo erg dat ik van ALLE symptonen last had en het niet ophield Verdrietig

Ik kwam op school aan en voelde me oppeens héél erg slecht. De docent die we dat uur hadden was ergens in het gebouw, een nieuwe leerling aan het rond leiden. Een paar van mijn klas waren buiten een sigaretje aan het roken en toen ik aankwam zaten er nog 2 meiden die aan hun huiswerk bezig waren. Een van de twee is meteen een paracetamol voor me gaan halen en daarna nog een.

Ik dacht dat ik moest overgeven, dus ik ging snel naar de wc. Daar heb ik een tijdje gezeten maar er gebeurde niks.

Toen ik terug in de klas kwam was mijn docent er al en ben ik maar gewoon gaan zitten.

Ik voelde me alleen maar slechter en slechter, ik moest zelfs huilen (dat doe ik dus echt niet snel!). Mijn docent vroeg wat er aan de hand was en op dat moment begon ik met naar lucht snakken.

Ik kreeg het extreem warm en begon te trillen. Ik werd vrij snel duizelig, normaal duurde dit langer. Mijn lichaam werd slap en ik had bijna geen kracht meer om op te staan.

Een meid in mijn klas vroeg of ze snel met me naar buiten, de frisse lucht in mocht gaan. Dat was goed, buiten ben ik tegen een paaltje aan gaan zitten en het werd nog erger. Ze is toen een zakje voor me gaan halen waar ik in kon ademen. Het werd even beter maar ik was wel veel zwakker en duizeliger geworden. Mijn handen en voeten gingen tintelen en ik had een hele droge mond.

Ik moest weer naar lucht snakken, het is net alsof iemand je bij je keel pakt, je raakt in paniek en daardoor span je je spieren helemaal aan. Hoe moeilijk dat ook is, want je bent heel zwak op dat moment. Door het aanspannen en paniekerige word je bleek en ga je zweten.

Omdat het erger bleef worden is ze snel de congierge en wat mensen erbij gaan halen. Een vrouw nam me mee naar haar kantoor. Het was ook nog eens pauze dus iedereen kon me zien, slingerend op mijn benen omdat ik bijna niet kon lopen, al snakkend naar lucht met de tranen in mijn ogen Bloos!

Daar moest ik op de grond gaan liggen, mijn knieen optrekken en mijn benen naar één kant laten vallen. Daardoor sloot ik de middenrif en was ik verplicht door mijn buik te ademen. Want anders komt er nog meer zuurstof in je bloed en minder koolzuur.

Oppeens leek het even beter te gaan en kon ik weer ontspannen, maar na nog geen halve minuut werd het weer erger, nog erger dan dat het was geweest. Ik wilde mijn arm optillen maar ik was verlamd. Ik probeerde een vuist te maken maar ook dat lukte niet. Mijn kreeg ik niet meer open en ik kon even niet praten. Alles begon te tintelen, mijn gezicht, mijn benen, armen, alles. Daardoor raakte ik nog meer in paniek. Mijn buik deed vreselijke pijn en ik moest huilen ik wilde schreeuwen maar kon geen wordt uitbrengen. Mijn hart sloeg over van de angst.

Na ongeveer een kwartier ging het beter en beter. Ik kon weer normaal zitten en na nog even rusten op dat kantoor hebben ze mijn ouders gebeld. Die hadden de auto niet daar dus hebben mijn mentor en de vrouw die me o.a geholpen heeft me naar huis gebracht. Zij had er zelf ook jaren last van gehad. Ze heeft me een folder gegeven waar ik veel aan heb. Nu maar hopen dat het beter gaat.

Sorry voor het hele verhaal maar wilde het even van me afschrijven. Scheve mond

**Geplaatst**: 11-09-03 12:51

Geplaatst: 11-09-03 12:51

Tjee.... wat vervelend zeg! Het lijkt zelfs een beetje op een epileptische aanval als ik dat zo lees?

Heel veel sterkte meid! Knipoog

**Geplaatst**: 11-09-03 12:58

Geplaatst: 11-09-03 12:58

Hyperventilatie is echt heel ellendig. Ik heb er zelf (gelukkig!) geen ervaring mee, maar mijn vriend heeft er heel veel last van gehad door spanningen op zijn werk.

Iets wat bij hem goed hielp was hardop voorlezen. Omdat je je dan moet concentreren op de tekst en het uitspreken, kun je geen aandacht schenken aan alles wat je voelt. Daardoor krijgt je lichaam de kans de boel weer zelf te regelen.

