Geplaatst: 10-06-14 10:20 Samen hebben wij nog 2 ongelukken gehad, bij 1 daarvan heb ik 2 jaar geleden mijn heup gebroken.
Ook met een vorige staleigenaar heeft Modesta nog een ongeluk gehad.
Dit alles bij elkaar maakt dat ik veel gehoord heb dat ik haar maar af zou moeten laten maken, dit paard zou nooit normaal bereden kunnen worden.
Ik ben ontzettend blij dat we samen nooit opgegeven hebben.
Eigenlijk is het na mijn ongeluk 2 jaar geleden altijd veel vooruit gegaan, we hebben zelfs de eersel-postel rally meegereden vorig jaar september en Mo was 1 van de braafste paarden die mee waren.
Na een veel bewogen periode op onze vorige stal zijn we in januari met een hele club verhuisd en staan nu super op onze plek.
2 maanden geleden ben ik er in 1 week tijd helaas weer 2 keer afgevallen waardoor zowel paard als ik een ontzettende terugval hadden. Mo was weer doodsbang voor onverwachtse bewegingen van de ruiter en ik wist dat waardoor ik al verkrampt ging zitten om maar geen fouten te maken. FOUT dus
Nu, 2 maanden later zijn we wel in een volgend stadia waar ik al nooit van had kunnen durven dromen.
Ik kan schakelen en eraan komen met rijden.
In het schakelen bouwt ze nog wel heel veel spanning op maar het extreme vluchtgedrag blijft achterwege.
Het doel voor nu is dan ook onvoorwaardelijk terug kunnen keren naar totale ontspanning.
Voor sommige mensen ziet dit er misschien super simpel en zelfs een beetje nutteloos uit, die nodig ik uit om eens een dagje bij ons te komen kijken
Galop, dit is haar beste gang, alleen in de buitenbak nog met heel veel spanning (daar ben ik er af gevallen en sindsdien is dit een enge plek).
Schakelen, naar voren
Ja, ze drukt haar rug weg en ja ik moet contact houden maar ze is aan mijn been en niet vluchterig!
De totale ontspanning waar we nog sneller naar terug moeten kunnen keren.
En ook in galop zit die er inmiddels op, dan gaan we in de buitenbak nog wel hard maar dat maakt even niet uit
En als laatste een foto waar we straks meer mee uit moeten bouwen, horizontaal, nog iets meer gewicht op de voorhand maar dat vind ik voor nu ok. Dit kost haar (en mij) nog heel veel moeite en we bouwen samen dan nog snel spanning op. Doel voor nu: altijd af kunnen laten vloeien. Ik moet nog sneller zijn met contact onderhouden en die verbinding van achter naar voor blijven voelen.
Alle foto's zijn rechtsom omdat dat met het licht fijner was voor de fotografe: Femke van Fading fotografie.
) je niet na. 