Ik heb dit topic geschreven om het van me af te schrijven: In onze klas zat een jongen met leukemie. hij moest 3 dagen in de week naar het ziekenhuis, en was daarom ook maar 3 dagen per week naar school. in december van vorig jaar hoorden we dat het wat beter met hem ging. hij hoefde niet meer helemaal naar Amsterdam in het ziekenhuis, en hoefde ook nog maar 2 dagen naar het ziekenhuis. we hebben toen nog een feestje voor hem gegeven. op die dag heeft hij ons verteld over zijn ziekte, en hij heeft ons zijn kanjerketting laten zien. voor iedere behandeling in het ziekenhuis kreeg hij een kraal voor aan die ketting. die ketting was al zo lang dat hij de hele kring rond kwam (=15 meter ongeveer). in diezelfde tijd stierf een broer van een ander jongen uit mijn klas aan leukemie. iedereen was overstuur. maar gelukkig ging het met de jongen uit onze klas met leukemie wel goed. tenminste: tot op het moment dat we hoorde dat er uitzaaiingen in zijn hersenvocht waren gevonden. het werd bestraald, maar het hielp niet veel. toen moest hij ook nog een levensgevaarlijke operatie aan zijn hart ondergaan, waar gelukkig alles goed ging. ondertussen was het al bijna zomervakantie, en hij is nog één keer bij ons in de klas geweest. een paar weken na de zomervakantie kreeg hij een beenmergtransplantatie. tot zover ging het nog goed. hij mocht na een poosje weer naar huis. nog niet naar school, maar hij heeft via de webcamverbinding toch nog een paar lessen bijgewoond. dat ging niet altijd even goed, daarom ging hij naar zijn tante waar wel een goede verbinding was. maar toen kreeg hij heel veel last van transplantatieziekte. hij moest weer naar het ziekenhuis. hij kreeg medicijnen voor vanalles en nog wat, maar het ene medicijn veroorzaakte weer het andere probleem... op een gegeven moment lag hij 24/7 aan de beademing. Op woensdag 14 november zaten wij in het lokaal bij mentor begeleiding op de computer. we moesten een opdracht maken, maar een paar meisjes keken op zijn weblog, die door zijn ouders werd bijgehouden. daar lazen we dit:'We kregen om 0.00 een gesprek met de dienstdoende kinderarts die aangaf dat het hem niet zou verbazen als hij vannacht zou komen te overlijden. Er is ook eigenlijk geen behandeling meer mogelijk. Alles wat gedaan kon worden wordt al gedaan. Het enige wat rest is om het voor hem zo comfortabel mogelijk te maken. we waren allemaal overstuur. toen ik thuis kwam werd er 's avonds gebeld. ik zat bij mijn broer op zijn kamer. toen hoorde ik dat er voor mij was gebeld. ik voelde het al: dit is niet goed. het was de moeder van een jongen uit mijn klas. ze zei dat de jongen met leukemie die middag om 5 uur was gestorven. ik had het gevoel dat de wereld om me heen stilstond... de volgende ochtend hadden we de eerste uren mentorbegeleiding. iedereen zat te huilen, iedereen was elkaar aan het troosten... het eerste uur hebben we dagopening gehouden. daarna gingen we naar de aula om het condeolanceregister te tekenen. daar was ook de klas waar de jongen eerst in had gezeten (door de leukemie was hij blijven zitten). we hebben met elkaar gepraat, en nagedacht. van de rest van de dag weet ik eigenlijk niet zoveel meer. iedereen was verdrietig, meer weet ik niet. de volgende dagen probeerden we weer een beetje het normale leven op te pakken. dat lukte niet altijd. van tijd tot tijd gingen er groepjes naar de aula, om stil te zijn, en na te denken. 20 november, de dag van de begrafenis. we gingen er met de hele klas heen in de bus. ook zijn oude klas ging mee, en een aantal leraren. in de bus was iedereen heel stil. we kwamen bij de kerk, waar de rouwdienst werd gehouden. het was een hele mooie dienst, en de preek was ook erg op ons gericht. daarna gingen we naar de begraafplaats, en we zagen de kist langzaam de grond in zakken... nu wist iedereen het: het was voorbij, en hij komt nooit meer terug.
Pff echt heel erg heftig zeg! Heel veel sterkte met het verwerken ervan! Het is en blijft een rotziekte!
Anoniem
Geplaatst: 03-12-12 12:29
Sterkte het blijft naar Een oude klasgenoot van mijn werd getroffen door een hartstilstand , hij was pas 20 en heb het er best moeilijk mee gehad... Nooit meer de dingen doen die je deed (hing o denneboom in het duits in het kantoortje waar onze coach club altijd zat , dat zongen we op onze manier uit volle borst mee ), het kleinste coach clubje (4 personen maar) en dan opeens is het met zijn 3tjes. Het zal moeilijk blijven , hij was zo jong maar zo dapper. Sterkte TS
Laatst bijgewerkt door Anoniem op 03-12-12 12:30, in het totaal 1 keer bewerkt
bedankt allemaal! en @takkie_muis jij ook heel veel sterkte!
_Marinke_
Berichten: 9228
Geregistreerd: 18-05-04
Woonplaats: Tiel (midden NL)
Geplaatst: 03-12-12 12:37
Heel erg veel sterkte meid! Ook de rest van de klas en voor de familie, het is echt heftig allemaal. Maar ik wil toch ook nog even kwijt dat je echt goed kan schrijven!
vreselijk dit, en wat knap hoe je alles opschrijft!! sterkte met het verwerken van zo een verlies, mijn dochter heeft 2 jaar geleden ook een klasgenootje verloren aan deze nare ziekte en nog steeds heeft ze het er met haar vrindinnen [oude klasgenootjes]geregeld erover, ook bij herdenkingen gaat er altijd een kaarsje aan voor deze jongen, dit heeft heel veel impact gehad merk ik. zij zijn op school heel goed opgevangen en begeleid, doen ze dat op jullie school ook?
Ontzettend veel sterkte! Ik weet helaas hoe het voelt Alleen was het bij een jongen uit mijn klas plots een hartaanval... Wij hebben door dit plotse overlijden weken geen normale lessen kunnen volgen omdat elke docent er weer over begon..
Pff, ik zit hier met kippenvel! Heel veel sterkte meid. Ik ben anderhalfjaar geleden ook mijn beste vriend verloren aan een motorongeluk. Praat erover, het helpt echt! Nog maals heel veel sterkte.
Pff heftig zeg! ik weet niet zo goed wat ik zeggen moet
Sterkte!!
Lukka
Berichten: 1288
Geregistreerd: 24-07-10
Woonplaats: Amersfoort
Geplaatst: 03-12-12 18:22
Heel veel sterkte. Bij mij op de basisschool is ook een keer een jongetje overleden aan leukemie, kan me er niet veel meer van herinneren want we waren allebei nog maar 6 jaar. Weet nog wel dat alle kinderen, ouders en leraren ook op de begrafenis kwamen, iedereen had een zonnebloem mee omdat het jongetje altijd zo vrolijk was.