Als ik jou was, zou ik die folder inderdaad goed lezen en contact zoeken met een groep lotgenoten. Meestal kun je er wel een in de buurt vinden.

Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte!

=^.,.^=

**Geplaatst**: 11-09-03 13:17

Geplaatst: 11-09-03 13:17

Hoi,

ik zelf heb ook last van hyperventilatie, en ik weet dat het zeker in het begin heel erg eng is. De enige tip die ik je kan geven is: Niet bang zijn, juist door de angst wordt het erger, probeer rustig te blijven, rustig te ademen (een zakje kan erbij helpen).

Ikzelf heb er vanaf mijn 12e last van (ben nu 30) en de laatste 5 jaar gebeurd het me hooguit 1 keer per jaar.

Praat eens met je huisarts of hij/zij misschien lotgenotengroepen weet. Ademhalingstherapie bij fysio is ook een goede optie!

Sterkte ermee!

groeten, Samantha

**Geplaatst**: 11-09-03 14:24

Geplaatst: 11-09-03 14:24

Ik zou gewoon nog eens contact opnemen met die vrouw hoor sol. Zij heeft er zelf ook last van gehad en zij kan je leren hoe je het kunt onderdrukken. Ik ken haar (ja echt waar Haha!

)en ze is echt super aardig.
Het lijkt me wel fijn om te weten dat er ook iemand op school rondloopt die weet hoe ze ermee om moet gaan, ook dat is al een geruststelling.

En verder, je kunt het altijd aan mij kwijt he. Ik weet alleen niet hoe ik ga reageren als je zo'n aanval krijgt als ik erbij ben, maar dat zien we dan wel weer. (ik plens gewoon een emmer water over je heen)

Veel sterkte ermee

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-09-03 16:01

Geplaatst door de TopicStarter : 11-09-03 16:01

Ja, ik heb er al heel lang en vaak last van, ik weet dat ik niet bang moet worden, maar dat is zo gemakkelijk nog niet. We zijn er vroeger ook voor bij zo'n arts in het ziekenhuis geweest, voor die symptonen maar die wisten niet goed wat het was. Sinds een jaar ongeveer weten we het pas. Ik ben zo ook al eens van een kruk afgevallen nadat ze me naar de kantine gebracht hadden omdat ik het tijdens een springles kreeg. Soms heb ik het vaak achter elkaar en dan weer een hele tijd niet.

In die folder staan veel tips en adressen waar ik terecht kan ermee. Ik heb er veel aan.

Ik heb met die vrouw afgesproken om maandag naar haar toe te komen. Dus ik hoop dat het wel goed komt.

**Geplaatst**: 11-09-03 16:17

Geplaatst: 11-09-03 16:17

*vermoeidheid,algemene zwakte
*prikkelbaarheid
*slapeloosheid
*angst en onrust
*concentratiestoornissen
*verlamming
*trillingen
*hartkloppingen, ongeregeld ritme kloppen of 1x overslaan
*pijn op de borst
*koude, klamme handen
*hoofdpijn
*duizeligheid
*bewustzijnsstoornissen
*wazig zien
*benauwdheid
*beklemming op borst
*kriebel in de keel
*zuchten, luchthonger
*frequent ademen, hijgen
*pijnlijke ademhalingsspieren
*opgeblazen gevoel
*pijn in maagstreek
*misselijkheid

Ik heb een aantal klachten weggehaald, maar bovenstaande lijst is zo'n beetje "mijn" lijst. Ik heb alleen de angst- en fobieklachten weggehaald, want daar had ik gelukkig geen last van. Natuurlijk wel angst als het weer eens zover was, maar niet constant.

Bij mij is het begonnen toen ik vijftien was. In eerste instantie werd na veel onderzoeken (tot bloedonderzoek voor leukemie aan toe!!) chronische hyperventilatie geconstateerd. Dat is dus geen hyperventilatie in de zin van aanvallen, maar dus continue hyperventileren in minder heftige vorm dan tijdens een aanval. Dit veroorzaakt vooral vermoeidheid / zweten / klamme handen / gapen / onrust / etc. Vooral de vermoeidheid was iets waar men bezorgd over was, op school kon ik zomaar tijdens een les in slaap vallen, terwijl ik toch echt op tijd naar bed was gegaan. Hiervoor kreeg ik therapie, wat ik een hele tijd heb gevolgd. Op een gegeven moment ging het weer wat beter met me, en ben ik gestopt met de therapie.

