Afgelopen zondag fijn gelest, al was het in alle eerlijkheid wel een exercitie puin ruimen. De laatste keer dat ik bij Arne gelest heb was van het najaar, en m’n ‘huiswerk’ was het werken aan galop-appuyementen. Dat heb ik natuurlijk braaf gedaan, daarnaast op eigen houtje geknutseld aan piaffe-passage overgangen, wat best goed liep, en waar Arne heel lief via filmbeelden nog mee meegekeken heeft om wat tips te geven.
Maaaar….toen werd ik afgelopen maand een beetje overmoedig.
Na het Rossfechten (= schermen te paard) Symposium van afgelopen Mei, had ik me voorgenomen om voor de volgende editie de galoppirouette onder de knie te hebben. Ik heb deze oefening een aantal keer op schoolmasters gereden, maar verder weinig ervaring mee. Dus (helaas) een domme fout gemaakt in de aanleerfase, waardoor Santi als reactie pivots begon te doen in plaats van pirouettes. Ik gaf hem geen steun met been/lies aan de binnenkant van de buiging, waardoor hij over zijn schouder viel en ik hem dus min of meer ‘de grond in reed’ in plaats van hem te helpen zichzelf op te tillen. Santi was hiermee duidelijk zelf erg in zijn nopjes, dus hij heeft het tijdens de les ongeveer dertig keer aangeboden. Uiteindelijk gaf Arne me als tip om het één keer bewust als oefening te vragen en een volledige ronde te pivotteren. Dit omdat Santi letterlijk probeerde mijn zithulpen te volgen en eigenlijk heel gestresst werd van het feit dat hij zijn best deed en geen bevestiging kreeg.
Zoals Arne mooi zei en wat me ook wel aan het denken zette: “Santi probeert te doen wat je zit hem verteld, en vervolgens voelt hij ook wel dat jij er niet blij mee bent. Dus blijft hij het aanbieden want hij wil het zo graag goed doen.” Hier een stukje film, waar je goed kunt zien wat er fout gaat. En nee, m’n houding is niet erg netjes. Ik kan je zeggen, dit is verdomd lastig uit te zitten.
Enfin, daarna gewerkt aan het steunen vanuit de beenhulp, om het inzetten van die pivots ook te kunnen opvangen, en dat ging uiteindelijk heel goed. Uiteindelijk de pivots uit het systeem kunnen krijgen. De volgende dag merkte ik direct resultaat, aangezien ik nu m’n appuyementen terug had. Helemaal happy, want ik was toch wel even geschrokken van de berg rommel die ik ervan gemaakt had.
Dus nu voorlopig maar weer braaf met de appuyementen bezig en de pirouette even laten voor wat het is. Verder hebben we in de les nog aan piaffe-galop overgangen gewerkt, om mijn zit wat te finetunen.
De foto’s zijn gemaakt door Wendy Kluvers en Jikke Huesken.
Twee Lusitano vriendjes op de poetsplaats, overgelevert aan de vlechtjes grillen van hun Penny eigenaren.
Na de warming up begon de les met achtjes met stukjes schouderbinnen en travers op de cirkel. Dit blijft een uitdaging voor Santi, maar hij doet z'n best.
Dikke smile.
Wat galopwerk.
Surprise pivot.
Santi is afgelopen Valentijnsdag 9 jaar geworden. Ik kijk nog iedere dag op van hoe breed hij geworden is, hierbij vergeleken was hij als zesjarige echt een schriele garnaal.
Santi’s knappe gezicht.
Van de piaffe-galop overgangen werd hij flink wakker, dus even paar passen gas erop.
Na zo’n inspannende les moet je natuurlijk kriebels krijgen.
Normaal gesproken volgt hij los, maar er stond nog publiek aan de bak, dus daar moet je als echte showbink natuurlijk wel van genieten.
Was dit maar mogelijk 
Wat wordt Santi toch knap (goed, was 'ie al, maar t' wordt nog erger 
