Geplaatst 
...We kregen groen licht om op te gaan bouwen en dat gingen we dan ook heel rustig aan doen. Alles ging voorspoedig en de 1e maanden gingen langzaam maar constant steeds beter. Op een gegeven moment bleven we echter een beetje hangen, en daarna ging het elke keer een stukje slechter. Ik kan er mijn vinger niet op leggen wat het geweest is, ik denk ook niet dat er 1 oorzaak is geweest, maar ongetwijfeld zal ik te weinig doortastend hebben gereden. Toch 'bang' zijn dat het in zijn lijf niet goed zat, dat dan weer als het ware bevestigd krijgen omdat het gevoel niet fijn is, 'zie je wel, het lukt niet' et voilà, de neerwaartse spiraal is begonnen
. Einde zomer 2013 was echt een compleet dieptepunt, ik heb het paardrijden nog nooit eerder zo níet leuk gevonden, kon wel janken tijdens het rijden en bij het afstappen en Chapeau? Die vond het allemaal al net zo stom als ik, die stond nog net niet alleen maar stil met z'n hoofd in de hemel 
. Ik wist het écht niet meer.... Hoe meer ik probeerde, hoe meer hij zich afsloot en we kwamen alleen maar verder uit elkaar te staan. Opgeven was alleen geen optie, was (en ben nog steeds!) veel te gek met dat paard 
Volgens mij was het eind augustus dat Malene Nootenboom (Zooist hier op Bokt) ons voor het eerst kwam helpen. Ik heb de eerste weken letterlijk met mijn vingertoppen het gespje van mijn teugels vast gehouden en alles wat ook maar een beetje op initiatief of voorwaarts gaan leek van Chapeau uitbundig beloond. En ik maar hopen dat niemand me zo zou zien
, want als je niet zou weten hoe of wat heeft het er ongetwijfeld belachelijk uit gezien 
! Maar beetje bij beetje kwam er wat vertrouwen terug, ik was iets aan het doen wat ik de tijd moest gaan geven maar ik had een plan en we stonden niet meer stil (zowel letterlijk als figuurlijk!). Na een maand of 2 waren we weer zo ver dat ik steeds wat meer aanleuning kon gaan vragen en Chapeau zelf kreeg er ook merkbaar meer zin in. Ik dus ook!Half januari reden we weer zo in de rondte, het rijden werd weer leuk!
Ook kregen we te horen dat we mee mochten rijden als clinic combinatie op de Masterclass georganiseerd door Paard&Lifestyle. Super leuk natuurlijk, en in de tussentijd hebben we lekker door getraind! Maar vorige week was het eerst tijd voor de paarden om weer het land op te gaan, en dat levert natuurlijk blije paarden en blije plaatjes op
Op de Masterclass heeft Chapeau zich echt voortreffelijk gedragen! We hadden eerst een exterieur clinic waarbij hij mooi model mocht staan;
Gelukkig hebben we tijdens de les van Tineke niks écht nieuws gehoord, Malene zit ons dus elke week al prima achter de broek aan
. Tineke vond de ontspanning en het achter de hand aan willen zakken in orde, dus het volgende stapje was meer activiteit. Dat is ook precies het punt waar we nu (en eigenlijk altijd al) de meeste moeite mee hebben. Ik moest proberen om duidelijk korter en 'lichter' te gaan zitten tijdens het lichtrijden. Dan ga je ineens nadenken over iets wat een automatisme is, dus ik was meteen uit m'n comfort zone. Ik voelde wel waar ik naar toe moest, en dat het effect had, maar ik was best mijn balans kwijt.
Gelukkig kan ik nog wel lachen, Tineke legde nou eenmaal de vinger direct op de zere plek, maar wel met een goeie dosis humor erbij
Aan het einde moest ik hem zo langzaam mogelijk laten draven (Chap blij, dat doet 'ie nou eenmaal graag
), en daarna hand weg steken en dan duidelijk voorwaarts draven. Daarop kwam hij wat over de teugel in eerste instantie maar toen ik dat net een beetje meer aan elkaar kon houden was dit het resultaat.
We hebben nog meer dan genoeg te sleutelen, maar wat ben ik er trots op hoe we inmiddels weer rond rijden! Zonder de hulp van Malene en de positieve mensen op stal om me heen weet ik niet hoe we uit dat dal hadden moeten komen, dus enorm bedankt
!! Ik heb heel veel geleerd van de afgelopen periode en de leukste tijd gaat nu nog komen, daar ben ik van overtuigd 
En wat ziet het er allemaal ontspannen uit! Ik tem voor uitgelicht. 
