Bokt.nl

Goof schreef:

Veraaaaah schreef:

Ik zit momenteel wel in een project met een psycholoog maar zou dit niet zomaar via het werk regelen. Met name omdat ze betaald / ingehuurd worden door het bedrijf, dus als er werkgerelateerde dingen spelen ze dan vaak toch de kant van het bedrijf zullen kiezen.

Ik quote jou even, maar reageer eigenlijk op meerdere mensen in dit topic.
Ik snap het wantrouwen eigenlijk niet zo. Het feit dat psychologen/coaches ingehuurd en betaald worden door een bedrijf betekent niet dat zij 'de kant van het bedrijf' kiezen, het is gewoon een losstaande, derde partij.

Onze overkoepelende organisatie heeft ook meerdere coaches 'in de aanbieding'. Toen ik anderhalf jaar geleden thuis kwam te zitten met een burnout heb ik daar meteen gebruik van gemaakt en ik heb daar ontzettend veel uitgehaald. Heel fijn persoon. Na de zomervakantie ga ik weer volle bak aan de slag en ik denk dat ik dan weer een paar afspraken maak puur ter preventie en om te kijken of het me nu wel lukt om een goede balans te bewaren.
Ik vind het echt heel goed dat deze personen er zijn.

xLoki schreef:

SusanH schreef:

Loki niet alles is werkgerelateerd. Juist voor waar je prive tegenaan loopt kan het fijn zijn en ik denk juist goed als dit laagdrempelig wordt aangeboden. Dan is de stap misschien toch kleiner voor mensen en als werk en prive in balans is vallen mensen minder snel uit op de werkvloer. Het levert werkgevers ook wat op.

Maar waar ligt de grens dan van wat je bij een psycholoog op werk kan bespreken? Laten we bijvoorbeeld stellen dat je een afschuwelijke jeugd hebt gehad en daardoor bepaalde patronen hebt opgebouwd waardoor je nu in allerlei situaties (waaronder werk) in vastloopt. Gaat zo’n werkpsycholoog dit dan behandelen? Moet je werkgever dit betalen? Of moet je dan doorverwezen worden? En wie betaalt dat dan? Ik vind het best tricky om alles op een hoop te gooien bij een werkpsycholoog, op kosten van de baas.

xLoki schreef:

Net als de titels ‘coach’ en ‘therapeut’, is ‘psycholoog’ geen beschermde titel… dus als iemand zich psycholoog noemt kan je er niet direct van uitgaan dat diegene tuchtrechtelijk (al dan niet via het NIP) verwijtbaar is als het gaat om privacy. Altijd goed om even te checken of je ‘psycholoog’ op werk daadwerkelijk BIG- of NIP-geregistreerd is.

Ik blijf het een bijzonder fenomeen vinden, therapie op werk. Kan me echt wel voorstellen dat enige coaching bij kleinere, werkgerelateerde, problematiek wat verlichting kan bieden, maar voor therapie vind ik werk geen geschikte plek, daar spelen teveel belangen mee.

SjonnieZ schreef:

Noem me ouderwets maar nee.. een psycholoog regel je zelf als je die nodig hebt.

boeflover schreef:

SjonnieZ schreef:

Noem me ouderwets maar nee.. een psycholoog regel je zelf als je die nodig hebt.

Dit is nu juist het grootste voordeel aan een psycholoog, of coach, via het werk. Je hoeft niet eerst vrij te nemen voor de huisarts en daarna nog 6+ weken voordat je terecht kunt door de lange wachtlijsten, en die afspraken dan bijna onmogelijk in te plannen zijn omdat je niet wilt dat je werkgever weet dat je bij de psycholoog loopt.. ook het verlies van je eigen risico is voor sommige mensen een obstakel om geen hulp te vragen.
Zeker preventief (dus voordat je in de ziektewet komt) gaan maar weinig mensen deze stap zetten, als de stap kleiner wordt zijn er misschien wel al enkele die het aandurven om al om hulp te vragen.
Voor een werkgever kost verzuim al snel 350,- per dag, moet je dus 6 weken wachten op hulp is er al een enorm bedrag uitgegeven, terwijl er nog geen behandeling is gestart.. Daar zitten de voordelen voor werkgevers om dit aan te bieden, niet dat ze verder horen waarom je behandeling krijgt, dat stukje is gewoon afgeschermd onder de privacywetgeving.
Ik ben ook positief verrast te lezen hoeveel bedrijven dit al aanbieden trouwens!

SjonnieZ schreef:

Je hebt geld en je hebt beginselen
Een werknemer hoort te zorgen dat hij komt werken en dit werk optimaal verricht.

Het probleem is dat de aanwezigheid van een psycholoog een behoefte creëert. Kijk alleen al naar de vraag van dit topic.. zou jij gebruik maken van een psycholoog als deze op het werk aanwezig is.

