Geplaatst Dit topic gaat over Sjouke, mijn 5 jarige friese ruin van Leffert x Remmelt. Sjouke is nu 9 maanden onder het zadel, en is voor die tijd eigenlijk nooit in handen geweest en had lekker op een landje staan te genieten, 5 jaar lang. Dus tijd voor het échte leven!
Ik heb Sjouke zelf zadelmak gemaakt en ingereden, toen hij nog voor de verkoop was. Uiteindelijk heb ik hem zelf gekocht en zijn we in ze zomer rustig aan door gaan rijden, en hij stond veel buiten. Naarmate de winter dichterbij kwam, Sjouke niet meer op het land kon en het kouder werd, begon de ellende. Sjouke is een zeer voorwaarts paard - eigenlijk had hij geen rem! Hij was snel in paniek, en als hij begon te rennen stopte hij niet meer. Dit werd steeds erger en erger, en ik baalde er zo verschrikkelijk van, dat ik toch maar hulp ben gaan zoeken. Want ik kreeg wel les, maar niemand kon voelen wat ik voelde omdat Sjouke niemand anders op zijn rug liet.
Op internet en via bokt kwam ik Noor Tanger tegen, en hier heb ik contact mee gezocht. Na wat mailwisseling hebben we een keertje afgesproken, en er was een goede klik tussen Sjouke en de vriend van Noor, Patrick ( Moll op bokt ). Hij had Sjouke gelijk onder de duim en wist eigenlijk alle problemen waar we tegenaan liepen te vertellen tijdens het longeren aan de dubbellonge. Toen was het voor mij vrij snel duidelijk dat hij een goede leermeester voor zowel Sjouke als voor mij zou zijn, en zijn we een maandje in training gegaan.
De eerste 2 weken heeft Sjouke aan de dubbellonge gelopen, zodat hij helemaal los werd in zijn lijf en hele andere spieren ging gebruiken. Sjouke ging zo verschrikkelijk snel en goed vooruit, duidelijk verschil. Ook in zijn bespiering! Binnen 2 weken was Sjouke van een paniekerig, onzeker, grenzen opzoekend en verschrikkelijk puberend paard veranderd naar een paard met rust in zijn ogen, controleerbaar, kende beter zijn grenzen en liet zich fijn bewerken. Dus toen zijn we weer gaan rijden! Patrick heeft goed kunnen voelen en heeft mij en Sjouke onwijs goed geholpen. Tuurlijk zal het een kijkerig, temperamentvol paard blijven, maar hij is controleerbaar, kent zijn grenzen en is gewoon veel beter aan de hulpen! En het allerbelangrijkste waar ik vooral heel erg op moet letten is consuquetie, ook buiten het rijden om.
We zijn er nog lang niet, ik blijf ook gewoon lekker lessen bij Patrick met Sjouke want dat doet ons veel goeds. Het is vooral mijn eigen zit en houding waar veel aan te verbeteren valt, ik moet meer ontspannen, hakken uitdrukken, en baal verschrikkelijk van mijn strenge binnenhand. Maar dit is wel al onwijs verbeterd, en we werken er zeker aan!
Na een lang verhaal tijd voor de foto's!
Handen te ver uit elkaar..
Ontspannen drafje in mijn tempo!
Alleen ik moet zelf nog meer ontspannen, vooral mijn schouders..
Handen rechtop houden. Hij zoekt mijn hand fijn op.
Snap niet waarom mensen hem snorretje noemen..
En nog even ter vergelijking, nu en toen
Toen: http://94.100.118.152/1255000001-125505 ... _9MZJ.jpeg
Nu : http://94.100.123.10/1254900001-1254950 ... _3J_c.jpeg
Er is nog heel veel te verbeteren, en we zijn er natuurlijk nog lang niet.. Daar ben ik me heel goed van bewust! Maar als ik vergelijk met 3,5 week geleden, een paard dat niet meer te stoppen was, kop in de lucht, ver weg van ontspanning, dat ik radeloos was na zadelmakers en otheopaten, dan mag ik toch best wel heel erg blij zijn?
Zou leuk zijn als je een berichtje achter laat!
. 
