Geplaatst 
Het begon heel leuk; een Shirefokkerij had zich gevestigd in ons dorp! Mijn moeder had geregeld dat wij daar in Juli/Augustus mochten kijken en zo begon het.
We stonden daar gewoon tussen de énorme beesten in te praten met de eigenaar. Ik was bang voor de hengst (eigenlijk voor alle paarden, maar goed), maar m'n moeder voelde zich meer op haar gemak. Toen kwam er 1 merrie naar ons toe gelopen, dit was Shadow. Omdat ze dat had gedaan wilden wij haar graag even borstelen.
Toen we 's avonds naar huis gingen hadden we een leasepaard!
We hobbelden wat door het dorp en daarmee ik leerde weer opnieuw rijden. Als ik zo terug kijk merk ik wel dat het tussen Shadow en mij nooit echt geklikt heeft. Ik vond haar wel lief en zij mocht mij ook wel, maar we konden echt wel zonder elkaar.
Shadow en ik, in Kardinge aan het zwemmen geweest. (oktober)
Uiteindelijk kwam er een veel liever beestje op ons pad. Ze heette Franziska, of iets in die trant, haar paspoort heb ik slechts 1 keer kunnen zien en wij zeiden toch altijd Frans.
Frans was een schat van een beest, maar kon niks, had een veulen en was nog heel jong. Ze durfde eigenlijk amper de schuur uit, maar als wij weggingen op buitenrit wilde ze stiekem toch graag mee.
Filmpje van Frans in actie!
Maar ja... De buitenritjes waren heel leuk, zeker! Maar naarmate het kouder werd gingen we minder vaak, het was toch ijskoud in de schuur en we hoefden niks te doen. Rijden deden we ook niet meer. De winter was gewoon heel erg koud en een rustmoment.
Toen het gesneeuwd had ben ik 's ochtends zo snel als ik kon op m'n fietsje naar de paarden gereden om foto's te maken.
Dit is dus de hengst waar ik eerst zo bang voor was. Ik had nog wel respect voor 'm, het was immers een hengst, maar ik was niet meer bang.
Hij was juist heel lief met mij.
We gingen weer een beetje rijden, maar ik had er zo'n pesthekel aan als er geen paard beschikbaar was voor mij, waardoor ik niet mee op buitenrit kon.
Dit wist mijn moeder ook en dus ging ze actief kijken naar een paard voor mij/ons. Dit werd uiteindelijk niks, omdat mijn vader het geen goed idee vond.
Klassieke redenen'; school etc.
En dus gewoon doorgegaan met dit. En het begon leuk te worden, want waarom heet je een Shirefokkerij? Omdat je Shirebabies fokt!
Maar eerst was er een pensionklant, in December beviel zij van een lief tinkermerrietje!
Toen het paard van de vrouw van de boer (Fries X Tinker) in December/Januari.
En eindelijk was daar Meredith, het eerste veulentje.
Hier tussenin, tussen deze 2 veulens is iets naars gebeurd.
Het was een mooie zondag en we waren aan het helpen met uitmesten. De boerin komt eraan en vertelt dat ze zo een Welshje op gaan halen. Toen wilde ik echt heel graag mee.
Gelukkig mocht dat. We haalden Melanie op, een 24 jarig Welshje. Ik had direct een klik met haar, zo één die ik nog nooit met een paard gevoeld had. Ik zette haar in haar stalletje en we gingen weer naar huis.
Maandag op school dacht ik de hélé dag aan haar en dus besloot ik om 's middags dan maar naar haar toe te gaan. Dat deed ik. Ze stond in de bak samen met nog wat paarden. Ik haalde haar eruit en precies op dat moment haalden de pensionklanten hun paarden ook naar binnen en hadden een stuk, waar ik doorheen moest afgezet. Stond ik daar met een bokkende Welsh. Raar, maar ik was niet eens bang.
Daarna heb ik haar geborsteld en zag ik dat ze mager was. Ik heb een klein stukje gewandeld met haar en toen ik terug kwam kwam D eraan (naam noem ik niet omdat ik niet wil dat mensen haar gaan herkennen.) D had al tegen mij gezegd dat ze van de eigenaar Melanie mocht verzorgen, terwijl ik wist dat ik dat eerder zou mogen gaan doen dan zij. De eigenaren kenden mij veel langer en vonden het onverstandig om zo'n jong meisje een pony alleen te laten verzorgen.
