Geplaatst Sjoko is dit jaar 3 jaar geworden. Een bijzonder paardje die met een open blik de wereld in kijkt, altijd goede zin heeft en elke dag weer blij is. Ook over een flink portie humor beschikt dus het blijft altijd opletten met hem. De hoefsmid en de dierenarts zijn Sjoko's beste vrienden gezien al dat leuke 'speelgoed' (lees; gereedschap en instrumenten) die ze bij zich hebben...
In deel 1 en 2 van mijn Sjoko-verslagjes is te lezen dat hij regelmatig de benen nam door onmogelijke hekken open te duwen, tussen koorden door te kruipen of gewoon op een wandeling er vandoor te gaan. Dit jaar is me dit bespaard gebleven al ben ik weinig met hem op wandeling geweest, ik zag dat een tijdlang niet zitten. Een 3-jarige fjord houd je niet als hij ervan tussen wil.
Eigenlijk had ik hem eind 2022 onder het zadel willen beleren, maar tijd en middelen (zadel) ontbraken, dus alles maar even uitgesteld.
In januari hebben we aan de buiging gewerkt. Sjoko vond jambettes prachtig om te doen en deed per ongeluk soms ook een buiging, dus probeerde ik dat op commando te zetten. Ik oefende altijd in de stal na het poetsen. Als ik stopte en alles ging opruimen ging Sjoko vaak door met oefenen, ook al wist hij dat hij daarvoor geen snoepje kreeg. Totdat hij met één van zijn probeersels een perfecte buiging maakte. Dat toch maar uitgebreid beloond en zo wist Sjoko in ieder geval wat het einddoel was en werd de weg er naar toe ook veel makkelijker. De buiging is nu zijn favoriete kunstje.
In mei wilde ik een paar actiefoto's van hem maken, maar Sjoko had daar geen zin of snapte niet wat de bedoeling was. Dus probeerde hij wat anders. " Kijk baasje ik kan wel een buiging. Is dat ook goed?"
In juni ben ik wat meer met het longeren gaan oefenen. Sjoko vindt dat niet makkelijk maar doet zijn best.
Hierover is meer te lezen en te zien in het topic; 20 minuten werken met de 3-jarige Sjoko.
Tussendoor mag hij vaak even los en dat heeft hij ook echt nodig na oefeningen die hij hij nog moeilijk vindt.
Het werken aan de lange teugel met een schoftje pakte hij heel makkelijk op. Dit is pas de tweede keer dat ik dit met hem oefende.
En we hebben het los springen geoefend. Als jaarling maakte hij ooit zijn eerste huppelsprongetje over een heel laag kruisje wat ik iets te enthousiast heb beloond. Vandaar dat Sjoko meende dat ik de manier waarop hij sprong beloonde ipv het feit dat hij de overkant haalde. Dat heeft zich in zijn koppie vast gebeiteld, dus maakte hij sindsdien altijd die rare huppelsprong, ook al werd de de hindernis hoger.
Maar in de loop van 2022 heeft hij het springen echt onder de knie.
Alleen aan de afzet zit nog wat werk....
En erlangs racen is natuurlijk ook leuk.
In de zomer toch een mooie actie foto kunnen maken, die ik in mei van plan was...
De voorbereiding op het beleren onder het zadel is ook verder gegaan. Sjoko had geen enkele moeite met een pop op zijn rug.
Ook dan kon hij prima een buiging maken
Later kon hij er ook los mee draven en zelfs galopperen.
Hierover maakte ik het topic; Sjokoprins en Milkiewee
Ik heb veel aan gehoorzaamheid gewerkt. Op korte wandelingetjes langs de weg hield ik zijn aandacht erbij door steeds kleine opdrachtjes te doen; halthouden, stapje terug, stapje opzij.
Stilstaan en wachten kan hij in de stal heel goed; ik poets hem altijd los, zonder halster. Dit heb ik uitgebreid met uit het land halen. Als ik hem uit het land heb en ik de koorden weer dicht doe, moet hij stilstaan en wachten (zonder te gaan grazen of even een paar bladeren uit de boom te trekken) uiteraard heeft hij dan wel een halster om, maar hij neemt de opdracht alsnog heel serieus.
Dit ben ik ook in de bak met hem gaan doen; wachten tot baasje weer bij je komt.
Op de foto is zijn geconcentreerde koppie duidelijk te zien.
