Meet Hendrick, mijn zesjarige ruin van Colonist x Torino. Aan het begin van dit jaar was ik het vertrouwen in hem volledig kwijt. Hij was me de baas en ik heb hulp van een prof gezocht. In maart van dit jaar voor het eerst weer zelf thuis. En dit nadat ik gezegd heb nooooit weer op dit paard te stappen....
Het gras groeide lekker thuis en daar genoot meneer volop van.
Het rijden thuis ging steeds beter- ik genoot weer van hem en het trainen!
Stoer, stoerder, stoerst.
Genoeg vertrouwen opgebouwd om weer eens op wedstrijd te gaan en gingen gewoon verder waar we gebleven waren: Twee eerste prijzen mee naar huis in het L2. Bij mij kwamen alle emoties van het doorzetten met dit talentvolle maar niet zo simpele paard eruit en kon ik wat traantjes wegpinken. Trainen ging nog steeds lekker;
Nog een aantal wedstrijden gereden en nooit zonder prijs naar huis.
Nieuwe uitdaging- samen vertrouwen opbouwen.
Lekker vrolijk aan de longe in september.
Ook het M1 debuut gemaakt en daar bij een eerste en tweede prijs (198 en 187 punten) mee naar huis.
En weer een mijlpaal, samen met mijn man op de fiets een buitenrit vanaf stal! Wat was ik trots op ons.
Tijd om ons samen eens vast te leggen, mijn blik naar Hendrick spreekt boekdelen;-)
Door drukte op mijn werk en het mindere weer even de training op onderhoudsniveau om straks in het nieuwe jaar weer een tandje bij te zetten in de M2. We blubberen lekker door!
Super trots op ons en mezelf, ik heb doorzettingsvermogen uit mijn tenen moeten halen maar het was het waard. Ik hoop dat we deze stijgende lijn beet kunnen houden en op naar het Z!
Wat een mooi overzicht! Heel herkenbaar de fase waar je in hebt gezeten en goed opgelost ook. Soms is het (h)erkennen van je eigen tekortkoming en hulp vragen een enorme kracht. Gaat helemaal goed komen met jullie! Veel plezier en succes
Heel gaaf paard, goed dat je hebt doorgezet zeg, resultaat mag er zijn! Mag ik vragen wat voor problemen je tegenaan liep onder t zadel? Heb ook een tuiger die ik afentoe wel achter het behang wil plakken