Geplaatst 
Gisteren was ik jarig....25 jaar.....mn moeder vroeg me weken geleden wat ik wilde doen op die dag, want tsja, je wordt niet elke dag een kwart eeuw jong... Ik hoefde er niet lang over na te denken: duinrit!
Alleen.....mijn lieve Nashwa is daar nog laaaang niet aan toe. Helaas bleek er op die dag geen paard vrij te zijn voor mij om te huren en besloot ik het alsnog speciaal te maken door eindelijk weer eens op Nas te klimmen!
Nashwa is in juni 4 geworden en ik heb begin dit jaar een keer op haar rug gezeten en in april 4x, met hulp van stalgenootjes. Helaas de laatste 2 keren ging ze in protest en kwamen we tot de conclusie dat haar gebrek aan bespiering (na een wond begin dit jaar waardoor ze nauwelijks buiten kon en veel spieren verloor) haar in de weg moest zitten en besloot ik daar eerst verder aan te werken. Kort daarop ontving ik de uitslag van de foto's van mijn hengst en stortte mijn wereld in, het is daarna een soort bizarre rollercoaster geweest en in juli heb ik afscheid van hem moeten nemen. Nas heeft in die periode dus niet veel gedaan....
Maar nu ze weer mooie ronde billen begon te krijgen vond ik het wel weer eens kunnen
Ik had de afgelopen 2 jaar heel trouw het nummer van mijn instructrice bewaard en haar weer eens een berichtje gestuurd of ze me wilde komen helpen. Zo blij dat ik dat heb gedaan!!!
Bij het opzadelen al zei ze direct; ze sluit zich af. En dat werd een beetje het thema van de middag... Nas klapt heel gauw dicht bij 'moeilijke'' dingen en de grote kunst is altijd om haar daar uit te houden.
aan juf Shelly (DivaS hier op bokt) die het direct doorhad en precies wist hoe ze met Nas om moest gaan. Wist echt meteen weer waarom ik 2 jaar geleden zo dik tevreden was over de les Nas heeft het echt geweldig gedaan, geen stap verkeerd, ben zo trots!!!!
Let niet op mn houding, ik zit echt als een zoutzak. Beugels bleken veel te kort en ook nog eens scheef en het was stiekem ook wel een klein beetje spannend. Maar dat komt allemaal goed
Eerst even hangen en een paar pasjes zetten
No problem dus: zitten!
Ennnnnnn......stappen!
En het filmpje
Weinig spectaculair, maar ben zó trots!!! Let overigens niet op mn vader die dacht dat het handig was om herrie te maken zodat Nas haar oortjes mooi naar voren deed Die heeft me denk ik iets te vaak horen zeggen ''ze wennen er maar aan'' 
Omdat Nas nog veel balans mist en puppy aandoet is het plan nu om de komende tijd dit om de paar weken te herhalen. Intussen heb ik huiswerk meegekregen voor de training vanaf de grond. We mikken pas op begin volgend jaar voor het ''serieuzere'' rijden om haar alle tijd te geven om zich te ontwikkelen. Ze heeft nu nog erg veel moeite met waar ze haar voeten neer moet zetten
Als afsluiter het extra kadootje van die dag, oma van 88 die eindelijk mee was om Nas te ontmoeten
Ze is altijd enorm geïnteresseerd, geloof dat mijn paardenavonturen momenteel het best van al blijven hangen bij haar. Jammer genoeg had ik Nas al helemaal opgezadeld toen ze aankwam en dat is toch net wat onwennig, waardoor ik geen knuffelsessie aandurfde. Tegen de tijd dat ik had afgezadeld waren ze alweer weg want voor oma was het toch best fris... Desalniettemin vind ik dit echt een geweldige foto 
