Geplaatst Al jaren rijd ik paarden voor een fokker, bijzondere en werkwillige paarden, zo had ik in januari nog de (net) 4 jarige Hindevrouwe (v. Florencio x Diorvrouwe, keur v. Vivaldi) onder het zadel. Nadat zij in januari de IBOP behaalde, het keur predicaat behaalde en naar huis ging met zwangerschapsverlof, mocht Fergievrouwe (v. Bordeaux x Thaliavrouwe, ster, pref, pres v. Ferro) met mij mee om zadelmak te maken en klaar te maken voor de IBOP, op dat moment was ze al voorlopig keur, 6 jaar oud en moeder van 2 veulens.
Hindervrouwe.
Al snel kreeg ze de bijnaam Furby en al aan de longe liet ze haar fijne instelling en bewerkbaarheid zien, ze pakte het longewerk zo weer op, alsof ze gisteren nog gelongeerd was inplaats van 3 jaar terug.
Al snel kon het zadeltje erop en konden we beginnen met hangen en niet lang erna, stapte we de baan en het terrein rond.
Half februari moest ik onverwachts mijn oude merrie in laten slapen en viel ik zelf een beetje in een gat, even verging me de zin in het rijden maar Furby stond op stal en moest toch door dus gingen we door, eind februari reden voor het eerst in de grote binnenbaan en maakte we ons eerste galopje.
Eigenlijk ging alles van een leien dakje en zo reden we half maart voor het eerst in de buitenbaan, zo braaf en nog geen 20 keer onder het zadel geweest.
Nog wat diep en met een slofje voor mijn idee van een noodrem maar goed, het was een begin!
We trainden verder naar de IBOP welke eind mei zou zijn en onderdeel daarvan was ook veel buitenrijden, jeeps, tanks, vrachtwagens of een trainende EOD (wij zitten op militair terrein) nergens was ze van onder de indruk.
Zij is het voorste paard.
Een stukje training in april.
Ze pakte fijn aan en ik had vertrouwen in de IBOP, echter wilde het KWPN toch van een 6 jarige meer zien dan we op dat moment konden laten zien.
En toen moesten we een alternatief bedenken, inmiddels was ze drachtig en in de winter zou haar 2 jarige zoon voor de hengstenkeuring gaan, dus de fokkers wilde toch wel graag het keur predicaat erbij.
Ze liep thuis al een fijne schouderbinnenwaarts en de travers en appuyementen leken ook al iets op wat ze ooit moesten worden dus maakte we, samen met mijn intructrice een hele ambiteuze planning,
Zo starten we begin juni voor het eerst L1, we reden 2 wedstrijden en ze haalde mooie punten en prijzen. Ook deed ze wedstrijdervaring op, ze was zo braaf en gaf een heerlijk gevoel en dus volgde we de gemaakte planning en in juli reden we voor het eerst M1, dat ging bovenverwachting, in 4 wedstrijden liep ze 15 winstpunten bij elkaar. Meerdere keren scoorden we boven de 210 punten, echt gaaf!
We trainen maar reden nog altijd minstens 2 keer in de week buiten, met het warme weer zelfs meer, ze vond het heerlijk en gezien haar energielevel vond ze het fijn om veel te bewegen.
Een van de vele bosritjes.
In augustis trainde we voor het eerst op S&T, ze was nog lichter en makkelijker te rijden dan op trens.
Eind augustus stond ons Z1 debuut gepland maar in de week ervoor mochten we eerst naar het KWPN centrum in Ermelo.
Haar fokkers werden namelijk fokkers van het jaar en wij mochten mee rijden in het showblokje! Ik vond het best spannend maar wat was ik trots om er te rijden!
Ook ons Z1 debuut liep soepel, ik was niet eens zenuwachtig, ze voelde goed en ik vertrouwde compleet op haar kunnen en dat was terecht, 2 keurige punten en ze werd dankzij deze punten werd ze Elite verklaard.
Na kort overleg met de eigenaren besloten we door te trainen, we begonnen aan de wissels, een moeilijk stukje maar ook dit pakte ze weer wonderbaarlijk aan, we namen de tijd ervoor en startte nog een paar keer Z1 waarbij we ook weer boven de 65% reden.
Eind oktober reden we dan Z2, geen foutloze proef maar goed genoeg voor een punt en daarmee is ook haar Sportpredicaat behaald, meer predicaten zijn er voor haar nu niet te behalen.
Nog steeds ben ik verbaasd over haar instelling en ontwikkeling.
Het is niet normaal hoe snel ze op dit niveau gekomen is, van zadelmak naar Z2 in 9 maanden tijd. Ik besef me heel goed dat dit veel vraagt van een paard, dit kan alleen met haar instelling (je legt haar 2 keer een oefening uit en ze snapt het) en met een paard wat al goed in balans is en een lijf heeft waarin alles mogelijk is (ze zit goed in elkaar, zodat oefeningen weinig moeite kosten)
Ik heb weer zoveel geleerd van haar, vooral dat veel haalbaar is met de juiste balans tussen training en plezier.
Bovenal ben ik trots op haar, na een paar weken afbouwen is ze nu met zwangerschapsverlof, geheel verdient en mag ze nadenken over wat ze de afgelopen maanden heeft meegemaakt.
Volgend jaar, na haar veulen, komt ze terug en gaan we kijken waar we gaan komen in de sport, de eigenaren gunnen me de kans om ons beide verder te ontwikkelen, een geweldige kans!
In de afgelopen maanden zijn we echt vriendinnetjes geworden en ik wacht vol ongeduld tot ze weer terug komt, niet vanwege de prestaties maar vanwege het geweldige gevoel dat ze geeft.
Tot die tijd heb ik zelf nog een jonkie staat om mee aan de slag te gaan en er volgt ook weer jong spul van deze fokker gelukkig, hier nog even Furby en mn kleuter Sjaan samen.
, hopelijk komt ze snel weer terug voor het vervolg van jullie carrière. 
Maar Furby was niets onder de indruk!
B.v.d!