Toch kan hij niet altijd serieus zijn. Laatst was hij na het poetsen de box van Marnix ingedoken. Altijd leuk, een andere box; smaakt het water hier hetzelfde, zit er nog wat in de voerbak... Ik liet het even en ging alvast zijn box drollenvrij maken. Sjoko liep de box weer uit en ging stro uit een kruiwagen eten. Prima, doe ik meteen de box van Marnix ook. Was dit verstandig... Nee!
Toen ik hen wilde pakken om hem naar de paddock te brengen, keek hij me met een schuin oog aan en ging er vandoor. Ik hoorde hem achter de boxen langs stommelen, daar staat hooi en stro opgeslagen en hij moest langs de shovel, zitmaaier en caravan, maar het lukte blijkbaar om een rondje te lopen en ik kon hem weer opwachten. Maar zodra hij mij in het oog had draaide hij om en draafde de andere kant weer op. Dus ik terug lopen en hem weer opwachten en hij weer omdraaien en weg draven. Dit ging zo een tijdje door..., maar de pretbek waarmee hij me elke keer aankeek voor hij zich omdraaide sprak boekdelen. Paarden als Sjoko hebben het nodig om soms even lekker ondeugend te mogen zijn...
Ik maak elk najaar een standfoto van hem om zo zijn ontwikkeling te volgen.
november 2021 Hij was gegroeid en meer in verhouding gekomen
oktober 2022 Hij is dit jaar nauwelijks gegroeid, maar toch heeft hij nu een heel andere uitstraling. Alsof hij beter in zijn lijf past...
Het jaar eindigde voor Sjoko niet zo leuk.
Vlak voor kerst kregen en paarden hun jaarlijkse enting. De volgende ochtend had ik eerst niets in de gaten maar vond het wel opvallend dat ik moeiteloos alle 'nachtdrollen' in Sjoko zijn box zag liggen. Conclusie; die heeft zich erg rustig gehouden vannacht... Maar zijn gedrag bij het brokvoeren was totaal anders. Normaal gaat het zo;
"Hé baasje! BROKJES!!!! schrok, schrans, op...!"
Nu ging het;
"Hallo-baasje, wat-is-er? Oo,- brokjes-mmm-lekker," knabbel, knabbel,knabbel...
Later bij het uit de box halen was hij duf en moe en hij had pijn in zijn hals; buigen of strekken in elke richting deed hij liever niet. De enting was hem duidelijk niet goed bekomen. Hij had gelukkig geen koorts.
Hooi eten uit een hooinet ging prima, maar grazen hield hij niet lang vol, dat was al te pijnlijk. Dit bleef een paar dagen zo. En hij was zo vreselijk duf... Hij snuffelt graag in een kruiwagen met drollen en dat deed hij nu ook;
"Altijd-leuk- drollen-snuffelen. Welke-zijn-van-mij-en-welke-zijn-van-Maaarniiixxx...," gaap, snurk...
Hij viel letterlijk in slaap met zijn neus in de keutels. Ik heb maar een schaar gepakt en zijn manenboog bijgeknipt... Elk nadeel heeft zijn voordeel!
Een volgende dag wilde hij na het poetsen toch graag kunstjes doen. Gezien er met zijn evenwicht niets aan de hand was toch maar gedaan. De jambettes gingen redelijk goed. Sjoko wilde ook graag een buiging doen."Weet je dat zeker? OK, doe dan maar."
"Kan-best-buiging. Bennik-goed-in. Voetjes-naar-voren, neus-naar-mijn-voorknieën, hals-een-beetje-rond maken.... AUAUWWW!!! Sstomm-idee, doe'k-nie-nog-een-keer..."
Na kerst ging het elke dag een beetje beter en rond de jaarwisseling was hij weer de oude. Maar het deed me wel wat om mijn altijd vrolijke paardje zo te zien.
En nu zitten we al in 2023. Wat zal dat ons brengen?
Sjoko draaft het nieuwe jaar vol vertrouwen tegemoet.
Ik ben nu alweer benieuwd naar Sjoko zijn toekomstige avonturen. 
Die blik die ze je soms geven... Daar kun je alleen maar om lachen wat maar goed is ook. 
Je beschrijft het ook wel heel beeldend, ik kan het zo voor de geest halen allemaal 
. Geen idee wat ze erin stoppen tegenwoordig voor rotzooi, vroeger had ik echt nooit problemen.
