Arya is een 8jarige Spaanse merrie zonder papieren. Zij heeft heel haar leven in het zuiden van Spanje doorgebracht. Vorig jaar december is haar veulen geboren en werden ze in een "wei" gezet in de buurt van mijn ouders. In mei dit jaar zag ik het veulen en was ik direkt verkocht


Dus, in plaats van een veulen, kwamen er eind juli twee en een half paarden naar België.
Isman (haar veulen) ging naar de opfok, Arya (zoals wij haar gedoopt hebben) bleef bij mij opdat ik van haar een dressuurpaard kan maken.

Ze had duidelijk nog nooit een binnenpiste gezien, was altijd met een hand gereden met een heel scherp bit en altijd maar "juh juh juh". Ik zat dus van begin af aan op een brok energie.
Na veel aanvankelijke problemen, zoals blokkeren en achteruit vliegen, draaien, scheef lopen, etc... begint ze nu eindelijk de bedoeling van het figurenrijden te snappen.
Zoals gezegd is het een hete doos, neus in de wind en in het begin bijna niet kalm te krijgen. Ze blijft wel altijd netjes bij de ruiter, maar durft gemakkelijk ter plaatse te galopperen. Ik heb daarom gekozen om ze regelmatig met bijzetteugels te rijden, anders ben ik meer met een giraf aan het rijden dan iets anders.
Sinds een week is ze weer verhuisd naar een nieuwe stal waar een buitenpiste aan is. Mijn zus (tevens hobbyfotografe) heeft enkele foto's van ons getrokken. Ik heb daarna enkele van haar genomen op haar paardje.
Het groot probleem waar wij nu nog mee zitten is dus de ontspanning. VWNW kent zij niet, rustig lopen ook nog niet echt.
Wij werken er aan, maar de weg is nog lang!
haar mooi hoofdje

stressy stap in het begin





Ik wordt weer heet, na de galop


Zonder bijzetteugels

Achter de loodlijn


Arya met haar baasje :


jaja, ontspannen stappen kunnen wij ook!!

