Geplaatst 
.Het is een lange zit, dus veel respect als je het leest
. De foto's zijn zeker de moeite waard!In 1998 werd zij in Denemarken geboren, via oude eigenaren ben ik erachter gekomen dat zij voor een paar rashonden is geruild en zo in Nederland bij een boer terecht gekomen. Daar is er eigenlijk niks mee gebeurd en met niks bedoel ik te weinig. Kiet is redelijk verwaarloosd op die plek. Ze is drachtig geworden van de prachtige hengst Rory Rasputin en met haar mooie achtergrond kon dat niet anders dan een prachtig veulen worden. Hieruit werd Dimitri geboren in 2003. Die nu bij een (inmiddels) vriendin van mij staat en door het leven gaat als 'Witje'. Wat er in de tussenliggende jaren is gebeurd met Kiet is een compleet raadsel. Gelukkig heeft iemand haar bij die boer kunnen weghalen en is ze nogmaals gedekt door Rory Rasputin. Drachtig is zij verkocht naar iemand. Daar is in 2004 Blue Lands Rosey geboren. Zij staat inmiddels zo ver ik weet in Ierland. Helaas was Kiet niet op haar plek en merrie dat ze is, ging het niet meer. De eigenaresse besloot een baasje te zoeken voor Kiet die met haar merrie perikelen, maar ook haar hele verleden kon omgaan. In 2005/2006 is ze bij een nieuwe eigenaresse gekomen, met het idee haar te verkopen aan een fokkerij wegens haar goede papieren en goede veulens. In 2006 werd bij haar het laatste veulen van Kiet geboren: Jinja. Uiteindelijk werd Kiet niet verkocht en bleven Kiet en Jinja bij elkaar.
In 2010 kom ik om de hoek kijken, ik ben gevraagd om Kiet te rijden omdat ze dusdanig scheef is. Eerlijk gezegd zat ik er echt niet op te wachten, ik vond Kiet echt niet leuk. Maar het idee dat ik haar dochter Jinja iedere dag mocht poetsen, daar deed ik het wel voor. 2 november 2010 was mijn eerste les op Kiet. Ze stond tegen de wand van de stal, extreem angstig om te worden aangeraakt, kopschuw, zadelschuw, borstelschuw en dekenschuw. Bang voor alles. Ik vond het leren rechtrichten erg interessant, het was voor mij een compleet nieuwe wereld. Op dat moment was ik 13.
Een foto uit 2011. Dik harig en zo scheef als wat.
Ik vond Kiet nog steeds niet zo interessant. Ze was vooral voor een hele hoop bang, kon niet zoveel en was daarnaast extreem in zichzelf gekeerd. Haar dochter was het tegenovergestelde. Ik mocht ook Jinja gaan rijden, haar heb ik later ook uitgebracht op wedstrijd. Kiet daarentegen vond mij wél leuk en na een half jaar veranderde haar houding. We ontdekten het buitenrijden en waren veel bezig met grondwerk en langzaam ging er een stukje wereld voor haar open.
Begin 2014 zijn we van stal gewisseld. Meer eten, langer buiten in een kudde, veel land en uitrijmogelijkheden waren erg geliefd bij Kiet. Ze kroop steeds iets meer uit haar schulp.
Van 2013, 2014 en 2015
Helaas was (en is) Kiet haar lijst van dingen die niet kunnen erg groot.
Vaststaan kon niet, andere paarden vond eng, een bit was geen optie, hoevenkrabben niet te lang, een zadel vond ze niet leuk, een trailer was not done, smalle gangen niet, donkere gangen niet, alleen zijn niet en zo ging de lijst nog een lange tijd door. Eind 2014 is Jinja verkocht en is mijn vertrouwen in mensen om mij heen dusdanig geschaad dat ik wilde stoppen met de paarden. Het feit dat mensen je iets leren om als waarheid aan te nemen en vervolgens zelf iets anders doen heeft mij geschokt. Het heeft me vooral heel erg wakker gemaakt om het Natural Horsemanship even wat anders te bekijken. Omdat er niet een oplossing is voor een paard als Kiet. Daarnaast kreeg ik een heftige epilepsie aanval en hersenschudding in dezelfde periode wat ervoor zorgde dat mijn VWO eindexamen in 2015 bijna de mist in ging. Ik kreeg het aanbod om Kiet over te nemen, daar heb ik vriendelijk voor bedankt. Want ondanks dat Kiet echt mijn maatje was, ik wilde haar toch niet hebben?
