In april ben ik op trainingskamp geweest waar ik eraan herinnerd werd waar mijn handen thuis horen, niet te laag dus

Daar ben ik sindsdien erg mee aan het klungelen maar met momenten wil het erg goed gaan
Sommige momenten kan ik nog moeilijk uitzitten (met name galop) en dit zie je meteen terug in mijn bovenlijf waarmee ik ga compenseren.Waar ik mezelf ook erg aan stoor is dat ik mijn rechterbeen er niet zo aankrijg als voor mijn heupbreuk, dit maakt linksom rijden af en toe wat lastiger omdat ik dan moeilijker van mijn binnenbeen af kan rijden. Iemand tips?
Even genoeg puntjes, ik moet leren wat minder negatief perfectionistisch te zijn dus eerst hier maar eens mee aan de slag

1.
Warm stappen, hand te laag
2.
Genieten doen we voortaan volop samen

3.

Drafje, mijn handen moeten omhoog, meer richting mijn centrum. Mijn schouders moeten los en ik mag een betere contactteugel hebben!
4.
En dan mijn beloning voor al mijn harde werken en nooit opgeven! Een ontspannen bewerkbaar paard! Wauw!
Natuurlijk genoeg te verbeteren over maar dit is voor mij nu even goud waard

5.
6.

De galop, Mo galoppeert errug groot en ik heb nog erg veel last van mijn heup in deze gang. Dat zie ik dus meteen terug in mijn hele houding. Het belangrijkste: mijn hand moet meer naar voren denken!
7.
Een drafje waarin ik het duidelijk zelf even kwijt ben (ik heb de neiging wat geforceerd te gaan rijden als ik weet dat er mensen bij zijn en dan spiegelt Mo mij meteen
)!8.

Nog een galop foto, die verdraaide knik moet uit mijn pols en wederom moet ik meer naar voren denken!
Zo, daar gaan we weer
Kom maar op met tips, mits onderbouwd sta ik overal voor open 
Ben al lang blij dat ik er weer lachend op zit en eindelijk weer aan echt rijden toe kom!