In de periode daarna heb ik ook kennis mogen maken met het fenomeen hyperventilatie-aanval, wat een paniek zeg. Ik weet de eerste keer nog heel goed. Zat samen met mijn vriend in bad, en werd ineens zo benauwd, wat steeds erger werd. Het leek echt of mijn keel dicht werd geknepen. De paniek werd verergerd door de stoom van het warme bad, het werd zwart voor mijn ogen, een piep in mijn oren, en daar ging ik, onderuit in de badkamer. Gelukkig was ik blijkbaar niet lang buiten bewustzijn, en heb daarna een hele poos in een plastic zakje geademd, maar het was toch heel eng en zooooooo vermoeiend. Het leek na die aanval echt alsof ik een marathon had gelopen. Wat is dat een aanslag op je lijf, zeg.

In de loop van je jaren heb ik ermee om leren gaan. Als het goed met me gaat en weinig stress heb, heb ik ook weinig last van hyperventilatie. Als er wat spanningen zijn om mij heen, dan merk ik dat gelijk. Ik ga weer zitten gapen, zweten, krijg weer hoofdpijn en duizelingen, en word weer vermoeider. Als ik dat merk, begin ik gelijk weer met de oefeningen die ik nog weet van de therapeut. Dit helpt echt heel erg goed.
Een echte aanval heb ik gelukkig al een tijd niet meer gehad, maar ik weet dus heel goed wat je bedoelt en hoe je je voelt.

Als je meer info wilt, of vragen hebt, PB maar hoor.

Heb je al folders enzo gehaald bij je huisarts? Dit kan heel verhelderend werken!! Sterkte!!

**Geplaatst**: 11-09-03 16:22

Geplaatst: 11-09-03 16:22

Wat ik nog vergeet:

Iets waar ik heel veel aan gehad heb, is na die eerste aanval constant een zakje bij me dragen. Het idee dat je gelijk naar zo'n zakje kunt grijpen, geeft heel veel rust. Als je geen zakje hebt, ga je je weer zorgen maken "wat als er iets gebeurt en er is geen zakje in de buurt", paniekerig en stress dus, wat weer hyperventilatie in de hand helpt.

Gewoon in ieder tasje / jasje een plastic zakje stoppen. Helpt echt heel erg voor je rust!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-09-03 16:31

Geplaatst door de TopicStarter : 11-09-03 16:31

Dank je wel. Het is echt vreselijk, vooral die paniek ja. Wat het eigenlijk alleen maar erger maakt. Ik let daarna (nu dus weer) continu op mijn adem haling waardoor die alleen maar slechter wordt.

Een folder heb ik ja, daar staat alles in beschreven wat ik moet weten, echt handig. Ik hoop alleen niet dat het te vaak op school voor gaat komen, want ik mag maar 20% afwezig zijn en ik ben nu alweer een hele dag afwezig geweest hierdoor Scheve mond

echt vreselijk vervelend. En bedankt voor je tip van dat zakje, ik zal er aan denken. Maar vandaag hielp het niet zo goed als anders met een zakje ademen Verward

Het lijkt wel of het elke keer erger wordt Boos!

**Geplaatst**: 11-09-03 16:46

Geplaatst: 11-09-03 16:46

Constant op die ademhaling letten, inderdaad ja. Had ik ook heel sterk, nog wel eens, trouwens.

Je denkt dat je iedere keer bewust in- en uit moet ademen, en als je dat niet doet, dat het ademhalen ophoudt ofzo. Ik zag het niet als iets wat een mens gewoon vanzelf doet, maar iets waar je inspanning voor moet leveren. Heel gek eigenlijk.

Probeer toch een beetje die paniek te onderdrukken. Bedenk je maar dat ook al lijkt het zo eng, het is in principe heel onschuldig (ondanks dat het vervelend is natuurlijk). Het ergste wat er kan gebeuren, is dat je flauwvalt. Meer niet eigenlijk. Ook dit heeft mij wel geholpen. Je gaat niet zomaar dood!

**Geplaatst**: 11-09-03 17:11

Geplaatst: 11-09-03 17:11

Ik heb ook al jaren last van hyperventilatie! Echt heel klote

! Ruimtes met heel veel mensen op elkaar moet ik ook vermijden, anders val ik flauw, rennen met gym kan ik amper volhouden, en ik ben vaak moe en prikkelbaar terwijl ik toch mijn slaap wel krijg.

**Geplaatst**: 11-09-03 17:29

Geplaatst: 11-09-03 17:29

Ik heb het eens een keer gehad maar dat was 'tussen de oren'. Het was echt vreselijk. Door het snelle ademen kregen de spieren teveel zuurstof en deed echt alles mij pijn. Ik heb nu medicijnen voor als ik het weer krijg!