Geplaatst Helaas is paardrijden niet altijd lang leve de lol en het genieten ervan. Zo heb ik mijn ‘hel’ doorstaan met een prachtig resultaat inmiddels, wat ik graag met jullie wil delen.
‘Ons’ verhaal begon al met problemen, op internet had ik mijn droompaard gezien en ik moest en zou gaan kijken. Zo gezegd zo gedaan en het duurde niet lang voor mijn hart verkocht was aan dit dier. Zo moest ze 9 november mijn kant op komen en toen ze aan kwam had ze een vieze snotneus, antibiotica 10 dagen mogen prikken en ze was zó boos op me.. Ik was echt de duivel in haar ogen.
Haar lieve karakter was omgeslagen naar een drama, ze was opstandig en vervelend. Dat draaide gelukkig met de tijd weer bij.
Ik ben zo eigenwijs geweest om een volledig groen paard te kopen omdat ‘dat was wat ik wilde’ wat heb ik daar vaak spijt van gehad. Al zou ik het vast zo weer over doen haha. We gingen uiteindelijk aan de slag, met longeren bokte ze naar me want ze was er niet van gediend om gecommandeerd te worden. Tenminste dat was hoe zij het zag. Eigenlijk verliep alles super toen ze het eenmaal oke vond dat ik haar aan het werk zette. Zadel en hoofdstel waren geen probleem en uiteindelijk erop zitten ook niet. Stappen, draven alles was prima en ik was zo trots. Wegens omstandigheden ben ik na 3 keer alleen gaan rijden, best stom. Maar ik had zoveel vertrouwen in haar. Eerste keer ging goed maar de 2e keer kreeg ik een rodeo en die was niet misselijk waardoor ik er af vloog. Goed, paard week op rust en iemand kwam erbij die er verstand van zou hebben. En daar ging ik voor de 2e keer van mijn paard af.
Angst was alles wat ik nog over had bij haar.
Ik wilde andere er op zetten maar toch durfde ik dat weer niet aan, zelf wilde ik ook niet meer en eigenlijk had ik besloten dat ze maar gewoon paard moest zijn. Tot er een vriendin kwam om te helpen. En hoe! Ik heb mijn paard vervloekt, ik heb haar gehaat en ik heb gehuild. Heel veel gehuild. Wat ben ik nú blij dat ik door gezet heb want ik heb een maatje voor het leven, wat een topper. December had ik niet gedacht dat ik ooit alleen zou rijden of überhaupt nog zou rijden. De angst was zo groot dat ik zelfs andere paarden eng vond. Uiteindelijk ben ik op andere paarden gezet en ondertussen reed ik op mijn eigen paard aan de longeerlijn maar nog altijd met super veel angst en angstaanvallen waardoor ik dichtklapte. Toen kwam er een les want ik kon nu alle gangen rijden, aan de longeerlijn en ik was zeker niet van plan om ooit los te rijden.
Zo begon de les en het ging best goed, tot ze zei dat ik wel los kon rijden want mijn paard was tenslotte super braaf. Zodra de lijn los klikte klapte ik dicht, op dat moment ging er serieus door mijn hoofd of ik hier nog wel mee door moest gaan en of het niet een beter plan was om haar gewoon weg te doen. Ik ben door aanmoedigen toch gaan rijden en elke week ging het beter tot waar we nu zijn en wauw wat is ze fantastisch. We hebben zelfs al in het bos gereden en ze heeft alles dubbel en dwars goed gemaakt met haar top karakter!
Ik ben echt trots! Degene die het volledig gelezen hebben verklaar ik haast voor gek, maar ik wilde het graag van me afschrijven zodat ik het later nog eens terug kan lezen
Helaas heb ik van het begin en onze problemen alleen alles op film en geen foto’s. Maar ik heb uiteraard wel vergelijkingsfoto’s!
Paspoortje tussendoor
Naam: Flair van de Beemd
Roepnaam: Nevaya
Geslacht: Merrie
Leeftijd: 04-06-2010
Afstamming: Toevallig x Bentley x Ulft
24-01-2014 ben ik voor het eerst los gegaan en 31-01-2014 is deze foto van, aan het begin nog aan de longe. (ik ging niet los voor het ‘goed’ voelde en longeerde ook nog voor het rijden)
Maar toch ook los die dag
Ondanks dat ik nu wat vaker los had gereden (begin februari) was ik nog steeds angstig om er een beetje aan te gaan rijden. (Zolang je niks doet is ze braaf was mijn idee)
Zo zijn we februari doorgekeuteld met leuke dingen en genieten, echt een vertrouwensband opbouwen. Eerste keer langs de weg geweest en lekker zonder zadel gezeten. Nieuw zadel laten aanmeten.
Maart ons eerste bosritje gemaakt onder begeleiding van Snackie op bokt met haar tinker.
Ik had niet gedacht ooit in de bak te kunnen rijden los.. dus dit was wel echt mijn ultieme geluksmomentje, heb de hele weg met een mega glimlach gereden. Wat kan een mens dan een geluk voelen na zo’n strijd.
Dit was 11-03-2014
Zo ben ik nog eens op bosrit geweest en door de duinen gegaan, hier heb ik een kort filmpje van
https://www.youtube.com/watch?v=1FmE1Tl92no
28-03-2014 heeft een vriendin foto’s gemaakt van het rijden omdat ik haar nu net een beetje ben gaan oppakken zodat ik uiteindelijk kan gaan starten. Ik moet vooral er op letten dat ik mijn teugels niet te lang laat worden omdat ik daardoor mijn handen hoger ga tillen en dan een knik in een van mijn polsen krijg. Ook moet ik recht op gaan zitten maar aangezien ik slappe onderrug spieren heb kost dit veel moeite, ben er wel zoveel mogelijk mee bezig alleen kost wel veel tijd.
Hier komt de knik een beetje terug in mijn linkerpols
Galop
Vandaag hebben we op het weiland mogen rijden en daar zijn super gave foto’s uitgekomen al zeg ik het zelf!
Ik ken de valkuilen van mijn rijden maar tips om het ‘op te lossen’zijn van harte welkom!
Nog een filmpje van het begin tot nu, hier zit ook een rodeo in een beetje aan het begin.
https://www.youtube.com/watch?v=w_ferG7vnrc
Bedankt voor het kijken/lezen! Hou het leuk
Zonder jullie was ik niet nu zo aan het rondsturen. 
bedankt voor deze leuke reacties! Doet me goed 
ben ook heel blij dat ik doorgezet heb en ben super trots op haar! 
