Wat een hoop reacties!! Super leuk en lief!
Dee_Es schreef:Ik vond Femme Fatale heel tof. Je liet het rijden er heel eenvoudig uit zien dus ik was verbaasd toen jullie struggles bleken te hebben maar je hebt zowel voor haar als jezelf denk ik een heel eerlijk besluit genomen. En deze merrie vind ik misschien nog wel leuker. Ik hou van aparte vosjes en zo te zien wil ze graag voor je werken. Lekker van genieten. Ik rij ook een vosje die niet erg bij mijn beeld van een sportpaard past maar ik heb plezier voor 10 met dat beest en dat is toch het allerbelangrijkste.
Ik denk dat je aan Eppie een maatje voor het leven hebt en dat is nog veel meer waard dan rozetten en winspunten.
Het rijden was 90% van de tijd heel eenvoudig met haar. De eerste twee jaar was ze overwegend braaf, het laatste jaar gingen we als combi sterk achteruit. Het was een heel fijn dier, totaal niet kijkerig of schikkerig. Maar wel ééntje waar je altijd scherp op moet blijven. Ik ben dan toch gewoon teveel een amateur, die 's avonds na werk lekker ontspannen wil rijden. En niet continue super geconcentreerd moet rijden zodat mijn paard niets geks doet. Spanning bouwde ze van binnen op en dan kwam dat er soms als een explosie uit, waarbij ik vaak net aan bleef zitten (of niet ) . Ik ben gewoon geen held. Tijd lang heeft mijn (voormalig) trainster haar 4 dagen per week gereden en ook nog een tijd een springruiter erop. Maar zelfs daarna was mijn vertrouwen zo beschadigd dat zelfs een "fijne rit" niet als zodanig voelde. Het voelde meer als "zo dat heb ik weer overleefd"... Steeds vaker had ik allerlei smoesjes waarom ik er niet op ging: "Teveel wind, teveel regen, te fris, te weinig tijd... Oeps nu heeft ze al een week niet gelopen... Nu ga ik er helemaal niet meer op" en het hoofdstuk "wedstrijden rijden" was al helemaal van de baan. Inmiddels loopt ze internationaal met haar nieuwe amazone, die zijn twee handen op een buik.
De angst zat ook zo in mijn systeem dat ik de eerste weken Ep zelfs nog met een bokriempje aan het zadel heb gereden... (Achteraf moet ik daar heel erg om lachen haha). Als ze een keer iets het teugelcontact verbrak dan zat ik al met een hartslag van 160 want zo begon de rodeo bij Femme. Ik weet ook de eerste keer nog dat ik er thuis op ging, onder begeleiding van mijn trainster. Die me direct de "enge" hoek in stuurde, die ik al máánden had ontweken met Femme . Het heeft zeker echt wel enkele maanden geduurd voor ik dat al die spanning in mijn systeem kwijt geraakt ben. Inmiddels kan ik zeggen dat ik helemaal angstvrij ben. Zelfs als het windkracht 8 is en de ingepakte hooibalen keihard klapperen op de korte zijde rij ik er nog met een lange teugel langs en dénk ik er niet eens aan. Heerlijk.
Pippaa schreef:Wat heeft ze een goede en eerlijke uitstraling. Aan haar blik kan je zien dat ze een paard is wat heel veel vertrouwen kan geven. Prachtig dier. Wat fijn dat jullie elkaar hebben gevonden en nu zo heerlijk veelzijdig aan het werk zijn! Geniet nog maar langs tijd van elkaar!
Dankjewel! Ze is inderdaad zo betrouwbaar... Voor de ereronde op het NK scheet ik best wel een beetje in mijn broek Je ziet altijd wel een paar paarden op hol slaan, ik zag mezelf al met 120 km p/u door die baan gaan zodra die muziek aan ging. De twee andere paarden gingen inderdaad direct er vandoor. Maar die van mij liep alsof ze het dagelijks deed. Vandaar ook het blije handje op de foto in de lucht, ik durfde warempel mijn teugel los te laten zo safe voelde het aan haha.
Ze heeft laatst ook voor het eerst "gebokt" (tussen aanhalingstekens, want meer dan een paar bolle galopsprongen waren het niet ) nadat ze blij was na een sprong. En ik was niet eens bang, ik moest er vooral heel hard om lachen.
LuffB schreef:Geweldige eppie!
Ik ben zo blij voor je dat je haar tegen bent gekomen! Kijk eens naar wat een geweldige stappen je samen met haar hebt mogen en kunnen nemen!
Ook ben ik heel blij dat we ons eerste dressuur seizoen zo samen zijn begonnen. Mijn eerste opmerkingen van : die van jou is wel een paard toch? Brak meteen het ijs en nu zijn we echte vosse vriendinnetjes!
Kan niet wachten tot we volgend seizoen cross maatjes kunnen worden
hahaha
Haha die opmerking heeft echt het ijs gebroken en ik vind het zó leuk hoe wij nu met elkaar omgaan. Super veel zin in wat 2019 ons samen gaat brengen, ik kan niet wachten op het crossen met je!