Geplaatst 
Ze is bij mij opgegroeid in een gemengde kudde, met speelkameraadjes en stabiele opvoeders en op haar vierde jaar ingereden. Toen bleek de pony die aan de hand en in de omgang echt mijn soul mate, mijn vriendinnetje was, onder het zadel eigenlijk te moeilijk voor me. Ze was nuchter, braaf, werklustig, maar ook enorm snel reagerend, sensibel, heet en makkelijk van slag bij al te grote hulpen.
En ik... ik ben geen talent.. gewoon niet. Meestal te afwachtend ( eerst tien keer denken) maar ook eigenlijk net te weinig lichaamsbeheersing waardoor ik makkelijk te groot ben in mijn hulpen. En eerlijk is eerlijk... mijn leeftijd helpt niet... Daar wordt je in het rijden niet soepeler van
Kortom: een mismatch van de eerste orde. Ik voelde me op haar gewoon als een aap in een Ferrari ( geen controle, en een groot crash risico)
De eerste jaren is Punzel dus gereden door (semi) professionals, en was ik er eigenlijk vanuit gegaan dat ik onder de man met haar nooit verder zou komen dan onder strikte begeleiding, onder gunstige omstandigheden, haar zo nu en dan even uitstappen en verder gewoon in de omgang van haar genieten.
Totdat ze nu een jaar geleden ipv een dressuur amazone een eventing amazone/ instructrice in het zadel kreeg. Hanneke en Punzel hadden een onmiddelijke klik, er werd gesprongen, gecrossed en stapje voor stapje leerde Punzel ontspannen én leerde Hanneke mij om Punzel te rijden.
Waarbij buiten rijden het makkelijkst bleek,
Gevolgd door eens een sprongetje maken en spelen met inie minie cross hindernisjes nemen:
en 'gewoon' simpelweg dressuur rijden lang verschrikkelijk moeilijk bleef voor ons beiden en we makkelijk in communicatie stoornissen terecht kwamen.
Maar Hanneke bleef volhouden. Ik werd een tikje subtieler.. .Punzel leerde mij beter kennen, ontspande bij me ( en had minder de behoefte om me bij elke wending te snel af te zijn
)En een paar maanden geleden ontstond er een wild idee..
En vorige week werd dat werkelijkheid..
Ik heb mijn eigen bijzondere Punzel kunnen rijden op de dressuurwedstrijd die we naast onze Connemara Hengstenkeuring organiseerden....
Er valt oprecht nog van alles over mijn rijden te zeggen, echt. Maar voor nu ben ik vooral zo verschrikkelijk trots dat we het samen hebben kunnen doen. Dat ik haar níet in de steek heb gelaten door te gaan stressen, maar toch ontspannen kon blijven onder haar heetheid (want ooehh.. heet was ze) En ja.. er is van alles mis met mijn zit, mijn handen.. ik weet het.. ik zie het en ben er op verschillende fronten mee aan het werk..
Maar voor nu zit ik op een dikke vette roze wolk. Nooit meer gedacht dat ik dit met mijn prachtige Punzeltje zelf zou kunnen doen:
Als kers op de taart met 180 punten ook nog net een winstpuntje gehaald met onze eerst proef. De tweede proef ging aan heetheid ten onder, en daar natuurlijk geen winstpunt... maar wel onze grootste winst gehaald: in het heetheidsmanagement nergens een contact of vertrouwensbreuk tussen mij en Punzel, en daar ben ik in alles misschien wel het meest trots op.
Vandaar nu dit topic. Omdat ik dacht dat we dit samen nooit zouden kunnen... En het nu ineens toch allemaal aan het gebeuren is..
Knappe pony heb je! 
voorlopig lekker blijven zitten daar! 
Mooi setje samen. 