Geplaatst RanjaRietje schreef:Ik doe alles zelf plannen, als de hond opgehaald word plan ik gelijk door, online agenda lijkt me niks, een soort grip op de planning is dan gewoon andersmaar anders stuur je me maar een keer een pb
Het duurt nog even voor ik m'n eigen zaakje zal hebben, maar tegen die tijd zou ik best willen sparren! Voor nu eerst maar eens lopende zaken afhandelen/plekje geven..
@Dammie, klopt, uberhaupt emoties kosten mij heel veel energie (met name de minder leuke emoties natuurlijk). Wat je zegt over een hele ruime planning klinkt mij wel fijn in de oren. Ik probeer nu zo veel mogelijk op 1 dag te doen, dus alles in huishouden, honden, ontspanning, leren - en dat lukt gewoon eigenlijk nooit. Want ontspannen kan ik pas als ik vind dat het netjes is in huis, en dan wil ik even met de honden lopen, en dan eten, en dan ontspannen, oh nee kan niet, want moet nog leren... en... en...
Die ruime planning klinkt ook een stuk vriendelijker voor mezelf. Het hoeft niet altijd elke dag schoon en opgeruimd. En vandaag kan ik dit doen, want morgen ga ik dat doen.
Mijn zus werkt zelf met een timertje. Uurtje poetsen, gaat de wekker? Dan stopt zij ook echt. Niet nog even dit of nog even dat. En dat doet ze ook met ontspannen. Ik heb het gisteren geprobeerd: een uurtje leren. En het werkte! Ik keek niet telkens op mijn telefoon om te kijken hoe laat het was. Uurtje is toch meer dan wat me de afgelopen weken is gelukt.
@ Superpony, bedankt voor het delen van je heftige verhaal. Ik vind het gek gezegd "fijn" dat mensen dit herkennen en hun eigen ervaringen delen. Niet fijn dat iedereen wel eens iets meemaakt in het leven waardoor je compleet uit je ritme wordt gegooid. En jammer dat het altijd langer duurt om weer op te krabbelen (met name omdat wij (de mens) inderdaad altijd te lang doorgaan en dingen willen onderdrukken, zoals Popstra zegt).
Toen mijn oma nog leefde (ze is 15 jaar geleden overleden) gingen we een keer bij haar langs om te helpen opruimen, dat wilde ze zelf graag. We (3 kleinkinderen) zagen wat dingen die we wel wilden hebben, die we mooi vonden, en die mochten we dan wel meenemen. Opeens barste ze in huilen uit en zei ze: "Het is net of ik al dood ben!" Dat vond ik ZO erg. Ik snapte het toen ook niet goed, want ze had het immers zelf gevraagd? Maar goed, hier moest ik aan denken toen je zei: wegdoen als iemand nog leeft is pittig. Dat voelde ik toen zeker.
@ Horsa, ik zou eigenlijk momenteel niet weten wanneer ik me het beste kan concentreren, of welke manier van leren nu mij het beste past (luisteren, lezen, beeld...) het is natuurlijk een tijd geleden dat ik op school zat. Op school kon ik wel goed leren, met name uit boeken, theorie. Ik denk dat het sowieso beter gaat als ik me rustig voel, en nou ja.. Dat laat wel eens op zich wachten dus haha.
Ik denk dat ik ook eventjes geen koffie meer ga drinken (ik drink echt maar 1 kopje per dag, en dat is een flat white/cappuccino/latte, dus weinig koffie en veel melk). Merk dat ik er vaak kortademig en een beetje zenuwachtig van word. Ook al is dat wel een geniet momentje voor mij (het koffiedrinken zelf dan he, yumyum)
@ Popstra, ik probeer het ook te accepteren en respecteren hoe mijn moeder dit doet, zij is altijd opruimerig geweest dus dit is geen verrassing dat ze er zo mee om gaat. Ik wil zelf gewoon wel graag zien wat zij allemaal weg doet, voor het geval dat ik zelf iets wil houden, en volgens mij gebeurt dat niet altijd op dit moment.. maar goed mijn broer en zus zijn er vaak bij en vooral mijn zus waakt hier ook wel goed voor. Dus dat is fijn. Verder hoop ik alleen maar dat m'n moeder straks niet toch denkt van, oliebol had ik dit nog maar van hem... Zelfs zijn luchtjes heeft ze verdeeld onder de (schoon)zoons, en zijn kleren zijn allemaal al weg. Nu wordt zijn hele hobbyzoldertje uitgeruimd, pff dat doet me nog wel het meeste zeer. Dat was de laatste jaren z'n hele leven (hij heeft een paar keer moeten revalideren en heeft op die zolder z'n eigen leventje gebouwd).
Als ik iemand nog niet echt heb beantwoord, excuus, want ik moet nu echt naar stage toe
Wat ik eerder dus echt heel leuk vond maar de laatste weken telkens een beetje tegenopzie (en als de dag over is, is het me altijd weer meegevallen hoor maar toch)
Gelukkig ga ik morgen een leuke buitenrit maken! En heb ik in de avond weer iets waarvan ik eigenlijk hoop dat het wordt afgezegd
Maar goed we gaan het zien. Vanavond gaat iemand mij helpen met het juist instellen/afstellen van de oude LP-speler van mijn vader (0 verstand van die dingen) dus hopelijk kan ik dan zijn favo muziek afspelen op een heel gaaf apparaat.
Mijn vriend zegt ook: heerlijk toch, niks doen? N.E.E. Ik kan het niet (meer). Ik had ook zere benen, las dat het te maken kan hebben met te weinig beweging... Dus niks doen is letterlijk lastig! 
Wou dat ik een jaar verder was. Vind stage op dit moment ook niet super leuk, dat speelt ook wel mee.. Bleagggg! 