Geplaatst Ook ik wil graag nog een overzichtje plaatsen van afgelopen jaar.
Iedereen maakt ieder jaar weer van die leuke overzichtjes.
Ik wilde dit ook en ging ook iedere maand lekker veel foto’s maken.
Niet wetende dat dit het laatste topic van mijn lieve Jip is geworden.
In januari zat Jip niet zo goed in zijn wintervacht maar samen met lekker veel eten en een goed warme deken kwamen wij de kou en de daarop volgende ‘syberische’ tijger wel door
Langzamerhand werd het weer mooi weer en begon je zo weer een half beetje te verharen. Je kwam nooit helemaal goed uit je vacht maar uiteindelijk kwam daar weer een mooi nieuw pakje haren onder vandaan
Wat een leuk duo waren jij en onze andere vriend Larix toch ook
Je was heel goed in gek doen en daarna ontzettend onschuldig kijken.
Soms had je volgens mij niet eens door dat je een beetje gek was
We zijn beide dol op wandelen. Vroeger liepen we zo maar 10 km.
Nu was het vaak niet meer dan een kilometer omdat je dan te moe was.
Lieve oude pony van mij
Ondanks de uren zorg die jij nodig was, was ik zo gelukkig met jou en Larix.
Jullie waren zo leuk
Helaas werd je heel erg mager.
Ondanks het voer kwam je niet aan.
De dierenarts zat ook met zijn handen in het haar.
Geen PPID, goede bloedwaarden, goed eten, wat is er dan?
Toch knapte je daarna weer iets op,
Soms zijn oude paarden ook niet te voorspellen maar zoals ik ook al schreef in een ander topic, wist ik dondersgoed dat dit iets anders betekende.
8 oktober was de meest gitzwarte dag in mijn leven.
Je opleving had je de laatste energie gekost.
Het leek eerst op krampkoliek maar toen de volgende dag je darmen gestopt waren, was je lijf op.
In mijn armen, naast je grote vriend Larix ben je gegaan.
Liefste Jip, ik mis je zo vreselijk.
Ik wil alle lieve bokkers ontzettend bedanken voor de berichtjes in mijn in memoriam topic. Ik heb echt heel veel aan jullie steun gehad.
[IM] De liefde van mijn leven is er niet meer, dag lieve Jip
En ineens waren Larix en ik nog maar met zijn tweeën, net voor de verhuizing.
Ik wist echt niet wat ik wilde. Aan de ene kant wilde ik geen pony’s meer.
Ik besloot te kijken voor een stallingsplekje voor Larix.
Ik wilde hem niet verkopen maar kon ook niet meer voor hem zorgen, ik zat alleen maar te huilen.
Tot het moment dat ik naar Larix ging.
Wij waren de enige 2 die het meest verdrietige in leven samen hadden meegemaakt. Dit maakte ons 2 zo ontzettend hecht.
Larix en ik hebben uren gewandeld samen om de spanning maar wat kwijt te kunnen.
Intussen had ik de sleutel van mijn huis gekregen.
Het huis met alle voorzieningen voor Jip maar ja, die was er al niet meer.
Met heel veel tranen heb ik toch alles gereed gemaakt.
Ieder moment deed me denken aan dat ik dit voor Jip zou doen.
Toch was ik ook erg blij met de keuze om Larix toch thuis te kunnen houden.
Ik heb 5 jaar al met hem gewerkt om van ‘onhandelbaar’ naar ontzettend lieve pony te gaan.
Natuurlijk moest er ook een nieuwe vriend bij.
Deze pony zal nooit een vervanger voor Jip worden maar ik wilde wel een nieuwe vriend voor Larix.
Ik kreeg het aanbod om een appaloosa te krijgen en als het goed ging, mocht hij bij mijn nieuwe huis blijven. Hij had wel al een stamboeknaam maar nog geen roepnaam.
Al snel was de keuze gemaakt, Coco, net als de Disney film. Zo zal ik Jip nog een keer nooit vergeten.
21 december kwam hij dan, eerste keer een halster om, kent verder nog helemaal niks maar wat is hij lief
Na een week is hij helemaal dol op Larix en mij.
Vooral voor schouderkriebels komt hij bij je.
Komend jaar hoop ik dat Coco en Larix zo goed blijven klikken.
Met Coco wil ik alle beginselen gaan oefenen zodat ik een goede basis heb voor als hij straks (over 2,5 jaar) een goede menpony wordt.
Met Larix wil ik zo sterk verbonden blijven en genieten van onze kilometerslange wandelingen
Namens Coco, Larix, mij en Jip van daarboven wensen wij jullie ene heel fijn en liefdevol 2019 toe.
