Het is weer een jaar vol gedoe geweest maar we gaan "gewoon" rustig door en doen ons best.

We begonnen ons seizoen met een uitsluiting.

Het gevolg was dat ik erg onzeker was. (sowieso wel een issue dit jaar.) En ik reed dus vol goede moed de proef die ik geleerd had. Sam voelde heerlijk, stond er zo fijn aan... Kreeg een belletje (want: programma fout.) concludeerde dat ik de foute proef geleerd had, raakte in paniek en ondanks dat ik een lezer had kreeg ik het gewoon niet meer verwerkt. Dus nog eens twee programma-fouten later kreeg ik het 3e belletje en mocht ik de ring verlaten. Ik werd even gewoon keihard geconfronteerd met mijn hersenletsel.... Zo snel werkt mijn koppie niet meer. Overschakelen doen we niet meer aan.



Je weet wat ze zeggen; Meteen weer in het zadel stappen. Dus de week er op reden we meteen terug mee ondanks dat dat eigenlijk niet gepland was.

Hier mochten we voor beide proeven een prijsje in ontvangst nemen met 68,4% en 65,8%
Op naar de volgende, een locatie waar Sam altijd extreem heet is. Het is me onduidelijk waarom want hij heeft daar bijna een jaar gestald gestaan. Maar ik heb altijd een bommetje onder me. Hij schrok ook nog eens van een geluidsbox waardoor ik de ring in galop verkent heb omdat ik de drafknop kwijt was. Toen ik eindelijk de draf gevonden had sprak de jury me ineens aan. Na wat overtuiging had ik Sam in vrije-tijdspiaffe waardoor ik haar te woord kon staan en belandde ik in een eenzijdige discussie met de jury nog voor mijn proef begon. Ik hoef vast niet te zeggen dat Sam zijn spanning niet beter werd van die situatie.






Jury twee vroeg na de tweede proef of dit zijn eerste proef van de dag was omdat hij zo heet was...



Tsja, wat kan ik zeggen..... Ik houd van apart.

Sam besloot in samenspraak met een tuinleeuw om bovenop me te komen liggen na die wedstrijd en mijn been een beetje te breken (alleen het kuitbeen gelukkig.) waardoor we een sprong maken naar juni. Ik had nog drie selectie wedstrijden van de zes die ik kon rijden en ik heb er drie nodig om in aanmerking te komen voor een selectie. Dus ik besloot om iets vroeger dan misschien slim was te starten en dan maar één proef te starten ipv twee. Enkel mijn "hoofdproef" dus. Mijn kinesist keek lijdzaam toe en zei alleen maar "zolang je er niet weer onder gaat liggen zou het geen kwaad moeten kunnen..."

Sam was zijn fantastische zelf en liep zomaar naar een 3e plek met 66,3%

Gewoon, omdat hij grandioos is.

Een drietal weken later startte ik mijn 2e selectie-wedstrijd met 'm. Ook daar liep hij erg fijn ondanks dat het vrij warm was. Op weg naar de piste schrok hij zich wel half lam van een paard met een zebra-vliegendeken.


We reden naar een 2e plek met 66,9%. Achter een combinatie die een niveau hoger rijdt. (we hebben een inrijproef die onder ons niveau is en een hoofdproef. In praktijk rijden we dus in onze hoofdproef altijd tegen de combinaties van een niveau hoger. Alsof jullie Z ruiters als eerste proef een M proef starten zeg maar.) Voor de selectie die wel "gescheiden" gehouden wordt per niveau was dat dus een 1e plek.

Deze locatie ligt te midden van sportvelden en Sam was vrij geobsedeerd door een honkbal spel dat langs de trailers plaats vond. Ik geinde nog "Nou Sam, kijk aan, als het straks met de proef niks word kan je misschien gaan honkballen."
Een bevriende ruiter keek me een beetje vreemd aan toen ik na het zien van de uitslag mompelde "geen honkbal voor Sam dus...."

Ik weet niet of ik me zorgen moet maken om het feit dat de ruiter verder geen uitleg vroeg.




En dan komen we op afgelopen zondag waar we in de regen een voorzichtige maar vrij correcte proef konden rijden. De galop aansprong vanuit de achterwaarts ging niet helemaal zoals ik in gedachten had en dat kostte punten. En door dat de piste vrij glad was, kwamen zijn verruimingen niet zo mooi uit de verf terwijl dat normaal de dingen zijn waarop ik met Sam punten kan scoren. We zetelde ons desalniettemin opnieuw op een 2e plek met 67,3% opnieuw achter de combinatie van de wedstrijd er voor. Sam die een jaar geleden weigerde om aan de hulpen te blijven in een natte piste en dan altijd extreem opspande, plenste nu ogenschijnlijk vrolijk door de plassen heen en deed gewoon zijn werk.


Het leverde ons zelfs een kranten-artikeltje op.








En blij met mijn Sammeke natuurlijk
