Als je op een berg woont met een eigen stuk bos e de paarden aan huis is er altijd wat te doen.
De laatste decemberweken hebben we naast heerlijk genoten van de rust en gezellig eten samen ook fijn geklust, waardoor ik nu dan ook een bak heb!
Is ‘ie precies het goede formaat? Nee, dat niet. En er groeit nog zooi in die er nog uit moet, net als wat stronkjes en dingen. Maar jee, ik heb gewoon een eigen bak aan huis, hoe heerlijk!
Voor en na foto van mijn bak:
Dit is mijn poetsplek. Ik had plannen om een balk te maken heel ergens anders, maar een haak in deze olijf werkte eigenlijk best. Straks in de zomer is een schaduwplek goud waard.
Sol is mijn vierjarige PRE hengst en WAT ben ik gek op hem. Met hem voelt alles vanzelf te gaan, alsof het allemaal zo moet zijn. Het moment dat ik hem zag wist ik dat ik hem gevonden had. Het voelde als thuiskomen. Hij is mijn leermeester en mijn grote witte vriend (en eigenlijk ook gewoon nog maar een gup met zijn vier jaar).
Knuffel voor mijn vriend, een kanjer is het
Afgesloten met een stukje bitloos, deze hackamore had Sol nog niet eerder geprobeerd en hoewel hij bitloos nog erg zoekt naar de bedoeling en dat hem wat onzeker kan maken, doet hij zo hard zijn best!
. Wat een sierlijk hoofd!! 
), maar dit heeft ook wel wat! 