Ik geloof dezelfde avond was ik zo van slag, natuurlijk moest ik Kiet WEL hebben. Ik heb bij mijn ouders zo gezeurd. Tja.. We konden het makkelijk betalen, maar iedereen weet dat geld niet het grootste probleem is. Tijd... Ik ging toch studeren op de universiteit, wat moest er dan met Kiet gebeuren? Uiteindelijk heb ik 15 juli 2015 op mijn 18e verjaardag toestemming gekregen om Kiet te kopen, gelukkig stemde de oude eigenaar ermee in en sinds november 2015 heeft Kiet officieel haar laatste baas gekregen. Want nee, hoe dan ook ze gaat niet meer weg.
In een stuk beter velletje, begin 2015
In die periode knaagde er ook iets anders aan me. Ik heb zelf gewerkt op Ameland, op het strand mensen begeleiden. En mijn pony is nog nooit naar het strand geweest... Gaat lastig als je paard rond Amsterdam staat en geen trailer in de buurt laat. Ik ging met mijn vader met de trailer oefenen, maar verder dan 2 voorbenen ging Kiet nooit. Gelukkig is Bergen aan Zee niet heel ver, maar zo'n 50km. Kiet en ik reden vaak ritten van 20km in het Twiske, dus dat zou nog wel te rijden zijn. En zo vertrokken mijn beste vriendin, haar pony, Kiet en ik in de zomer van 2015 naar onze eerste stop in Heemskerk. De tweede dag reden we naar Bergen aan Zee en daar zouden we 12 dagen blijven. Kiet zou Kiet niet zijn als er niet iets fout zou gaan
... De ritten ging goed, de pony's voelden goed, hadden een heerlijk wei en wij een goed tentje. Één probleem: Kiet vond het strand en de zee doodeng. Ik heb op een hoop rare paarden gereden, maar nog nooit eentje die zo gauw de duinen in wilde rennen als Kiet 
. Na 10 dagen zou er een bevriende fotograaf langskomen om wat foto's te maken: 
De terugweg naar Heemskerk was verschrikkelijk
. We waren de weg kwijt geraakt en hebben uiteindelijk 5,5 uur gereden. Dat was overigens de enige keer dat Kiet echt moe was. 
En natuurlijk mag een overzicht van alle oortjes foto's niet ontbreken
Eind 2015/begin 2016 ben ik ook naar Equiday geweest, met een mooie eye-opers. 'Help mijn paard heeft een gebruiksaanwijzing' goh wat klonk dat bekend. Hoewel ik het gepraat in de demo wel kende, vond ik het zo'n mooie gedacht daar moest ik wat mee. En zo kwam er toch een trailer in beeld. Via een goede vriendin bij iemand terecht gekomen van 2moons. Voor de naam mag zo een PB-tje
. Eens kijken wat Kiet ging doen. We hadden een dag ervoor uitgetrokken en binnen een halve dag stond ze in de trailer zonder te steigeren. Dat gaf hoop! 
. Zeker voor juni 2016: het Open Nederlands Connemara Kampioenschap. Niet omdat Kiet en ik kunnen dressuren of springen, maar wel omdat ze een Connemara is moesten we daar ooit heen! Pap oefende stug verder en zo ging Kiet voor het eerst met de klep dicht, de eerste meters rijden, de eerste 5 minuten rijden, naar het eerste half uur rijden. Er was een ding heel duidelijk, er zit hier een groot probleem. Ik heb de eerste ritten bij haar in de trailer gestaan, om te kijken wat ze deed en om haar vast te houden. Want ja... vastzetten kon ook (nog) niet. Het ging redelijk goed en we besloten af te rijden naar Ermelo. Hoewel
. Als ZZ-buitenritters maakten we een stop op Stroe en heb ik doorgereden naar Kootwijkerzand om daar weer opgehaald te worden en door te rijden naar Ermelo. Kiet kon haar oren en ogen daar niet geloven, allemaal Connieponnie's! 
HC gestart in de B leverde ons 186 en 193 punten op, iets wat ik absoluut niet verwachtte. Was ze dan echt zo op geknapt? Helaas ging Kiet niet met ons mee terug naar huis de volgende dag en moest uiteindelijk mijn instructrice komen om haar te laden. Een grote dip voor ons beide. Het feit dat ze in een trailer ging, betekende namelijk voor mij iets heel anders waar ik stiekem al een paar jaar naar aan het kijken was: endurance starten.
We hebben de zomer rustig aan gedaan en zijn in september opnieuw verhuisd naar een andere stal. Dit keer om 5 minuten stappen van het Twiske (natuurgebied) af, wat zou betekenen dat ik iedere dag lange ritten kan maken.
