Geplaatst Voor degene die zich afvragen hoe mijn cap eruit zag, ik ben blij dat ik hem op had. Binnenkant van alles stuk en deuken erin. Toen ik eraf viel bleef ik ook even liggen en zitten, omdat ik de klap goed voelde. En paardlief? Die huppelde nog vrolijk om mij heen, lekker gek doen. Maar toen hij klaar was, riep ik hem bij mij (terwijl ik nog op de grond zat) en gaf hem een paar koekjes. Hij had zijn hoofdstel ook uit (eraf gegaan tijdens de val) dus ik was alleen maar blij dat hij keurig bij mij bleef en kwam toen ik dat vroeg. Aan zijn koppie was ook duidelijk te zien dat hij het niet expres deed, de goedzak.
Helaas werd hij in december/januari niet helemaal zichzelf en liep hij ook niet fijn. Hij wilde wel heel graag en dat brak mij.. Aangezien hij op een plekje stond met zomers gras en ik dat niet meer aandurfde hierdoor, moest ik wel echt een nieuwe plek zoeken. Ik was al aan het zoeken, maar er kwam onder andere droes in de buurt. Dus dan wordt je erg voorzichtig met langs stallen te gaan. Maar uiteindelijk een stalling gevonden waar de staleigenaar (zover dat gaat natuurlijk) mee denkt. 2 Weken voor de verhuizing ging Elano weer de goede kant op. Lieve stalgenootjes hadden mij en Elano gebracht met de trailer en we zijn veilig aangekomen. De volgende dag moest hij echt zijn spanning en stres eruit rennen. Buiten wandelen ging in het begin amper, maar ondertussen maken we wandelingen met combi rijden van 3 uur en dat gaat tot nu toe super!
Met hulp van mijn verzorgster, vriend en familie ben ik langzamerhand het vertrouwen terug aan het krijgen in het rijden. Ik weet dat hij echt super braaf is en toch zit die angst er goed in. Vooral door het schuivend zadel (ligt nu goed na aanpassing kussens en andere inlages.). Elano volgt buiten al te graag, dus vaak had ik dan iemand vanaf de grond mee voor zowel foto's als voor de steun voor mij en Elano.
Ook hebben we samen met mijn verzorgster ervoor gezorgd dat Elano het bakrijden nu ook snapt. Buiten kent hij het wel, maar in de bak snapte hij er helemaal niks van. Verzorgster erop en ik vanaf de grond hulpen geven. Toen ging ik langzamerhand ook een beetje de boel oppakken. Het is nog lang niet perfect, maar met een lichaam die niet altijd meewerkt, angst, een boomloos zadel waar ik aan moet wennen, een paard waar ik weer aan moet wennen en het algemene rijden waar ik aan moet wennen is niet een geweldige combinatie. Maar het is vooral veel doen en het vertrouwen weer terug krijgen, zodat ik niet alleen denk wat ik moet doen, maar het ook doe. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan.. En even op een ander paard opstappen doe ik ook niet, zeker een paard wat ik niet ken. Vind ik alleen maar enger. Daarbij, Elano is gewend dat ik angstig/onzeker ben en daardoor erg gespannen kan zitten. Hij stopt dan eerder dan dat hij er vandoor schiet. Erg fijn zo'n meedenkend paard!
Kwaliteit is enorm achteruit gegaan door het verkleinen via een upload site, maar goed. Gaat nu toch meer om 'gewoon leuke kiekjes'.
1. Eerste keer er weer op na onze winter-rijstop. Mijn heupen waren écht niet blij, was het helemaal niet meer gewend en dan gelijk zo'n breed paard met 'koud' weer. Maar super braaf zoals verwacht.
2. Sprong vooruit, een van de eerste keren dat we echt stukjes gingen draven (dus niet een paar pasjes). Hij vind het nog best lastig om niet achter mijn moeder te gaan lopen, zeker omdat het ruiterpad een stuk zwaarder is dan het fietspad.
3. Zelfde pad als het filmpje, maar dan de andere kant op en een andere keer. Op het einde schoot hij er even vandoor, fietsers uit de duinen zijn levensgevaarlijk. Dat hoort niet, dus ze eten je op. En blazen als een arabier!
Maar ik ben blijven zitten en het heeft er voor gezorgt dat ik uiteindelijk ook weer wat meer durfde.
4. Ons aller eerste sprongetje. Ik dacht dat ik dood ging. (Ik ben al geen held met rijden, maar springen? Pff. Er zijn weinig paarden waar ik het echt mee durf. En dan ga ik met een paard springen, waar ik letterlijk maar 1 keer een hindernisje heb gedraafd.
) En hij snapte even niet dat het de bedoeling was dat we er over heen gingen i.p.v langs. Maar we hebben het wel gedaan. Lang niet perfect, maarja. Wat verwacht je van de aller eerste sprong voor beide? Hij kent vrijspringen, maar dat is toch anders. En ik spring zelden, de laatste keer springen zal al denk ik 2-3 jaar geleden zijn? In totaal 4 keer overheen gegaan en toen hij het door had, werd hij erg enthousiast. Toen moest ik hem zelfs even tegen houden, met gevolg dat we te langzaam gingen, voetje voor voetje. 
5. De galop in de bak gaat ook steeds beter, ik vind dat nog reuze spannend. Maar langzamerhand, stapje voor stapje een stukje verder. Vorige keer verloor ik mijn beugel door het optrekken van mijn benen (hoezo spanning?) maar dat maakt hem allemaal niet uit. Hij luisterd gelukkig ook keurig naar draf/stap of ho. Al staat hij dan wel klap-boem stil als hij stil moet staan.
Dit was de tweede keer galop zonder hulp vanaf de grond. Volgende keer een stukje verder galopperen.
6. Gister waren mijn zus, nichtje en neefje en hun hond mee naar het strand. Kleine camera mee voor leuke kiekjes. Lekker over het strand kunnen stappen en in de duinen gedraafd en zelfs paar pasjes galop gedaan. Helemaal happy! En dat terwijl Elano energie te veel had, dus dat maakt het voor mij niet minder spannend. Maar super braaf naar mij luisteren! Stapje voor stapje komen we er wel weer!
Oh, let maar niet op mijn jas, die was dubbelgevouwen.
7. Als hij zijn oren niet naar voren wilt doen, help ik hem wel even.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
Op naar meer (rij)kilometers met mijn snorremans.
) 
.
. 
