Geplaatst 
Omdat ik dit soort topics toch altijd wel erg leuk vind, ga ik ook weer een poging doen
We beginnen in december 2012. Ik leste met Odiso bij een ontzettend lieve instructrice die mij in de 4 jaar ervoor ontiegelijk veel geleerd had. Dankzij haar zijn we in het Z1 beland, iets wat ik 7 jaar geleden niet had durven dromen. Wij dachten dat we onze top bereikt hadden en ook de punten in het Z1 vielen erg tegen. Hier en daar reed ik wel een winstpuntje maar het merendeel van de tijd niet.
Dit was dan ook de reden dat ik overgestapt ben van instructrice. Ik was het beu om steeds voor 'l*l' op wedstrijd te rijden en Odiso moest en zou een Z-waardige proef kunnen neerzetten. Al jaren volgde ik Zooist@bokt. Járen terug had ik haar gezien met haar knappe vos, ik wees haar aan en zei tegen mijn moeder: 'Kijk mam, zo wil ik met Odiso ook kunnen rijden'. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en ben heb haar een berichtje gestuurd of zij mij misschien les wilde geven.
We zijn weer helemaal terug gegaan naar de basis. Odiso was zeer strak in zijn lijf en liep in 3 stukken. Na de eerste les wisten we allebei even niet meer waar we het moesten zoeken maar na een paar lessen wist ik het zeker. Dít is waar ik jarenlang naar opzoek ben geweest. Dit is de manier waarop ik mijn paarden wil gaan rijden.
Loslaten, loslaten en nog eens loslaten, voor ons allebei overigens
Helaas werd Odiso kreupel, waarschijnlijk een blessure in zijn knie. Hierdoor heeft hij 6 weken op rust gestaan. Uiteindelijk mochten we weer rustig aan op gaan bouwen.
Het basispunt in onze training, ontspanning.
In september mochten we een kur op muziek mee rijden. Ook al een droom van mij die mogelijk werd gemaakt door Zooist. Nog niet z-waardig maar dat geeft niets want we hebben GENOTEN!
Een van de hoogtepunten dit jaar. Zooist was ziek en daardoor stonden haar paarden stil. Ik met mijn grote mond zei, oh dan rij ik Whatnow (haar bijna zware tour-paard) wel eventjes. Dus een half uur later zat ik ineens op mijn held, het voorbeeld dat ik al jaren voor ogen heb. Bizar om te voelen en ik heb een week lang met een grijns op mijn gezicht rond gelopen. Helaas geen goede foto
En na een jaar.. staan we hier! Een still van een filmpje, dus niet erg duidelijk maar ik ben onwijs trots!
En om mijn jaar nog beter af te sluiten heb ik een onwijs lief bijrijdpaard die ik ook nog eens mag gaan uitbrengen op wedstrijd! Een merrie met een compleet tegenovergesteld karakter dan dat van Odiso.
Snel op haar teentjes getrapt maar áls ze gaat, dan gaat ze ook echt
Ik kan niet eens in woorden uitdrukken hoe waanzinnig blij en dankbaar ik ben met een instructrice en inmiddels vriendin zoals Zooist. Zij laat mij de andere kant zien van het trainen en ik mag regelmatig mee op wedstrijd. Ik geniet van het trainen en heb mijn doelen weer versteld en sommige zelfs al behaald.
