Daar is ze weer mijn kleine toverkol. Sky Marian, connemara pur sang alleen dan de helft van de gebruikelijke omvang , 7 jaar, 1,44m en B +7. Mijn heksje al mag ik haar eigenlijk niet meer zo noemen. Ze ontwikkelt zich zo leuk dat het onderhand meer een sneeuwwitje is.
" spiegeltje spiegeltje wie is de mooiste van het land...."
Sneeuwwitje is ook meer van toepassing gezien haar blijkbaar opvallende witheid. Ik geloof dat het de meeste gemaakte opmerking is in haar buurt. Wat is ze wit!!!!! Gevolgd door de vraag hoe ik dat voor elkaar krijg. Weet ik ook niet. Zelfs als ze door de ponypaneer is geweest (rollen in zwart zand) toont ze binnen no time weer wit.
Paar weken geleden weer terug gegaan naar Zutphen voor een obstakeltraining. Nou denk ik dat in de hele training ik zelf het grootste obstakel ben en niet de pony, maar dat even opzij zettende is het gewoon leuk om obstakeltjes te trotseren. Helemaal als je het daarmee ook nog leuk kan maken voor de 5 jarige heer des huizes. Hij moet toch altijd maar mee en als deelgenoot van het feestje is het 10 x leuker. Enigszins verrast dat hij gelijk ja zei toen ik vroeg of hij ook een rondje op de pony wilde. Des te stommer vond hij het dat hij een cap op moest. En ja ik weet dat hij aan deze niks heeft. Wees gerust...hij heeft inmiddels een eigen cap voor als hij op zijn pony gaat rijden.
Eerst nog een plaatje van het deel aan de hand. Stond een prachtig mooie opblaastent en nadat daar de nodige rondje door heen waren gehold moest ik met de pony even ijsjes met hooismaak komen kopen. 1.
Held dat hij is wil hij best zijn moeder even aan het handje vasthouden als ze niet alleen de brug over durft. 2.
Om vervolgens het zelf over te nemen. We begonnen met het olympisch lint tijgeren. Dat verdient natuurlijk een big high five.
3.
Door de bosjes....mam laat de pony maar los hoor. Doe het zelf wel.
4.
Waterbak geen enkel probleem.
5.
Zonder problemen heeft hij ook nog de superhelden, de tonnen en de tent getrotseerd. Waar ik bij sommige dingen nog mijn bedenkingen had was meneer er van overtuigd dat het allemaal prima kon. Nou ja wie ben ik dan om daar afbreuk aan te doen.
Om een paar weken laten met de pony op trainingsweek te gaan. Dressuurmatig kon ik mijn ei niet zo goed kwijt, maar het doodgelopen springavontuur (pony vond er nogal wat van) hebben we daar wel hele fijne handvatten voor gekregen en voor we het wisten stonden we op de wal.
6.
Of op de tractorband. 7.
Poging tot voetbal bleef bij een poging. Ze was meer van de neusbal. 8.
Kleine compilatie van de succesjes op het springvlak. Ik voldoe echt aan alle vooroordelen van een dressuurprikker. Ik schijt in mijn broek als ik alleen al een balk zie. (alleen het eerste stukje is op zijn kant....daarna komt het goed. )
9.
Gisteren weer een lesje gereden bij de allerleukste juf. Ik ben echt heel blij met de ontwikkelen. We hebben nog steeds wel de nodige hobbels en bobbels te nemen in de aanleuning en het gebruik van de lendenpartij. Ze heeft nog wel wat kilootjes spier bij te zetten om haar lijf in het gareel te houden, maar met tijd en goede arbeid gaan we vast een eind komen. (en ja ik heb nog steeds een bochel en een gierennek )
10.
11.
Kleine compilatie van het wijken en schouderbinnenwaarts. Ook hier ben ik al heel blij mee. Enkele weken terug stapte ze nog niet een half pasje opzij.
12.
Waarom dat popje dan een heksje was? Mwah.....
13.
Verder is het een dotje. 14.
Martie
Berichten: 2392
Geregistreerd: 17-06-04
Woonplaats: Zuid-oost Brabant
Geplaatst: 24-07-16 22:34
Wat een ontzettend leuk topic weer, Marian, ik geniet er altijd echt van. Prachtige foto's weer, leuke filmpjes en weer veel vooruitgang. Super stoer, springen over die blauwe tonnen! Maar dei heksensprong vind ik toch ook wel heel aansprekend....
Ziet er gaaf uit joh. Wat ik alleen wel zie dat je je binnenbeen bij de schouderbinnenwaarts naar achteren legt. Die moet gewoon op de singel blijven liggen. Puntje om op te letten. Daardoor mis je een beetje lengtebuiging en wordt het meer wijken op de hoefslag dan echt een schouderbinnen. Maar verder ziet het er mooi uit! LIeve pony zo met je zoontje.
@ Rena: Aan oa de SB is nog zoveel te sleutelen. Dit zijn de betere stukken al realiseer ik me dat daarin nog heel veel werk te doen is. Beenligging is daar 1 van....en nog tig andere dingen. Dat is het fijne van trainen. Work in progress waar altijd wel wat te doen is. Wij leren de hulp overigens wel iets achter de singel aan, maar minder ver dan dat ik nu doe en zeker moet het nog 10 x makkelijker gaan. Moet nu nog teveel doen.
De rest....thanks.
Och en mijn laarzen....love them. Strakjes het andere paar ophalen.
Als er niets meer te leren valt, wordt het ook zo saai natuurlijk! Ik heb dat zelf ook hoor, dat ik toch te gauw mn been naar achterleg, vooral als het paard niet zo makkelijk meebuigt.
Je laarzen zijn inderdaad prachtig...die van mij zijn ook onderweg!
Nope is ook 1 van de knelpunten. Ze heeft veel moeite met de lengtebuiging. Stap 1 was om zelf echt goed recht erboven te blijven. Dat lukt nu. Nu is het afstemmen van de hulp en de gewenste reactie. Daarna verfijnen met oa de correcte lengtebuiging. Heb wel stukken film waarbij dat beter is, maar dan buigt ze eigenlijk alweer teveel. Al doende leert men.