We zijn intensiever gaan trainen in de bak. Sinds december 2015 hebben we een nieuw WOW-zadel, een goede zadelfitter en zijn de lessen van mijn nieuwe instructrice flink toegenomen. Ook de stappen die we hebben genomen zijn huge geweest. Iedere 8 weken kon mijn fitter weer komen omdat Kiet weer rechter en sterker was. Wat ik de eerste 5 jaar heb gedaan qua rechtrichten valt in het niet met wat ik heb gedaan van december 2015 tot en met augustus 2016. Momenteel ligt er een recht zadel op een recht paard en blijft het hele spul ook nog eens liggen
. Iets wat ik voor onmogelijk heb gehouden.We zijn ook de trailer weer op gaan pakken, met een eigen trailer konden we nog vaker oefenen en ging dusdanig goed dat zelf mijn vader haar kon laden. En hij vindt Kiet nog steeds een grote hond, die hij soms uitlaat
(lees: Kiet trekt pap naar gras). En zo reisden we in oktober nogmaals af naar Ermelo, ditmaal voor de Ride and Run. Een hele prestatie voor ons allemaal. Mijn vriend heeft begin dit jaar zijn knie gebroken, daarnaast zijn zijn meniscus en voorste kruisband compleet afgescheurd en is er ook veel kraakbeen verloren gegaan. Nog maar 3 maanden ervoor liep hij nog met krukken. Een heel traject om eind oktober 5 km hard te lopen.
But, we did it!
Helaas ook dit keer bedacht Kiet dat Ermelo een stuk leuker was dan naar huis in de trailer. Gelukkig kon ook dit keer mijn instructrice ons uit de brand helpen. Het heeft een uur geduurd en ik heb even getwijfeld of ze wel meeging, maar ze stond erop. Wel werd even heel hard op al onze neuzen gedrukt het feit dat Kiet een groot trailerprobleem heeft en dat ze vrij gevaarlijk kan worden. Van het paard waarmee je met amper druk heerlijk kan grondwerken, is dan niks meer van over.
Maar we geven niet op en in 2017 staan een heleboel ritten naar mijn instructrice gepland om zo maar op zoveel mogelijk locaties te komen (en weer terug te gaan). Stiekem hoopt iedereen dat het gewoon aan Ermelo ligt
. Tijdens de Ride and Run werd me 1 ding heel duidelijk: Kiet wilt dit zo graag. En met die gedachte zijn we ons aan het klaarstomen voor klasse 1 endurance. Het afgelopen half jaar hebben we voornamelijk op snelheid getraind en op haar galop, omdat haar galop echt heel erg slecht is. December 2015 kon ze een halve bak in galop en buiten een metertje of 100. December 2016: zolang ik wil kunnen we galopperen in de bak en afgelopen week hebben we 2,4 km in galop gedaan.
. Hopelijk starten we in 2017 ook met lessen voor endurance!December sluit ik af met een bijzonder fotoshoot van Hypofocus, destijds gewonnen op Horse Event.
En geloof me: de linkjes zijn het compleet waard
Los
http://nl.tinypic.com/r/25sts8m/9
Mijn allermooiste merrie
http://nl.tinypic.com/r/2cppcvl/9
Momenteel is Kiet al 20 en hopen we dus in 2017 op haar 21e toch een klasse 1 wedstrijd van endurance mee te pikken en vooral heel veel in duin en bos te rijden
. Ik voel me nog iedere dag gezegend met deze mooie, bijzondere merrie. Ze geeft me zoveel . Het feit dat haar gebruiksaanwijzing minstens 200 pagina's mist en dat iedereen Kiet echt de allerliefste en allerbraafste vindt op stal... Dat ze tegenwoordig aan knuffelen doet en dat ik ook haar hoofd mag knuffelen. Als je me dat had verteld op 2 november 2010, dan had ik je heel hard uitgelachen. Het gaat goed mijn grote merrie 
, van zielig hoopje pony naar een vrolijk, open paard (dat zelf wortelen uit tonnen dúrft te stelen )Groetjes,
Feline en Kiet
Een reactie vinden wij heel erg leuk
Eeuwige dank aan Hypofocus die haar zo prachtig heeft weten vast te leggen!
. Moet ook bekennen dat de eerste keer in Ermelo ze een extra nacht in het stallenblok heeft overnacht waar het paard van Hans Peter Minderhoud kwam te staan, stiekem wachtte ze gewoon daarop 
. Ontzetten knappe pony ook 
