Geplaatst 
Met rijden dan, want op de grond waren we beste maatjes. Maar met rijden was het vaak een gevecht, veel spanning, loperig paard, ik nog gespannener. Op een gegeven moment zo erg dat ik er geen zin meer had en Jim chagrijnig keek als ik maar aan rijden dacht.
Tijd voor verandering dus!
Na een dramatisch L1 debuut heb ik hem een week op de wei gegooid en ben ik in de weken erna alleen maar leuke dingen gaan doen. Beetje balkjes draven, buiten rijden, simpel bakwerk. Waarbij ik er erg op ging letten dat ik zelf volkomen ontspannen bleef.
Ik had nogal de slechte gewoonte gekregen om veel druk te zetten en mijn handen/armen strak te houden.
Op bokt kwam ik het topic [RT-P] Opnieuw leren rijden ;) tegen, waar onwijs veel bruikbare tips stonden over anders rijden.
Zo anders is het niet, maar het is wel even een omschakeling van het 1 naar het ander.
Via het topic kwam ik in contact met Noor Tanger, waar ik een les van heb gehad.
Alles bij elkaar moeten we denken aan spaghetti-armen, champagneglazen, boodschappenkarretjescontact. Een lang verhaal, maar voor wie het leuk vindt: lees vooral het topic op RT door.
Waar het bij mij op neer kwam is om mijn armen en handen veel meer te ontspannen om zo Jim het vertrouwen te geven ook 100% los te laten. En dat valt nog niet mee
Sommige momenten gaat het heel goed en kunnen we allebei heel goed loslaten (zijn we beiden spaghetti
), maar soms dan verval ik weer in mijn oude gewoonte en Jim ook, of andersom.Kortom: we zijn nog flink aan het zoeken, met fijne momenten, maar ook momenten dat we het helemaal kwijt zijn.
In stap gaat het eigenlijk heel goed. In draf is Jim erg aan het zoeken en ben ik ook nog wat onstabiel. In galop gaat het verrassend genoeg wel weer goed. Verrassend, omdat galop Jim zijn slechtste gang is en draf zijn sterkste. Aan de andere kant ook logisch, want als je ergens sterk in bent en iets jaren lang gewend bent, is het moeilijker om om te schakelen.
Genoeg gepraat, hier wat foto's.
Instappen. Nog even met zweepje, want soms moet ik hem even overtuigen dat been toch echt betekent dat hij iets meer door moet lopen
Vaak is 1x gebruiken voldoende en gooi ik het daarna ook weg.
Qua houding ben ik hierover tevreden. Ik zit ontspannen en vooral ook met mijn armen/handen. Jim laat ook mooi los.
Andere hand. Hier mag hij er voor het mooie net iets meer doorheen.
Mijn houding is hier netjes
Zonder zweepje inmiddels
Jammer van mijn ongelijke handen...
En dit is dus het zoeken in draf. Geen spaghettiarmen bij mij
...is een zoekende houding bij Jim.
Dit heeft tijd nodig en voor mij het voelen waar ik naartoe moet. In ieder geval nog een stuk verder dan dit
Even met een lang teugeltje stappen tussendoor.
Keurig halthouden. Jammer dat mijn armen net iets te hoog zijn voor de directe lijn van de teugels...
Al beter in draf
Nog net niet helemaal. Ik moet mijn handen hier meer ontspannen, zodat Jim ook nog net iets meer in de kaak kan ontspannen.
Maar het is al veel meer op de goede weg
En zo'n ontspannen galopje hebben we nog niet eerder op de foto gehad
We zijn een andere weg ingeslagen die tijd nodig heeft en waarbij ik veel gewoontes moet afleren.
Maar we kunnen weer zonder gevecht door de bak, dus dat betekent dat we op de goede weg zijn
