Geplaatst heeft een waterhoofdje en epileptie, en is in verleden al 17 keer bloedtransfusie ondergaan.
alleen sinds 1 week geleden ging het niet zo goed met hem..
zijn hoofd groeide met 1 mm per dag, en dus uiteindelijk 10 cm groter, dan normaal.
dat was vocht, het was uit de hersenen gelopen en ruben wou amper ademen,
kreeg meer epilepsie aanvallen, hij keek scheef uit zijn oogjes. dus niet goed.
wij donderdag met spoed naar het ziekenhuis, ruben bleekin levensgevaar, hij was bijna dood
toen hij in het ziekenhuis kwam, zijn hartslag is zelf 18 geweest.. de doktoren dachten hij redt het niet.
ze hadden een operatie gedaan, om 3 drains te verwijderen,maar er waren complicaties .
dus de operatie duurde 1,5 uur langer dan gepland.
de zuster kwam nog naar ons toe, om te vragen of wij nog afscheid hadden genomen
.maar hij was er nog niet.. toch leefde hij. en hij lag weer op de IC.
hij lag nogsteeds in coma. en viel heel veel af, en wou maar niet wakker worden.
na 1 dag op IC werd hij al wakker
gelukkig, we hadden hoop.zijn scheve oogjes, die stonden weer rechts, hij zat aan de morfine, hij had zo'n pijn.
hij werd 6 keer per dag verneveld, hij was superbenauwd,en had nog een zuurstofslangetje in.
het was een wonder, zijn hoofdje was al 3 mm geslonken gister, we waren zoo blij
nu hopen dat het goed blijft gaan, want na het eten (krijgt hij via de sonde) geeft hij nogsteed sover, en krijgt dus bijna niks binnen.
en krijgt last van uitdroging.
we hopen verder. ookal is het een pleegkind, deze blijft voor altijd bij ons. en die dag dat hij bijna dood was, toen hebben we staan huilen, het zou een groot verlis zijn, en met de leeftijd van 7 maand willen we daar nog niet aan denken.
in geheel, zo sneu..
dit koppie verdiend het leven, hij is zo sterk!
maar daar kan en wil ik verder niet over oordelen.
