Geplaatst Bij de verzorgpaarden was het één en al ongeluk. De één na de ander kreeg een ernstige blessure. Omste beurt moesten we ze laten inslapen, weg brengen naar een land zodat omdat ze niet bereden konden worden, ze werden verkocht etc. Het was verschrikkelijk, elke keer weer raakte je gehecht aan het paardje en elke keer weer begon de ellende opnieuw. Dary en Hollywood waren de meest speciale, nog steeds elke dag mis ik ze en draag ik ze bij me.
Toen dacht ik dat mijn ouders hun zin zouden krijgen. Ik was er helemaal klaar mee, ik wou deze pijn niet meer voelen. Toen kwam er toch weer een vriendinnetje die tegen me zij dat ze nog wel een paardje wist die een bijrijdster zocht.
Ik kon het toch niet laten en ben gaan kijken, het was een leuk paard, het klikte goed met de eigenaresse, het was een leuke kleine en warme stal, met oude bekenden. Toen was het toch gebeurd, een nieuw bijrijdpaard. Tristan, toen een 7 jarige ruin, ouders onbekend.
Één van de eerste keren dat ik erop zat. Toen wist ik al dat Tristan niet de makkelijkste was, maar de klik was meteen goed. Ik had Tristan ook gelijk 2 weken voor mij alleen. De eigenaresse ging op vakantie. Eigenlijk een perfecte timing, zo kon ik het paard goed leren kennen.
http://94.100.122.96/421500001-42155000 ... _EuPt.jpeg
Ik merkte gelijk dat galop één van de moeilijkste punten van Tristan was.
Toen ik met Tris begon werd me fotografie ook serieuser en kon ik mooi oefenen
http://94.100.114.131/380600001-3806500 ... _gQCr.jpeg
http://farm6.static.flickr.com/5288/531 ... 53af29.jpg
Na een tijdje begonnen we ook met lessen. Carola, een instructrice die ik al langer kenden. Op de oude stal had ik af en toe wel is vaker les van haar met Holly. Het was erg fijn, de eigenaresse van Tristan lesde ook al bij haar, zij kende Tris door en door.
Tijdens de lessen gingen we de winterperiode in, hij werd een stuk lastiger. Ook had Tristan een hoek die hij elke dag keer op keer weer eng vond. Het was altijd moeilijk om hem daar langs te krijgen. Het rijden ging dan ook met veel spanning.
Tristan en ik gingen ook andere dingen doen dan alleen maar rondjes rijden in de bak, we gingen heerlijke buitenritten maken. Af en toe gingen we ook een sprong maken. Dit alles onder goede begeleiding.
Vanaf het begin wou ik altijd al wedstrijden rijden. Een droom die ik dolgraag waar wou maken. Met Tris leek het erop, dat dit ook kon gaan gebeuren! Alleen, omdat Tris niet makkelijk was leek het ons verstandig om eerst een clinic te gaan rijden. Hij kwam nooit op ander terrein, ging vrijwel nooit weg met de trailer. Dus leek ons dit een goede oefening.
http://i158.photobucket.com/albums/t94/ ... 1293975125
Tijdens de Clinic was Tris erg heet en veel met zichzelf bezig. Hij was druk aan het hinneken en vond veel dingen erg spannend. Ondanks dat heeft die zich voorbeeldig gedragen en kregen we een hoop positieve reacties.
En toen ineens sloeg het ongeluk weer toe. Tris was ineens een totaal ander paard geworden. Hij was onhandelbaar. Hij deed dingen die hij nog nooit had gedaan, deze stelde we niet erg op prijs. We konden niet meer met hem over weg. Het rijden was geen pretje meer. De eigenaresse had besloten om hem toen in de verkoop te zetten. Tristan stond te koop. Toen der tijd wist ik dat het eigenlijk wel beter was, omdat het zo niet langer ging. Maar ondanks alles deed het pijn. Gelukkig heeft me lieve vriendin Melissa (Six) ons een mooie fotoshoot cadeau gedaan.
http://farm4.static.flickr.com/3473/335 ... 99a2_z.jpg
http://farm4.static.flickr.com/3597/335 ... 2aefa1.jpg
http://94.100.114.183/473300001-4733500 ... _TYGx.jpeg
Er waren heel wat geinteresseerde kopers, maar elke die kwam kijken wou heel snel weer van Tristan af. Elke keer deed die zo gek, iedereen dacht dat die nog nooit in die bak had gelopen, terwijl hij daar elke dag liep. Het was dus overduidelijk geen succes. De eigenaresse had toen maar besloten dat het het lot was dat Tristan bij ons moest blijven. Ondanks dat moest er wel iets gebeurden. Nathalie is ons toen te hulp geschoten, zij heeft ons begleid met het leren van frestyelen. Tristan werd hier zodanig rustig van. Dat we na een maand een heel ander paard terug op stal hadden. Braver dan ooit te voren.