Ze vroeg of ik er al op gereden had. "Nee, ik wil eerst vertrouwen hebben. Ik ga er niet direct op springen. En ze is nog heel mager, gewoon niet doen." Ze beloofde het maar. En ik vertrok.
De volgende dag kon ik niet heen, ik had een belangrijk proefwerk op woensdag waar ik dus op dinsdagavond voor moest leren, maar woensdag kon ik wel weer heen.
Het is dinsdagmiddag, m'n moeder komt thuis. "Ik zag D net rijden op Melanie..." Ik was woest! Maar wat ik niet wist is dat iemand hier toestemming voor gegeven heeft (een volwassene) en dat het niet in de bak was, nee joh! Het was gewoon door de wijk heen. Er kon zoveel misgaan.
Toen D klaar was moest Melanie natuurlijk d'r stalletje weer in, dus deken op en d'r weer in. Nu had dat stalletje een bepaald slot. Het was een hek met een stang aan het uiteinde, die stang schoof je door het slot heen en dan drukte je een ijzeren blokje voor. Dan kon het hek echt niet meer open. Helaas wist D dit niet en is ze daarna gewoon weggegaan.
De volgende ochtend, ik word wakker, ik moet het eerste heen en het is dus 6.30. Ik begin met aankleden en mijn moeder komt de kamer binnen. Ze zegt dat ze me iets naars moet vertellen. "Melanie is vannacht overleden." Ja, hahaha. Zo grappig vond ik het niet. M'n moeder vertelde: "Ik was vannacht op visite bij een vriendin, toen ik terugkwam zag ik bij de boerderij politie en ambulance enz. staan. Toen heb ik papa snel opgehaald en zijn we samen heengegaan. Melanie was ontsnapt en is de weg opgerend, daar is ze aangereden. De auto is helemaal total loss. Toen heeft de boer haar naar de stal gebracht en daar gewacht op de DA, samen met ons. Toen bleek dat ze helemaal geen chip had, dus moest dat ook nog gebeuren. Uiteindelijk is ze ingeslapen, heel fijn tussen alle paarden in. Ze hinnikte nog naar ze." Halverwege liepen de tranen al over m'n wangen, ondanks dat ik haar pas 3 dagen kende. M'n moeder heeft me die dag naar school gebracht en op de laatste meter heb ik mezelf weer geprobeerd fatsoenlijk te krijgen. Niet huilen, komop. Er zat ook totaal geen begrip bij m'n klasgenoten. "Het is maar een pony."
Het gemene is eigenlijk ook wel dat ik maar 1 foto van haar heb. Ik had er 2, maar 1 was mislukt dus die heb ik verwijderd...
Een maand ongeveer hierna had mijn vader eindelijk groen licht gegeven voor een pony. We hadden een superleuk beestje gevonden.
Verkoopfoto
Haar naam was Jamie v/d Logt, superbraaf, aangespannen en onder het zadel. Kon heel goed met kinderen overweg, echt een kinderpony.
Naja, aangezien ik niet zo heel goed kon rijden omdat ik slechts 2x een weekje les heb gehad (ponykampen) was een ervaren pony wel handig. Gewoon een leerpony.
En dus gingen we kijken. Ik was zó zenuwachtig. We waren daar, de eigenaar roept en ze komt hard naar hem toe draven. Hij deed het hoofdstel in en waarschuwde dat ze wel wat voorwaarts was. En keek me toen afwachtend aan. Ja, ik moest zonder zadel. Dat had ik dus 1x ofzo gedaan, alleen in stap.
Nu mocht ik ook draven aan de longe, maar dat vond ik niks. Beetje eng enzo. Verder was ze heel lief en die manen waren zo mooi.
We spraken af dat we graag nog een keer wilden kijken en haar als alles goed was, ná de meivakantie gingen ophalen. Is goed, zeiden ze. Kom volgende week maar weer kijken.
Tja, dan kon ik niet mee, ik ging namelijk op uitwisseling naar Griekenland.
Thuis wilden we een nieuwe naam voor haar, Bertha vonden we niks en Jamie al helemaal niet. Dus gingen we zoeken. Uiteindelijk vonden we Abby; mijn vader verheugd zich. Toen ik die naam voorlas lag m'n moeder dubbel. Die betekenis was gewoon geweldig aangezien daar niks van klopte. Mijn vader verheugde zich helemaal niet.
