Geplaatst Omdat het een aardige rit is (2,5 uur in ideale omstandigheden.) en het richting de kust is (dus nooit ideale omstandigheden.) vertrokken we op de middag zodat Sam een nachtje kon bekomen voor de wedstrijd. Dat bleek maar goed ook.
We waren nog niet uit de ene file of we kwamen al in de andere. Via facebook werd er druk heen en weer gestuurd tussen de teamleden waar files stonden. Er kwam plots een paniekerig berichtje door van een teamlid dat met twee klapbanden stond met de trailer op 80km van de locatie. Veel heen en weer gebel later waren ze op een parking geraakt waar het paard kon grazen, waren er reservebanden en materiaal geregeld en hadden we afgesproken dat als wij aan kwamen, we Sam zo snel mogelijk installeerden en mijn man zou terug rijden met de vrachtwagen om hen en het paard op te pikken zodat die niet op een trailer met reservewielen moest.
Eenmaal aan gekomen na een rit die uiteindelijk een kleine 5 uur in beslag genomen had in plaats van 2,5 was het even all hands on deck. Sam en hond + benodigdheden er uit. Materiaal en reservespul er in en mijn man vertrok om paard en ruiter op te gaan pikken en de trailer terug rijdbaar te maken zodat die ook van die parking af kon.
Ik leende voor mijn avond-training een cap en een zweep van mijn al aanwezige teamgenoten omdat die natuurlijk in de camion waren blijven liggen en ik kon Sam even wat losrijden. Vrijwel meteen werd duidelijk dat Sam zich niet op zijn gemak voelde in de ringen. Ik kreeg hem wel in meewerk-modus maar hij werd net niet helemaal ontspannen. Na wat simpele rondjes besloot ik maar het beste er van te maken de dag erna. Sam werd na verzorgd, om 22:00 kwam de freubel wiens trailer kuren had aan en hielpen we hen nog even met installeren en aten we samen wat. Toen de spanning en emoties van de dag een beetje van mijn teamgenoot af waren en de buiken gevuld konden we rond een uur of 1 gaan slapen voor een paar uurtjes.
Op de dag van de wedstrijd was Sam even druk maar eenmaal hij zijn ochtend-knuffel gekregen had werd hij weer rustig. Ik was ook iets te rustig waardoor we even in tijdnood kwamen met inrijden.
In theorie moet Sam die 1e proef met twee hoeven in zijn neus kunnen lopen en behalve diezelfde spanning van de dag er voor deed hij dat eigenlijk ook. Want Sam is Sam en Sam is gewoon een ongelooflijke topper! Ik was niet helemaal tevreden over mezelf maar mijn teamgenoten (ook de meest kritische) kwamen meteen helemaal enthousiast naar me toe dat het een goede proef was. Maar zo werd ie niet echt gewaardeerd. We bleven steken op 66,8% en dat leverde ons een 11e plek op van de 20. Voor de tweede proef kon ik wat langer losrijden en op een storing in de eerste middendraf na (hij schrok van zichzelf. 
) was het IMO op zich geen slechte proef. Maar door dat ik voelde dat hij niet helemaal op zijn gemak was, heb ik er ook niet alles uit gehaald.Ik had het gevoel dat ik soort van moest beslissen tussen “correct en vertrouwen geven maar te braaf of risico nemen… En Sam doet zo vreselijk veel voor me… De keuze was gewoon heel snel gemaakt.) En met een brave, correcte proef kom je gewoon niet ver op het IPK. Ik baalde na mijn proeven heel erg, het was heel dubbel. Aan één kant ben ik overtuigd dat ik juist gekozen heb. Aan de andere kant baal ik omdat ik weet dat hij zóveel meer kan laten zien en net dan lukt het niet. Één van de drie jury's gaf me 68,6% en zette een mooi complimentje onderaan het protocol (dat hij goede bewegingen heeft 
) en één jury trok met 63% en een paar aparte opmerkingen die ik op het filmpje niet terug kan vinden (zoals achterwaarts niet diagonaal terwijl die dat wel was en één opmerking die niet eens bij de oefening past. 
) het gemiddelde flink naar omlaag waardoor ik wederom op 66,1% op een tiende plek eindigde. Consequent waren we dus iig wel. 
Inmiddels zijn de filmpjes bekeken, de emoties en de stress gezakt en kan ik weer relativeren… Op het IPK rijden de 20 beste combinaties van onze bond (als het goed is.) en als we op een dag met een flinke dip -die eigenlijk woensdag al begonnen was- en een flink slaaptekort, dan alsnog in de middenmoot kunnen eindigen, dan zijn we gewoon echt niet slecht bezig. Meer routine opbouwen in dit niveau zodat ik hem iets meer op lengte kan rijden ook in die verzameling want daar liepen we een beetje tegen aan en hij heeft al een kort halsje dus het beeld wordt daar echt niet mooier van, en hopelijk volgend jaar gewoon keihard knallen! Ik ben verschrikkelijk trots op Sam dat hij zich zo weerd tussen al die klasse-bakken die daar mee lopen als ukkie.
Zo vreselijk blij met hem, dat hij elke keer weer 200% voor me wil gaan. Het is echt een uniek dier!En ik ben mijn teamgenoten super dankbaar! Omdat enkel collega-wedstrijdruiters dat unieke “baal moment” begrijpen en erkennen. En ze hebben er grandioos op gereageerd!
Mijn tegenvallende resultaten weerhield Limburg er gelukkig niet van om de titel mee naar huis te nemen!
https://scontent-bru2-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=5DCD9375
https://scontent-bru2-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=5E08779F
Flinke man!
Het was uiteindelijk een prachtige dag met een geweldig stel mensen en ik durf te zeggen dat nieuwe vriendschappen ontstaan zijn tussen mensen die in andere omstandigheden elkaar simpelweg niet hadden leren kennen. Dus "when all is said and done" was het een fantastisch IPK!
Zaterdag avond stond ik om half twaalf nog bij Sam te zorgen dat die helemaal comfortabel was om vervolgens de gevolgen van een lichte uitdroging "even" weg te werken voor ik ging douchen. En zondag was Sam fris en fruitig en baasje is pas sinds vandaag weer enigszins op haar positieven.
!! 
Ik moet dus alleen modelleren ongeveer een keer per week om het echt mooi te houden maar als ik geen wedstrijd heb ben ik daar wel lakser in. Dan is het gewoon de eerste keer terug knippen gewoon moeilijker.
Dus het kan wel zijn dat ik ook wat verkrampt zit in mijn rug en schouders.