Gelukkig was Tristan dus nog steeds bij ons. We begonnen weer met hard trainen. Want onze eerste wedstrijd zat er eindelijk aan te komen! Dromen zijn er dus toch om waar te maken na al die tijd.
http://i158.photobucket.com/albums/t94/ ... 1293976790
http://i158.photobucket.com/albums/t94/ ... 1293976949
http://i158.photobucket.com/albums/t94/ ... 1293976968
Tussendoor kon ik ook nog wat oefenen met mijn fotografie
http://farm4.static.flickr.com/3589/355 ... 736930.jpg
We bleven ook lekker af en toe een sprong maken, is alles belevende we zoveel plezier. Ik haat een nieuw maatje, hij betekend zoveel voor mij. Dat zelfs mijn ouders zijn gaan geloven dat hetnooit meer over ging. Zelfs mijn ouders zal helemaal gek op hem! Terwijl ze een hekel aan paarden hebben. Daardoor is deze band zo sterk geworden.
http://94.100.121.45/614700001-61475000 ... _4xUb.jpeg
En toen was het eindelijk zo ver! Mijn droom kwam uit: Starten! Het was geweldig. Tris vond het heel spannend maar was heel braaf. De eerste proef ging niet geheel fantastisch zijn geweldige tuiger gangen kwamen iets teveel naar voren, waardoor het er niet helemaal zo altijd zo als het zou moeten gaan. Maar ondanks dat was ik super trots! De tweede proef ging een stuk beter al. Ik was trots, blij heb een aantal tranen gelaten. Dit is wat ik wil en het is eindelijk uitgekomen!
http://94.100.115.228/715650001-7157000 ... _q0E-.jpeg
Onze punten waren niet eens heel slecht voor de eerste keer: 178 en 166 . Onze eerste winst volgde al snel. De tweede wedstrijd in de B hadden we 183 & 183 gereden. Het was nu officieel begonnen. Er volgde nog een aantal wedstrijden. Door de vervoersproblemen en het trailer laad probleem van Tris gaat het niet allemaal even gemakkelijk, maar toch blijven we gewoon doorgaan!
http://94.100.124.189/730900001-7309500 ... _biHF.jpeg
Door de strenge winter vorig jaar waren we weer 3 maanden uitgeschakeld. Heel af en toe konden we een keertje rijden, maar het echte trainen was voorbij. Daarbij kreeg Tristan ook nog een blessure dus toen waren we 4/5 maanden verder eerder we weer iets konden. Toen we niet konden rijden, probeerde we onze fotografie maar weer naar een hoger niveau te tillen.
Na al deze ellende gingen we weer aan de slag. Ook toen hadden we het weer even erg moeilijk samen. We gingen een mindere tijd tegemoed. Tristan wou er elke keer net niet helemaal door heen komen, dus liepen we er net tegen aan te hikken.
http://i158.photobucket.com/albums/t94/ ... 1293978099
http://i158.photobucket.com/albums/t94/ ... 1293978067
Melissa (Six) komt zo ook af en toe langs om ons te verwennen met wat mooie foto's.
http://94.100.123.137/757850001-7579000 ... _cTge.jpeg
Na de ellende konden we eindelijk weer heerlijk wat wedstrijdjes rijden. We waren in de tussentijd ook verhuisd. Hele lieve nieuwe stalgenootjes erbij gekregen. Nu ga ik altijd gezellig samen met een vriendinnetje op wedstrijd! We zijn ook nog rabobank talent geworden na een geweldig pinkster weekend. Na dit weekend waren we ook L1 startgerechtigd.
http://i158.photobucket.com/albums/t94/ ... 1293978186
http://i158.photobucket.com/albums/t94/ ... 1293978345
Momenteel is onze start L1 + 3 winst alweer.
Zo af en toe fotografeer ik zelf ook nog, het is altijd lastig je eigen paard op de foto te zetten omdat er veel mensen moeten zijn die er aan mee willen werken. Toch ben ik blij dat ik genoeg van dit soort lieve mensen om me heen heb.
http://farm5.static.flickr.com/4012/469 ... 1e13_z.jpg
http://94.100.121.186/996850001-9969000 ... _h56J.jpeg
Van de zomer hebben de wedstrijden ook weer een beetje stil gelegen. Toen hebben we voornamelijk van elkaar genoten. Het mooiste wat er is!
We hebben heerlijk getraind, buiten ritten gemaakt. Zelfs voor het eerst gezwommen, één van de mooiste ervaringen in me leven. Het was zo gaaf, hoeveel plezier Tris eraan had en hoe gezellig het was met de lieve meiden van stal, geweldig!
Nu deze winter lag er weer veel sneeuw en begon de ellende weer op nieuw. Maar stiekem ook een excuus om weer mooie foto's te maken!
Tristan met zijn overheerlijke boevenkop zoals we hem altijd kennen!
http://farm6.static.flickr.com/5169/531 ... 0dca_z.jpg
http://farm6.static.flickr.com/5286/531 ... cb6f_b.jpg
En soms ook zo lief
http://farm6.static.flickr.com/5162/531 ... 26c7_z.jpg
http://farm6.static.flickr.com/5048/531 ... bac3_z.jpg
Recente rijfoto's heb ik jammer genoeg niet. Maar ondanks alles hoop ik dat jullie genoten hebben. Ik geniet in ieder geval elke dag van mijn allerliefste vriendje Tristan! In de hoop dat hij weet hoeveel we om hem geven
. En hopen op weer een goed 2011 ! Hopelijk gaan we richting het M. Mijn doel die ik voor ogen heb, ooit met hem M te rijden! Het liefst hoger natuurlijk, maar ik denk dat dit voorlopig reël is.Groetjes Lysanne
Jullie zijn goed vooruit gegaan 
(best een slecht eigenschap eigenlijk).
. Gelukkig heeft die als je erop zit helemaal geen tuiger gangen! Dan is het echt niet te merken, super fijn.