In Griekenland had ik vaak contact met m'n ouders. Ik vroeg hoe het met Abby was gegaan. Want de boer en zijn vrouw (ja, van de Shires) waren ook mee geweest om even te kijken. Zij hadden er toch meer verstand van dan wij. Maar gek genoeg zeiden ze heel weinig.
Toen ik thuiskwam vroeg ik pas de ochtend daarna naar Abby. "Ja, we gaan zaterag weer even kijken, goed?" Dat vond ik wel leuk! Daarna zei ze: "Er is een veulentje geboren. Die van Friday. Een heel groot hengstje. Zullen we gaan kijken?" Oh, graag! was mijn antwoord. Dan kon ik direct even foto's maken voor de site. En dus op de fiets erheen. Nou fietsen we over een viaduct en als je daar bovenop staat kun je al in het weiland kijken waar de Shires staan. Nu staat er een witte, een paar zwarte, maar geen 'gouden'.
Ik helemaal verbaasd! Hadden m'n ouders Abby gehaald terwijl ik in Griekenland zat!
Daarna kwam Alfred Dit was echt mijn favoriet. 'Fredje' en ik
Daarna kwam April, die heeft mijn moeder op de wereld geholpen. Ze was 's nachts mee gaan helpen waken en toen ze er was begon Daisy net.
Franziska beviel ook snel daarna van Bono, Rennen met mama, Schattig doen.
Filmpje met wat foto's van Abby
De boer en zijn vrouw hadden het al vaak over verhuizen naar Duitsland gehad. Wij zagen Abby's stalletje dus in gevaar komen. Gelukkig duurde dat nog wel een hele tijd. Ik denk dat ze uiteindelijk in Juni weg waren. Er stonden nog maar een paar paarden.
Er was geen toezicht meer en dat vonden wij eng. En dus gingen we op zoek naar een nieuw stalletje.
We verhuisden te paard naar Woltersum een pensionstalling op de plek waar de dijk vorig jaar het zwakst was.
En we hebben het daar nog steeds heel erg naar onze zin. Het ging alleen niet zo heel goed met m'n 'status' tegenover Abby. Ik liet haar teveel haar gang gaan waardoor ze elke vrijheid die ik haar gaf misbruikte. Maar echt in een dip zaten we niet, we hadden het nog steeds heel gezellig!
Oogfoto
Zo hadden we een soort van fotoshoot van de moeder van een vriendin van mij.
[IMG=http://img685.imageshack.us/img685/9648/42690629696760706730616.jpg][/IMG]
Alles is op eigen risico. Cap was alleen af voor de foto. Ik klom op Abby met laarzen aan en m'n moeder trok die dan uit.
Abby's reactie toen ik terug was van vakantie
Abby en ik gingen op ponykamp in Duitsland bij de Shire boer! Dat was zo leuk! Alleen werd ik wel keihard geconfronteerd met het feit dat ik echt totaal NIET de baas over Abby was... Ik heb er heel vaak huilend naast gestaan want alles wat ik haar vroeg deed ze niet of precies het tegenovergestelde. Ik wilde het bijna opgeven...
Standfoto.
Ik begon steeds vaker alleen in de bak te rijden en het ging steeds beter. Abby liep wel lekker, reageerde goed op stem+been en het ging gewoon lekker. Ik was steeds meer de baas over die eigenwijze Haflinger.
Filmpje van Abby
Ik had altijd al de wens om een keer te gaan zwemmen met Abby, nu waren we dit jaar te laat, we konden geen trailer regelen en er was niks in de buurt. Maar toch gingen we even kijken. We zijn denk ik niet verder dan haar knieën geweest. Ze vond het wel bijzonder.
Laatste tijd gebeurd er niet zoveel meer, ik moet weer naar school en heb dus ook minder tijd voor Abby.
Vorige week haar nog lekker losgegooit in de bak en omdat ze super hengstig was ging ze helemaal showen! Echt heel leuk!
Abby showt in de bak met haar 2 mannen.
De reden waarom dit topic Gentle Giants heet weten jullie vast wel, White Angels voor Melanie en Golden Unicorns... Tja. Hierom:
Over het algemeen dus gewoon een topjaar!
Het enigste wat ik nog wil is een beetje sneeuw zodat we lekker sleetje kunnen rijden. (:
Als jullie dit allemaal gelezen hebben krijgen jullie een kusje van Abby:
*smak*
![[IMG=http://img685.imageshack.us/img685/9648/42690629696760706730616.jpg][/IMG]](http://imageshack.us/photo/my-images/685/42690629696760706730616.jpg/){kind=link}
