Geplaatst 
Het is weer die tijd van het jaar!2018 was een... raar jaar. We hebben veel overwonnen maar de weg er naartoe had weer flinke hobbels. Desalniettemin gaan we altijd maar door en kijken we niet teveel achteruit. Toch soms wel een beetje, om in ons achterhoofd te houden waar we vandaan komen.
Onze vorige topics:
2015: [ITP] Een jaar van overwinnen, afsluiten en een enorme uitdaging
2016: [RIJ-ITP] 2016 met Rock-it; vallen en opstaan (altijd weer doorgaan)
2017: [RIJ-ITP] Het 2017 van mijn kanjer Rock-it, leren loslaten
En waar onze hele geschiedenis samen in terug te vinden is:
[PP] [VOLG] Rock-it, rock my world.
In 2017 heb ik Rock in training gezet bij mijn instructrice, omdat we er zelf niet meer uitkwamen met het zadelmak maken. Ook tijdens die training vielen we soms enorm terug, het vluchtgedrag van Rock was echt een heel moeizaam probleem. Toch is hij, dankzij het geduld, de kennis en de kunde van de mensen die zo hard met hem gewerkt hebben, inmiddels toch echt een rijpony geworden. In dit filmpje is in vogelvlucht het leerproces van Rock in die 9 maanden te zien.
1. Uiteraard sierde Rock weer met verve onze kerstkaart eind 2017:
2. We hadden sneeuw in maart:
3. En een maand later lagen we samen te chillen in het lentezonnetje.
4. Ook organiseerden we met wat stalgenoten een leuke speeltuin:
In april stond alles even helemaal op z'n kop. Door omstandigheden konden we niet blijven op de stal waar Rock in training stond. Ik moest heel snel keuzes maken, en besloot dat we nog niet op eigen benen konden staan. We hadden eigenlijk maar één keus, en dat was verhuizen. We konden mee met mijn instructrice. We wisten dat het voor tijdelijk zou zijn, zodra ik wat anders gevonden zou hebben en ik had voldoende vertrouwen met Rock opgebouwd om zelf verder te kunnen, zouden we onze eigen weg gaan. Op dat moment was echter alles even heel onzeker en hadden we ook een hoop verdriet om de situatie. Verhuizen is één ding, waar ik vanwege de situatie ook helemaal achter stond, maar ik was wel genoodzaakt om Rock en zijn beste maatje uit elkaar te trekken. Daar was ik letterlijk ziek van. Toen we wegreden van de stal was mijn hart gebroken, voor die twee vriendjes... Er zijn heel wat tranen gerold die dagen.
Een paar dagen voor vertrek maakte ik deze foto van hen:
5.
6.
Rock deed het goed op de nieuwe stal. We konden de training weer hervatten en het leek wel alsof de verhuizing hem alleen maar verder bevestigd had. Hij deed keihard zijn best. Ik had persoonlijk wel heel veel moeite met de verhuizing. Ik vond het moeilijk om te aarden, maar Rock leek er wel chill te zijn dus het was goed zo. We hebben kilometers gemaakt in het bos aan de hand, we oefenden samen door onder het zadel en ik heb heel wat uurtjes met hem doorgebracht deze zomer in de zonnige paddocks.
7. Een kennisje wilde graag een fotoshoot komen doen van Rock als oefenmodel. Daar zeiden we natuurlijk geen nee tegen. Eind mei in de hete avonduurtjes, tegen de 30 graden:
8.
9. In juni kon ik een hele hoge wens van onze bucketlist afstrepen: we deden met Rock mee aan een clinic Extreme Mountain Trail, helemaal in Bergeijk. Wat was dat een ongelofelijk toffe ervaring om samen te doen!
Zie ook: [ITP] Extreme Mountain Trail met Rock!
10. Ook op de nieuwe stal begon het niet lekker te lopen. In de tussentijd vonden we een stal bij ons in de buurt die perfect aansloot bij wat wij voor ogen hadden voor Rock in de toekomst. Na wat wikken en wegen besloten we dat het zonde zou zijn om het te laten schieten, en opnieuw stelden we een verhuisdatum vast voor Rock, na onze eigen vakantie zouden we richting Leidschendam verhuizen. De laatste maand op de stal vond ik verschrikkelijk en heb ik op mijn tenen uitgelopen. Meer dan eens heb ik jankend mijn stal staan uitmesten omdat ik me er zo slecht voelde. Belachelijk vond ik, ik ben een volwassen vrouw, maar gevoel is gevoel. In de training durfde ik ook niets meer. Ik ging er iedere keer op maar was het vertrouwen kwijt en wilde alleen stappen. Mijn zinnen stonden helemaal op het hoofdstuk: Na De Verhuizing. Want dan zou alles beter worden en zou ik ook weer in staat zijn om het rijden op te pakken.
De dag na terugkomst van vakantie hebben we Rock meteen verhuisd. Hij leek dit keer wat meer tijd nodig te hebben om te aarden, maar dat is begrijpelijk met twee verhuizingen in korte tijd. We hebben hem de tijd gegeven en ook ik vond weer rust. Wat een verademing was het op deze stal. De rust, de mensen, en... Land! Rock zijn eerste dag op het land dit jaar!
11.
Rock mocht binnen een maand al gaan wennen in de groepsstal, waar hij als het goed zou gaan met de andere paarden, 24/7 zou mogen komen wonen. Wat een verademing! Na een wenperiode mocht hij er fulltime bij en dat is echt de beste beslissing geweest die ik ooit voor hem had kunnen maken! We zijn beiden weer helemaal relaxt en blij, wij hebben ons plekje gevonden.
12.
Het rijden ging ook in een stijgende lijn. Met mijn instructrice reed hij al heel snel in de bak en ik begon het stappen aan de longeerlijn weer rustig op te pakken. Mijn gevoel zat me nog steeds in de weg, er was een enorme drempel, maar ik begon het vertrouwen weer te krijgen dat het me zou gaan lukken.
13.
Op een zaterdag trok ik de stoute schoenen aan met aanmoediging van mijn vriend en stapte ik voor het eerst op zonder begeleiding
We hebben wat gestapt en gestuurd, maar wat een overwinning!
Daarna ging het eigenlijk alleen nog maar omhoog. Mijn angst verdween, ik durfde weer te draven op Rock, en vooral: ik durfde hem te gaan ríjden. Wat nou precies maakte dat we ineens weer door konden weet ik niet, maar we kijken niet te veel terug en alleen vooruit!
14.
En twee weken later reed ik voor het eerst zonder longeerlijn.
En vond ik mezelf lachend op mijn paard. We kunnen dit!
Nu durf ik weer doelen te gaan stellen, iets wat ik ruim een jaar niet heb gekund. Alles stond in het teken van zorgen dat Rock een stabiele rijpony werd. Ik heb er nooit aan getwijfeld dat hij dat zou worden, maar ik wilde er ook geen tijdsindicatie meer aan hangen. Dat heb ik twee jaar geleden al wel afgeleerd. We hebben nu nog minimaal 2 keer per week les, ik durf er zelfs over na te denken om meer zelf zonder begeleiding te gaan rijden. Ik ben stiekem aan het dromen van eerste galopjes. Van aan de hand naar buiten gaan met iemand er op om te oefenen... En voor volgend jaar misschien wel te paard door de Vlietlanden in plaats van er naast?
We gaan er voor!
15.
De laatste foto is voor de twee vriendjes. Rock heeft nieuwe vriendjes en ook vriendje zal er overheen gekomen zijn. Maar het was een bijzonder stel dat ik voor altijd in mijn hart samen zal hebben.
