We leerden onze Rizanta kennen, we kochten haar op 6 december 2010 en waren zoveel van plan voor 2011...na bijna 4 jaar geen eigen paard was ze daar, mijn coole kanjer Rizanta...

Wat was ik trots op mijn mooie grote dame...en wat konden we goed met elkaar overweg. Ze had 7 of 8 jaar niet meer voor de wagen gestaan. We gingen haar opnieuw beleren...ze vond het fantastisch. Dit was waar ze voor gemaakt was, dit vond ze geweldig...
Voor de 3e keer voor de wagen, ik voor het eerst op de bok....wow dit was echt werelds...

We gingen trainen voor mendurance....en jawel, we gingen op wedstrijd!

Wonnen zowaar een eerste prijs...net als bij onze eerste dressuurwedstrijd, ook eerste prijs...
We waren stapelgek op elkaar...wat een vriendschap

Toen sloeg het noodlot toe...volkomen onverwacht terwijl we op wedstrijd zouden gaan werd je in een klap van me weggerukt...je stierf op de parkeerplaats van de kliniek van Utrecht aan inwendige bloedingen. Je blies je laatste adem uit in de vrachtwagen. Ik was kapot, nooit meer knuffelen, nooit meer mennen of rijden met mijn prachtige, lieve kanjer...


Tja wat te doen....gelukkig was daar mijn kleine dappere Snuitje, wat hebben we veel ritjes gemaakt overal langs waar we met Rizanta ook waren geweest.

en gewoon leuke dingen doen....lange lijnen, mee met het vierspan...


En dankzij familie die zeiden dat ik echt weer een paard moest, kwam Bente bij ons op stal...
Weer naar het veld .... opnieuw beginnen...samen met instructeur...

Ik vond het ontzettend spannend allemaal een jong paard voor de wagen en een vrijwel niet beleerd paard onder het zadel gaan trainen...maar zo langzamerhand werd het weer wat...
we durfden dankzij alle hulp en support zelfs op oefenwedstrijd

En uiteindelijk zelfs weer genieten...


Met dit topic willen we iedereen bedanken die ons het afgelopen jaar gesteund heeft. Jullie waren geweldig

Bedankt!