En wat betreft die geheimhoudingsplicht, onderschat de macht van het geld niet (wie betaalt, bepaalt) evenals het WIZ (wandelgangen informatiesysteem)
Er worden geen hele verslagen gelekt maar wel hints gegeven over de oorzaak. (Privé/zakelijk, langdurend/kortdurend).
In tijden van personele krimp kan die informatie echt wel onuitgesproken meespelen en ga het dan maar eens bewijzen.

En zelfs als dat niet gedaan wordt.. wie denk je dat een werkgever kiest bij gelijke geschiktheid.. diegene die de medische diensten platlopen of diegene die lijkt te functioneren zonder deze klimbim?

verootjoo schreef:

SjonnieZ schreef:

Je hebt geld en je hebt beginselen
Een werknemer hoort te zorgen dat hij komt werken en dit werk optimaal verricht.

Het probleem is dat de aanwezigheid van een psycholoog een behoefte creëert. Kijk alleen al naar de vraag van dit topic.. zou jij gebruik maken van een psycholoog als deze op het werk aanwezig is.

En wat betreft die geheimhoudingsplicht, onderschat de macht van het geld niet (wie betaalt, bepaalt) evenals het WIZ (wandelgangen informatiesysteem)
Er worden geen hele verslagen gelekt maar wel hints gegeven over de oorzaak. (Privé/zakelijk, langdurend/kortdurend).
In tijden van personele krimp kan die informatie echt wel onuitgesproken meespelen en ga het dan maar eens bewijzen.

En zelfs als dat niet gedaan wordt.. wie denk je dat een werkgever kiest bij gelijke geschiktheid.. diegene die de medische diensten platlopen of diegene die lijkt te functioneren zonder deze klimbim?

Ik vind dit wel heel negatief gesteld.

Een psycholoog heeft echt een strenge beroepscode waar zij aan gebonden zijn.
Dit schenden heeft verregaande gevolgen.

Persoonlijk heb ik liever werknemers die dmv een psycholoog aan zichzelf en hun persoonlijke ontwikkeling werken, dan die dat niet doen.
Want die staan mi sterker in hun schoenen die dat niet doen en hebben minder kans om uit te vallen dan mensen die alles bij zichzelf houden.

Ik denk dan ook dat iedereen gebaat is bij een psycholoog, dus als je die kans niet neemt, kies ik zelf eerder voor mensen die die kans wel grijpen.

Als er grote psychische aandoeningen spelen, gaat dat misschien niet op, maar dat geldt ook voor fysieke aandoeningen.
En die zijn beide soms even onzichtbaar.

SjonnieZ schreef:

En waardoor komen al die problemen… juist ja het gepamper tijdens de opvoeding

We hebben inmiddels meerdere generaties die geen nee geleerd hebben van hun ouders, die geen moeilijke tijden gekend hebben en alles krijgen wat hun hartje begeerd.
Het aantal narcisten neemt niet voor niets zo sterk toe, alles draait om ik.

Tuurlijk krijgen die gepamperde generaties een burn-out wanneer ze gaan werken.. dan moeten ze opeens iets dat opgelegd wordt door een ander en draait niet meer alles om hen.

En daar draait de zorg voor op.

een goede economische crisis zoals in de jaren 80 zou zo slecht nog niet zijn om iedereen weer met beide benen op de vloer te krijgen.

zonnebloem18 schreef:

Wow wat een vooroordelen Sjonniez.
Ik denk dat we niet voorbij moeten gaan aan het feit dat er veel meer van mensen verwacht wordt. Dat je met het salaris van 1 persoon met moeite rond kan komen. Dat met de komst van social media de lat voor veel mensen hoger ligt dat redelijkerwijs verwacht kan worden. Dat heeft niks te maken met pamperen.

SjonnieZ schreef:

zonnebloem18 schreef:

Wow wat een vooroordelen Sjonniez.
Ik denk dat we niet voorbij moeten gaan aan het feit dat er veel meer van mensen verwacht wordt. Dat je met het salaris van 1 persoon met moeite rond kan komen. Dat met de komst van social media de lat voor veel mensen hoger ligt dat redelijkerwijs verwacht kan worden. Dat heeft niks te maken met pamperen.

Even voor jouw beleving. Ik ben alleenwonend heb een koopwoning (alleen gekocht) geen alimentatie of ouders die me helpen, een paard in vol pension en ik kom financieel gezond rond.

Ik werk fulltime en heb een goed maar geen extreem salaris.
Heb ik een psycholoog nodig voor m’n persoonlijke ontwikkeling - nee- werk in aan m’n persoonlijke ontwikkeling -zeker - anders zat ik nu niet op het (werk) niveau waar ik nu zit.

Ook in mijn leven zijn veel prikkels en wordt veel van mij verwacht.
Maar ik ben opgegroeid met de slogan “ een slimme meid is op haar toekomst
Voorbereid”.

Het is toch bizar dat de 50 plusser tegenwoordig in veel beroepen een graag geziene kandidaat is voor een job. De reden: die willen tenminste nog fulltime werken, snappen het begrip arbeidsethos en zijn tenminste bereid af en toe net een stapje harder te lopen.

En zo zijn er velen van mijn generatie.