Geplaatst 
Om ons lange verhaal zo kort mogelijk te maken:
Na een ongeval zou ik stoppen met rijden, ik was er klaar mee. Tot wij op visite gingen bij kennissen waar ik veel voor heb gereden en daar zag jou staan....Scenic Asal. Jou moeder heb ik veel gereden en oh wat lijk jij veel op haar. Als baby had ik je al eens ontmoet maar nu 5 jaar later ben je nog veel mooier. We hadden gelijk een klik en zelfs toen ik bij je weg liep riep je mij nog na.
Op de terug weg wist ik het...Ik wilde weer rijden en maar op 1 paard en dat was jij. Je had wel eens iemand op de rug gehad maar meer voor de fun. Zo gezegd zo gedaan. Na een paar weken ging ik maar eens naar je toe om je te poetsen en voor ik het wist lag er een zadel op je rug en niet veel later zat ik er al op.
We moesten nog erg wennen aan elkaar.
Al snel kwam ik tot het besluit. Jij moest en zou van mij worden en zo snel mogelijk mee naar huis..en dat gebeurde ook, ons eerste ritje thuis
Nu 2 jaar later zijn we L1 dressuur en zijn we hard vooruit gegaan. Door een lichamelijke ziekte van mijn kant uit moesten wij er hard voor knokken om te komen waar we nu staan. Trots op alles wat we meer leren en wat we verder komen. Afgelopen zondag hebben we dan ook maar dat wat we nu zijn vast laten leggen en hopelijk over een tijd weer als we nog weer zijn gegroeid.
Hou het graag netjes qua commentaar we hebben wekelijks les en weten dat we aan van alles en nog wat hard moeten werken
Bedankt voor het kijken
